W przygotowaniu

spóźniony, ale nadal aktualny numer 2(19) 2014 niebawem
w Archiwum...

Wydanie aktualne

numer 1(18) 2014
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

Nowości
i zapowiedzi wydawnicze:

• e-Book

Bezpłatny podręcznik do Solid Edge & ST

• e-Book

Bezpłatny podręcznik do NX & ST

Wydania archiwalne

numer 1(17) 2013
w pdf już dostępny, wydanie flash tutaj

numer 1(16) 2012
dostępny
w archiwum, wydanie flash tutaj

numer 1(15) 2011
dostępny
w archiwum

numer 4(14) 2010
HD dostępny
w archiwum

numer 3(13) 2010
HD dostępny
w archiwum

numer 2(12) 2010
dostępny
w archiwum

numer 1(11) 2010 nareszcie dostępny
w archiwum

numer 9(10) 2009
już dostępny
w archiwum

numer 8(9) 2009
już dostępny
w archiwum

Wydanie specjalne
numer 7(8) 2009
już dostępny
w archiwum

Numer 6(7) 2009
już dostępny
w archiwum

„(...) Nie istnieje jeden, idealny system CAD, zaspokajający potrzeby wszystkich inżynierów.
Ale idealnym systemem jest ten, który usprawnia projektowanie i pozwala nam nie tylko doskonalić się, ale także... zaspokajać nasze potrzeby i realizować marzenia.”

zasłyszane...

Obserwuj @CADblog_pl

Czwartek, 28.11.2013 r.

Synchronous Technology 2D? To nie jest narzędzie do tworzenia geometrii,
do tworzenia rysunku. To narzędzie do jego edycji...

Z Janem Larssonem (dyrektorem marketingu NX Product Engineering Solutions na region EMEA w Siemens PLM Software) o Technologii Synchronicznej w 2D, Realize Shape, nowościach NX 9.0 i innych (m.in. Leap Motion) rozmawia Maciej Stanisławski

nieautoryzowany zapis fragmentu rozmowy przeprowadzonej podczas PLM Europe 2013 w Berlinie

[ video ]

MS: Muszę powiedzieć, że to, co mieliśmy okazję zobaczyć w czasie sesji generalnej (która miała miejsce przed południem pierwszego dnia konferencji PLM Europe – przyp. autora), nie było tym, czego się spodziewałem. Myślałem, że będzie to dokładniejsze, głębsze, bardziej wnikliwe – mam na myśli oczywiście premierę NX 9.0... A tymczasem czymś, co zwróciło uwagę uczestników było niesamowite urządzenie peryferyjne, a nie oprogramowanie. Owszem, w tle, podczas prezentacji możliwości tego urządzenia, na ekranie można było zobaczyć nowy interfejs użytkownika NX 9.0, nowe możliwości narzędzia Realize Shape...

JL: Sub Divission Modelling...

MS: Dokładnie. I wiele osób skupiło swą uwagę na nowej technologii, na nowym urządzeniu. Mnie interesuje coś innego: że ktoś już zdecydował się zaimplementować sterowniki, obsługę urządzenia „Leap Motion” do najnowszego NX. Dlatego zanim porozmawiamy o samym NX 9.0, pomówmy o tym, co zdecydowaliście się wykorzystać podczas prezentacji waszego flagowego 3D CAD, jakim jest NX. Dlaczego w taki sposób, dlaczego właśnie Leap Motion?

JL: Cóż, w naszych biurach wiele osób zajmuje się śledzeniem, wyszukiwaniem nowych technologii, nowych urządzeń – jakim jest np. Leap Motion. Coś zupełnie nowego, coś interesującego, wykorzystującego niespotykane wcześniej rozwiązania. Jeśli naszym zdaniem ma to szansę przyjąć się na rynku, wydaje się rozwojowe, to dlaczego nie przygotować naszego oprogramowania pod kątem pracy z takim rozwiązaniem? I nie umożliwić tego naszym klientom, użytkownikom naszego oprogramowania? W ten sposób nowa technologia staje się wartością dodaną do naszych systemów. A samo urządzenie istotnie robi wrażenie. Sposób nawigacji, który miałeś okazję widzieć podczas konferencji, ale w ogóle sam sposób interakcji z systemem – możesz korzystać intuicyjnie z możliwości modelowania za pomocą operacji wyciągnięcia, możesz przełączać różne opcje bez uciekania się do klawiatury, menu, etc. Oczywiście łatwość i wygoda pracy zależy od czułości tego urządzenia. Mamy tu do czynienia z zupełnie nowym rodzajem kontrolera ruchu, manipulatora obiektami 3D. Zasięg jego działania, zasięg w którym odczytuje ruch rąk, jest ograniczony...

