W przygotowaniu

spóźniony, ale nadal aktualny numer 2(19) 2014 niebawem
w Archiwum...

Wydanie aktualne

numer 1(18) 2014
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

Nowości
i zapowiedzi wydawnicze:

• e-Book

Bezpłatny podręcznik do Solid Edge & ST

• e-Book

Bezpłatny podręcznik do NX & ST

Wydania archiwalne

numer 1(17) 2013
w pdf już dostępny, wydanie flash tutaj

numer 1(16) 2012
dostępny
w archiwum, wydanie flash tutaj

numer 1(15) 2011
dostępny
w archiwum

numer 4(14) 2010
HD dostępny
w archiwum

numer 3(13) 2010
HD dostępny
w archiwum

numer 2(12) 2010
dostępny
w archiwum

numer 1(11) 2010 nareszcie dostępny
w archiwum

numer 9(10) 2009
już dostępny
w archiwum

numer 8(9) 2009
już dostępny
w archiwum

Wydanie specjalne
numer 7(8) 2009
już dostępny
w archiwum

Numer 6(7) 2009
już dostępny
w archiwum

Obserwuj @CADblog_pl

Wtorek, 23.12.2014 r.

Solid Edge 2D Drafting v107 (ST7)

Solid Edge 2D Drafting jest darmowym programem, przeznaczonym do tworzenia oraz edytowania dokumentacji płaskiej. Można wczytywać pliki z innych systemów, np. z rozszerzeniem *.dwg, czy *.dxf. Oprogramowanie jest w pełni legalne i możne być używane do celów komercyjnych...

Piotr Szymczak (CAMdivision)

Aby pobrać oprogramowanie, należy kliknąć tutaj i wypełnić formularz. Na podany podczas rejestracji adres mailowy zostanie przesłana licencja, a na stronie wyświetlony zostanie link do pobrania wersji instalacyjnej oprogramowania. Instalacja i podpinanie licencji przebiega w identyczny sposób, jak pełnej wersji i w zasadzie nie wymaga jakichkolwiek komentarzy.

Po zainstalowaniu uruchom oprogramowanie. Okno startowe różni się znacznie od pełnej wersji, a w oczy rzuca się przede wszystkim brak możliwości tworzenia elementów w 3D (rys.1).

Rys.1. Okno startowe Solid Edge 2D

Kliknij Utwórz rysunek 2D. Otworzone zostanie środowisko tworzenia dokumentacji płaskiej. Położenie poleceń jest identyczne, jak w pełnej wersji. Wywołaj polecenie 2D Model (View/Sheet Views/2D Model). Jest to specjalne środowisko dedykowane do tworzenia rysunków płaskich. Ma ono nieograniczone wymiary, co umożliwia tworzenie rysunków nawet w skali 1:1. Zaleca się tworzenie geometrii na arkuszu model 2D i później przenoszenie jej na odpowiednie arkusze robocze. Po wywołaniu polecenia pojawi się dodatkowy arkusz 2D model. Program automatycznie przejdzie na nowo utworzoną zakładkę.

Rysowanie osi
Pierwszym krokiem będzie narysowanie osi. Wywołaj polecenie Line (Home/Draw/Line). Kliknij w dowolne miejsce. Na Comman Bar – Line, zmień Line Type z Visible na Cutting Plane. Kliknij ponownie. Wyjdź z polecenia. Ważne, by linia była pozioma. Zaznacz Lock (Home/Relate/Lock) i wskaż wykonaną prostą. Dzięki temu oś będzie nieruchoma.

Tworzenie profilu
Ponownie wywołaj polecenie Line i ustaw Line Type na Visible. Wykonaj profil pokazany na rys. 2. Wymiary na tym etapie nie są istotne – Solid Edge 2D posiada wymiary sterujące.

Rys. 2. Profil

Korzystając z polecenia Symetric Diameter (Home/Dimension/Symetric Diameter), dodaj do widoku wymiary średnic, jak na rysunku 3. Następnie wywołaj polecenie Smart Dimension i dodaj pozostałe wymiary.

Rys. 3. Profil z dodanymi wymiarami

Dodawanie warstw i praca na nich
Dla użytkowników, którzy pracują ze zwinięty paskiem bocznym, zaleca się jego przypięcie. Przejdź na zakładkę Layers (rys. 4).

Rys. 4. Zakładka Warstwy

Opcje znajdujące się na zakładce pozwalają na:
• New Layer (rys. 4 A) – dodaje nową warstwę,
• Show Layer (rys. 4 B) – przywraca ukrytą warstwę do widoku. Polecenie uaktywnia się po zaznaczeniu ukrytej warstwy,
• Hide Layer (rys. 4 C) – ukrywa widoczną warstwę,
• Move Elements (rys. 4 D) – przenosi zaznaczone elementy na wybraną warstwę.

Kliknij New Layer. Dodana zostanie nowa warstwa o domyślnej nazwie Layer 1. Zmień ją na Wymiary. Na Comman Bar – Select zaznacz SmartSelect i kliknij jeden z wymiarów. Wyświetlone zostanie okno opcje SmartSelect, na którym kliknij OK. Wszystkie wymiary znajdujące się na arkuszu zostaną zaznaczone. Kliknij Move Elements (rys. 4 D). Spowoduje to wyświetlenie okna Move Elements (rys. 5). Wypisane są na nim wszystkie utworzone warstwy. Zaznacz Wymiary i kliknij OK.

Rys. 5. Okno Przenieś elementy (Move Elements)

Zaznacz warstwę Wymiar i kliknij Hide Layer (rys. 4 C). Wymiary znajdujące się na zaznaczonej warstwie zostaną wyłączone z widoku.

Wskazówka
Jeżeli zaznaczona warstwa nie będzie dawała się ukryć, oznacz to, iż jest ona warstwą roboczą (przed jej nazwą wyświetlany jest wtedy symbol z ołówkiem). W taki przypadku należy dwukrotnie kliknąć LPM na inną warstwę. Teraz będzie możliwe ukrycie zaznaczone warstwy.

Usuwanie warstwy
Możliwe jest usuwanie dodanych warstw. Kliknij PPM na warstwę i z menu rozwijanego wybierz Delete. Jeżeli na warstwie znajdowały się jakieś elementy, wyświetlone zostanie okno (rys. 6), pozwalające przypisać usuwane elementy do nowej warstwy.

Rys. 6. Okno Usuń warstwę

Dodawanie otworów na przekroju
Korzystając z polecenia Line wykonaj zarys otworu (rys. 7). Dodaj odpowiednie wymiary pozycjonujące otwór.

Rys. 7. Otwór na przekroju

Przenieś dodane wymiary na warstwę Wymiary.

Wypełnienie
Kolejnym krokiem będzie dodanie kreskowania do zamkniętych obszarów. Wywołaj polecenie Fill (Home/Draw/Fill). Wyświetlony zostanie Command Bar – Fill (rys. 8), na którym:

• Style (rys. 8 A) – definiuje styl wypełnienia,
• Pattern Color (rys. 8 B) – określa kolor wzoru (rys. 9 A),
• Solid Color (rys. 8 C) – określa kolor wypełnienia (rys. 9 B),
 

Rys. 8. Pasek podręczny – Wypełnij

• Redo Fill (rys. 8 D) – aktualizuje wypełnienie dla zmodyfikowanej geometrii. Polecenie uaktywnia się po zaznaczeniu zakreskowanego obszaru,
• Section Line Angle (rys. 8 E) – ustala kąt między liniami przekroju,
• Section Line Spacing (rys. 8 F) – ustala odstęp między kolejnymi liniami przekroju.