MS: Podczas prezentacji pokazany został film dostępny na YouTube (link tutaj), odniosłem wtedy wrażenie, że Leap Motion zamocowany był pod ekranem monitora...

JL: W zasadzie można umieścić go w dowolnym miejscu, pytanie tylko – czy będzie to wygodne do jego obsługi.

MS: A jak najlepiej opisać zakres, zasięg w którym urządzenie jest w stanie odczytać... gesty rąk?

JL: Najprościej porównać je do kamery video. W pewnym zakresie im dalej, tym obszar reagowania jest większy, szerszy. Leap Motion wykorzystuje do pracy fale ultradźwiękowe... To zupełnie nowa kategoria urządzeń, a jak wspomniałem, rozglądamy się za nowościami, które moglibyśmy zastosować w praktyce...

MS: Nie tylko rozglądacie się, ale – robicie to, w końcu obsługę Leap Motion zaimplementowaliście do NX 9.0. Czy zatem należy się spodziewać, że jako Siemens opracujecie i zaoferujecie użytkownikom oprogramowania także własne urządzenia peryferyjne, np. własne manipulatory 3D?

JL: Nie, nie wychodźmy tak daleko, my skupiamy się na oprogramowaniu.

MS: Ale jako... Siemens, jako cała grupa? Czy nie byłoby to możliwe?

JL: Zapewne tak, opracowujemy przecież różne prototypy urządzeń, sprawdzamy różne technologie w praktyce. Ale nie w tym przypadku. Jak powiedziałem – skupiamy się na oprogramowaniu.

MS: Myślę, że stoi za tym coś głębiej. Kolejny raz wracam do tego, że opracowano sterowniki, interfejs dla tego urządzenia i przystosowano je do pracy z NX 9.0, lub... przystosowano NX 9.0 do pracy z Leap Motion. To może być niepokojące dla... innych producentów takich rozwiązań.

JL: Potencjalnie. Tylko potencjalnie. Ale staramy się, by nasze oprogramowanie było otwarte na nowości...

MS: Architektura oprogramowania otwarta na wyzwania przyszłości... Proszę popatrzeć, nasz system, nasz NX jest gotów obsługiwać nawet te urządzenia, których jeszcze nie ma, cha!

JL: (śmiech) W czasie konferencji zademonstrujemy, co można istotnie zrobić w najnowszej wersji NX 9.0

MS: No właśnie. Zdecydowaliście się na zaimplementowanie funkcjonalności zaawansowanego swobodnego modelowania (Sub Divission Modelling – przyp. redakcji) do NX. Dlaczego? Przecież są inne sposoby budowania modelu, tworzenia i edycji jego kształtu...

JL: Tak. Ale wydaje się, że jest to najlepszy sposób, najefektywniejszy, by tworzyć... organiczne kształty. Zaczynasz od prostej bryły, a później dokonujesz jej modyfikacji, rozciągasz, „ugniatasz”...

MS: Czy możemy oczekiwać podobnego rozwiązania tylko dla powierzchni? W kolejnych wersjach?

JL: Zależało nam na tym – i na tym się skupiliśmy – by Sub Divission Modelling działało w środowisku NX 9.0, a nie jako osobna aplikacja – i to się udało. Pracujemy nad tym, by funkcjonalność ta nie ograniczała się do jednego aspektu modelowania, ale oferowała użytkownikowi jak największe możliwości w tym zakresie modelowania, także modelowania powierzchni. Nie można zapomnieć też o tym, że już wcześniejsze wersje NX dawały ogromne możliwości, jeśli chodzi o narzędzia do modelowania powierzchni.