Rys. 9. Różnica między Wzorem, a Wypełnieniem
 

Pozostaw ustawienia domyślne i kliknij dwa zamknięte obszary na rzucie (wskazane przez strzałki na rys. 10). Program doda kreskowanie.

Rys. 10. Dodawanie kreskowania

Odbicie lustrzane
Pół profilu jest już wykonane, teraz wykonasz kopię lustrzaną naszkicowanego elementu. Wywołaj polecenie Mirror (Home/Draw/Mirror). Z wciśniętym LPM obrysuj profil (rys. 11 A). Po zwolnieniu przycisku myszy i najechaniu na dowolny element, program będzie wyświetlał przykładowe rozwiązania. Najedź na oś i kliknij – widok powinien wyglądać, jak na rysunku 11 B.

Rys. 11. Dodawanie odbicia lustrzanego

Przy pomocy funkcjonalności Line połącz profile tak, jak na rysunku 11 C.

Dodawanie widoków
Dodasz widok pozwalający ustalić ilość i położenie otworów. W tym celu wywołaj polecenie Okrąg ze środka – Circle by Center Point (Home/Draw/Circle by Center Point). Na przedłużeniu osi ustaw punkt środka okręgu. Zauważ, iż wyświetlana jest linia kropkowa, pomocnicza, pozwalająca określić położenie. Po wykonaniu okręgu dodaj jeszcze kolejne 3, tak jak na rysunku 12.

Rys. 12. Dodany widok

Przy pomocy Smart Dimension dodaj wymiar, aby widoki pasowały do siebie (rys. 12). Pamiętaj o zmianie warstwy roboczej na Wymiary.

Szyk

Rys. 13. Powielanie szykiem

Przy pomocy funkcjonalności Circle by Center Point wstaw otwór. Do jego pozycjonowania użyj Smart Dimension (rys. 13 A). Zaznacz wykonany okrąg i wywołaj polecenie Circular Pattern (Home/Draw/Mirror/Circular Patern). Funkcjonalność pozwala powielać zaznaczone elementy przy pomocy szyku. Na Command Bar – Circular Pattern (rys. 14) można:

Rys. 14. Pasek podręczny – Szyk kołowy

• Pattern Options (rys. 14 A) – wyświetla okno Circular Pattern Options (rys. 15). Umożliwia definiowanie:

  • Incremental Array – użytkownik definiuje kąt i ilość wystąpień, podając wartości na Paku podręcznym. Program sam ustala położenie poszczególnych elementów,

Rys. 15. Okno Opcje szyku kołowego

• Fit to Arc – użytkownik definiuje ilość wystąpień. Program umożliwia dynamiczne ustawienia kąta (funkcjonalności dostępne po wskazaniu środka łuku),

• Single Row – dodany będzie tylko jeden rząd powielanych elementów,

• Multiple Inward – poza powielaniem elementu po okręgu, dodawane będą rzędy w kierunku środka szyku,

• Multiple Outward – poza powielaniem elementu po okręgu, dodawane będą rzędy w kierunku na zewnątrz szyku,

• Count (rys. 14 B) – definiuje ilość wystąpień elementów w szyku kołowym,

• Rows (rys. 14 C) – definiuje ilość rzędów szyku. Plecenie uaktywnia się po zaznaczeniu odpowiedniej opcji na oknie Circular Pattern Options,

• Angle (rys. 14 D) – określa wartość kąta, na jakim powielane elementy mają zostać rozłożone,

• Row Spacing (rys. 14 E) – określa odstęp między kolejnymi rzędami w szyku. Plecenie uaktywnia się po zaznaczeniu odpowiedniej opcji na oknie Circular Pattern Options.

Na oknie opcje szyku kołowego pozostaw domyślne ustawienia. Ilość wystąpień zdefiniuj na 4. Wskaż elementy do powielenia – w tym przypadku będzie to okrąg o Ø 10 mm. Jeżeli powielanych ma być kilka elementów, należy zaznaczać je z wciśniętym Ctrl na klawiaturze.

Wskaż środek szyku – pokrywa się on ze środkiem okręgów (rys. 13 B). Upewnij się, iż wartość kąta ustawiona jest na 360o. Po zdefiniowaniu środka kliknij Finish na pasku podręcznym. Rzut z powielonymi otworami pokazany jest na rysunku 13 C.

Parametryzacja widoków
Włącz do widoku warstwę Wymiary. Ponieważ wymiary w Solid Edge 2D są wymiarami sterującymi, dlatego można tworzyć zależności między nimi. Wywołaj funkcjonalność Variables (Tools/Variables/Variables). Wyświetlona zostanie tabela (rys. 16), na której zebrane są wszystkie wymiary. Zauważ, iż wymiary V1214 i V2783 odnoszą się do średnic zewnętrznych. Połączenie ich spowoduje, iż zmiana jednego wymiaru będzie za sobą pociągała zmianę drugiego.
 

Rys. 16. Tabela zmiennych

Kliknij dwukrotnie w komórkę Formuła dla wymiaru V2783. Na klawiaturze wybierz „=” i kliknij w V1214. Zaakceptuj zmiany Enterem. Tabela powinna wyglądać tak, jak na rysunku 17.
 

Rys. 17. Tabela zmiennych z dodanymi formułami

W podobny sposób powiąż ze sobą wymiary:
• V1213 = V2784
• V1211 = V2785
• V1210 = V2786
• V1540 = 2*V2871
• V1542 = V2855

Na rysunku 17 pokazana jest Variable Table z dodanymi zależnościami.

Rys. 18. Sparametryzowane rzuty

Po przypisaniu zamknij tabelę. Kliknij w wartość wymiaru średnicy połówkowej Ø 270 mm, spowoduje to wyświetlenie okna pozwalającego edytować wymiar. Wpisz 300 mm. Rzuty zostaną zaktualizowane (rys. 18).

Zmiana sposobu wyświetlania linii
Zaznacz krawędzie pokazane na rysunku 19 A. Na Command Bar – Select zmień linię z Visible na Hidden (rys. 19 B). Dotychczasową oś przenieś na warstwę Auto – Hide i ukryj ją. Przy pomocy Bolt Hole Circle (Home/Draw/Annotation/Bolt Hole Circle) dodaj osie do rzutów (rys. 19 C).

Rys. 19. Zmiana sposobu wyświetlania linii

Ukryj warstwę Wymiary.

Przenoszenie widoków na arkusz roboczy
Po wykonaniu modelu 2D należy przenieść go na arkusz roboczy. W tym celu:

• Przejdź na zakładkę Sheet 1 i wywołaj polecenie 2D Model (Sketching/Drawing Views/2D Model).
• Program automatycznie przejdzie do widoku 2D. Zaznacz oknem rzuty.
• Program powróci na arkusz roboczy.
• Na Command Bar –2D Model ustaw skalę 1:2 i ustaw rzuty, jak na rysunku 20.

Rys. 20. Rzuty na arkuszu roboczym

Przy pomocy narzędzia wymiarów dodaj niezbędne wymiary, aby widoki wyglądały tak, jak na rysunku 21. Zapisz i zamknij plik.
 

Rys. 21. Zwymiarowane rzuty

Wszelkie zmiany geometrii wykonuje się na widoku 2D Model – będą one automatycznie aktualizowane na arkuszu roboczym.

Uwaga!
Opisane wcześniej opcje tworzenia własnego szablonu, tabel otworu itd.
dostępne są w Solid Egde 2D Drafting. Niedostępne będą polecenia wymagające
modelu 3D, tabela gięć, przekroje itd.

Piotr Szymczak

Więcej o Solid Edge ST7, a także o Solid Edge 2D Drafting, na blogu: solid-edge-st.pl
i w bezpłatnym e-booku dostępnym na stronie CAMdivision.