MS: Podejrzewam, że można postępować w ten sposób: zacząć od bryły, utworzyć pożądany kształt, a następnie wyciąć interesujący nas fragment uzyskanej powierzchni tego modelu – dokładnie taki, jaki chcieliśmy - i wykorzystać go w innym projekcie... Skąd pomysł na Sub Divission Modelling (Realize Shape – przyp. redakcji)? Czy była to odpowiedź na zapotrzebowanie ze strony użytkowników, czy podobnie jak w przypadku Synchronous Technology – niezależna inicjatywa zespółu Siemens?

JL: Zapewne po trochu i to, i to :). Ale istotnie duże znaczenie miało zapotrzebowanie na taką funkcjonalność zgłaszane ze strony użytkowników NX. Przyglądamy się, w jaki sposób nasi użytkownicy korzystają w praktyce z możliwości NX, nie tylko w przypadku projektowania w obszarach mechaniki, ale także tworzyw sztucznych. Jaki jest przepływ pracy. Dlatego to, jak zaimplementowaliśmy Sub Divission Modelling do NX 9.0, odpowiada zapotrzebowaniu na jedno środowisko systemu CAD, w którym praktycznie można zaprojektować wszystko, dowolnego kształtu. I co więcej, można wracać do punktu wyjścia i eksperymentować na nowo, sprawdzać kolejne warianty – wszystko w obrębie jednego systemu, jednego programu.

MS: Czy gdyby nie Synchronous Technology, trudno byłoby oczekiwać pojawienia się Sub Division Modelling w środowisku NX 9.0?

JL: Nie, tego bym nie powiedział. Sub Division Modelling to w pewnym sensie tradycyjne podejście do modelowania, szczególnie przydatne dla przemysłu tworzyw sztucznych. Tutaj na uwagę zwraca raczej sposób jego zintegrowania z istniejącym systemem. A połączenie tych cech – Synchronous Technology i Sub Division Modelling – pozwala na zupełnie inne dokonywanie zmian, modyfikacji, wracanie do poprzednich wariantów. To umacnia pozycję naszego rozwiązania na tle innych pakietów, oferujących podobne możliwości.

MS: Hmm... Istotnie, Sub Division Modelling spotkamy w zasadzie w każdym systemie, który nie był parametryczny, tylko pozwalał na modelowanie swobodne.

JL: Tak.

MS: A co zatem z Synchronous Technology w obszarze 2D? Wiem, że przewidziano cały panel, całą prezentację tylko o tym?

JL: O tak, to jest rzecz, którą naprawdę jesteśmy podekscytowani. Wiele osób jest przekonanych, że większość firm używa systemów 3D, ale tak nie jest, 2D nadal odgrywa ogromną rolę. Przepływy pracy (ang. workflows – przyp. redakcji) nadal bazują np. głównie na rysunkach, wykresach 2D...

MS: Prace związane z dużymi złożeniami...

JL: Dokładnie. Stąd głównym wyzwaniem w przypadku danych 2D i 3D jest to, w jaki sposób użytkownik może poruszać się między nimi, w jaki sposób mogą zachodzić między nimi interakcje. I zajmujemy się tym nie tylko my, ale i wszyscy nasi konkurenci. Postanowiliśmy spróbować podejścia znanego z modelowania 3D do rysunku płaskiego. Dla przykładu... (Jan Larsson sięga po kartkę papieru i długopis i tak oto zaczyna się jedyny w swoim rodzaju pokaz Synchronous Technology w 2D – przyp. autora) weźmy prostą geometrię. Mamy dwie krzywe, tu jeszcze jedną i co się stanie, jeśli tą pierwszą usuniemy? Kształt i położenie pozostałych nie ulegnie zmianie, a przecież powinno mieć to wpływ na cały rysunek. Tak jest w innych systemach 2D. Natomiast przy zastosowaniu Synchronous Technology... Pozostałe linie zmienią kształt, dostosują się do nowej sytuacji – ulegną wydłużeniu aż do momentu, w którym się spotkają, połączą. W sposób, którego w zasadzie oczekujemy. I nie ma znaczenia, czy są one ze sobą powiązane, czy ustalono między nimi konkretne zależności.

A odnosi się to także do bardzo skomplikowanych rysunków, zawierających części ruchome, otwory etc.

MS: Ale czy to będzie działało także wtedy, kiedy zacznę szkicować mój projekt od nowa, od podstaw? Jeśli postawię dwie linie, czy system sam wymusi wtedy na nich... ich połączenie?

JL: To nie jest narzędzie do tworzenia geometrii, tworzenia rysunku. To narzędzie do jego edycji. (Jan wraca do rysunku – przyp. autora) Powiedzmy, że tutaj będziemy chcieli zmodyfikować wymiar… Synchronous Technology 2D działa dokładnie tak, jak 3D. Jeśli zaznaczysz ten fragment rysunku i zaczniesz go przemieszczać, zmianie ulegną wymiary, ale sąsiadujące z nim fragmenty od razu dostosują się do modyfikacji. W ten sposób można łatwo edytować otwory, zmieniać nachylenia ścian, kąty, obracać fragmenty rysunku nadając im zupełnie nową pozycję, blokować je (…) to wszystko zdecydowanie skraca czas potrzebny do pracy nad rysunkiem, nad całym projektem, niezależnie od stopnia jego skomplikowania. Co więcej, każda ze zmian wprowadzana dzięki Synchronous Technology 2D może działać lokalnie, nie dotyczyć całości projektu – czyli znowu analogicznie, jak w przypadku Synchronous Technology 3D. Ale możemy ją też odnieść do wszystkich identycznych elementów. To pomaga w przypadku skomplikowanych projektów, dużych złożeń.

Zadbaliśmy także o „inteligencję” tych narzędzi. Dotyczy to zachowania symetrii, paralelności... to wszystko pokaże na pewno Jim (Jim Rusk, Senior Vice President Product Engineering Software w Siemens PLM Software – przyp. redakcji) w czasie swojej sesji... I znowu, kiedy pracujesz z wielkimi złożeniami – oczywiście płaskimi, na rysunku 2D – powiedzmy, że tutaj masz jedno złożenie, tutaj fragment kolejnego, oczywiście ze sobą powiązane – i teraz, kiedy zaczniesz przesuwać jedno z nich – wszystkie pozostałe dostosują się w czasie rzeczywistym do dokonywanej przez ciebie zmiany. Jest to bardzo skomplikowane, bardzo złożone. (…) I znowu, w przypadku kieszeni i takiej ściany umiejscowionej pod kątem – łatwo możemy ten kąt zmienić, zaznaczając ją i przeciągając o tak...

MS: Jak w przypadku edycji poprzez wyciągnięcie krawędzi w 3D?

JL: Mniej więcej. A skoro o tym mowa, w 3D mamy narzędzie do wyszukiwania krawędzi, w 2D – do wyszukiwania krzywych. Można używać różnych filtrów ułatwiających znalezienie konkretnych elementów. (…) Ale kluczem jest, że nawet jeśli mamy bardzo nieuporządkowany rysunek 2D, pochodzący np. z innego systemu, z pliku *.dxf, wszystkich zmian możemy dokonać bardzo łatwo. Mój rysunek na kartce może nie wygląda zbyt przekonująco, ale naprawdę tak jest! (śmiech).

MS: Potężne narzędzie do projektowania i edycji 2D...

JL: Tak, zależało nam na tym, by... nie każda firma, nie każdy kooperant, czy dostawca, wykorzystuje te same systemy CAD, często pracujemy w środowisku wielu różnych formatów danych. Synchronous Technology udowodniła, że problem translacji danych 3D, ich modyfikowania etc. można rozwiązać i teraz to samo dotyczyć będzie także dokumentacji płaskiej, danych 2D.

MS: Muszę spytać, czy można w takim razie spodziewać się czegoś w stylu „NX 2D”, jak w przypadku „młodszego brata” – Solid Edge 2D Drafting?

JL: Mamy w ofercie coś takiego – NX Power Drafting, który można zamówić jako osobną licencję, osobne stanowisko „kreślarskie” (z funkcjonalnością ograniczoną do 2D – przyp. redakcji). I Synchronous Technology 2D także jest jego częścią. I teraz ciekawostka – jeśli pracujemy z modelem 3D, wykonamy jego przekrój – w dowolnym miejscu, zaczniemy edycję tego przekroju w 2D – to oczywiście wszystkie zmiany w nim dokonane zostaną automatycznie wprowadzone w całości modelu 3D.

(...)

Pełen zapis pierwszej części wywiadu, po autoryzacji, w wydaniu 2(18)2013 CADblog.pl,
dostępnym w grudniu br. w Archiwum