Strona korzysta z plików cookies m.in. na potrzeby statystyk.
Więcej >>>
stronę najlepiej oglądać z wykorzystaniem przeglądarki Chrome w rozdzielczości min. 1024 x
768 (zalecane 1280 x 1024)
Blog i czasopismo
o tematyce CAD, CAM, CAE,
systemach wspomagających projektowanie...
Optymalizacja
topologii. Rzecz o naśladowaniu Boga...
„Topology optimization” – ten
termin towarzyszy w tym roku praktycznie każdej premierze
najnowszych wersji oprogramowania CAD/CAM/CAE. Tymczasem
optymalizacja topologii nie jest niczym nowym, chociaż
istotnie trzeba przyznać, że szturmem wdziera się do portfolio
rozwiązań nowoczesnych systemów CAD
Autor:
Maciej Stanisławski
– Bóg jest jednym z najbardziej
innowacyjnych i kreatywnych „projektantów” – stwierdził Robert
L. Haubrock (starszy wiceprezes Product Engineering Software w
firmie Siemens PLM Software) podczas swojej prezentacji
poświęconej nowościom NX12 (mającej miejsce na tegorocznej PLM
Europe 2017 – Siemens PLM Connection #PLME). – Dlaczego więc
nie mamy starać się go naśladować, zbliżyć naszych projektów
bardziej do natury?
Chwilę wcześniej Bob dokonał
wprowadzenia do zagadnienia Convergent Modeling (modelowania
konwergentnego), którego elementem jest m.in. tytułowa
optymalizacja topologii. Co kryje się pod tym pojęciem i co ma
z tym wspólnego Bóg?
TO Optymalizacja
topologii (ang. Topology Optimization, w skrócie TO)* jest
rodzajem metody matematycznej, za pomocą której można
optymalizować rozkład materiału w danej przestrzeni
projektowej, dla określonego zestawu obciążeń, warunków
brzegowych, zachowanych węzłów (i innych ograniczeń), w celu
maksymalizacji wydajności projektu (np. zmniejszenia ciężaru
przy zwiększonej wytrzymałości w stosunku do modelu
wyjściowego). Innymi słowy, TO zapewnia zwiększenie trwałości
i bezpieczeństwa konstrukcji przy jednoczesnej redukcji jego
masy i kosztów. Zastosowanie nowoczesnych technik
optymalizacji bazujących na rozwiązaniach MES pozwala również
na znaczące zredukowanie czasu projektowania i testów produktu
a tym samym jego szybsze wprowadzenie na rynek.
TO różni się od optymalizacji
kształtu i optymalizacji rozmiaru w tym sensie, że projekt
może osiągnąć dowolny kształt wewnątrz zadanej przestrzeni
projektowej.
Konwencjonalna formuła TO
wykorzystuje wspomnianą metodę elementów skończonych (MES,
ang. FEM – Finite Element Method) w celu oceny skuteczności
projektu, a uzyskany model jest zoptymalizowany przy użyciu
technik programowania matematycznego – i najczęściej otrzymuje
kształt zbliżony do naturalnych form; w pewnym sensie –
naśladuje naturę. I oznacza bardzo często trudności w
fizycznym odtworzeniu zoptymalizowanego modelu.
Jak do tej pory najczęściej radzono sobie w dwojaki sposób:
albo używano TO na poziomie koncepcji procesu projektowania –
i na podstawie uzyskanego modelu od podstaw tworzono model o
zbliżonym kształcie – albo ograniczano formułę matematyczną w
oprogramowaniu służącym do optymalizacji topologii, aby
uzyskać modele nie stanowiące zbyt dużego wyzwania dla
technologów.
Wygląda na to, że jesteśmy
świadkami pewnej zmiany w tym zakresie – po części wynikającej
z dostępnych współcześnie nowych technologii wytwarzania, o
czym za chwilę. Wróćmy do naśladowania Stwórcy, Matki Natury,
jak kto woli.
Nie do uzyskania tradycyjnymi
metodami... ...projektowymi. Tego,
co uzyskujemy w wyniku użycia optymalizacji topologii –
obojętne, czy korzystając z systemu Abaqus, CAESS ProTOp,
SOLIDWORKS 2018, NX12, czy Z88 – nie da się zaprojektować,
wychodząc od szkiców, operacji Boole'a etc. Teoretycznie
bylibyśmy w stanie narysować to... na podobieństwo
„bazgrołów”, odręcznych szkiców. Ale z „optymalizacją” nie
miałoby to wiele wspólnego, zresztą – z naturą także.
Praktyczne
zastosowanie TO w SOLIDWORKS 2018
Praktyczne
zastosowanie TO w NX12
Uzyskane modele są łudząco
podobne do np. roślin, czy organów wewnętrznych istot żywych.
A w przypadku użycia np. ażurów/siatek (ang. lattice) i
lekkich mikrostruktur (ang. lightweight microstructures) –
zdają się wręcz naśladować np. strukturę kostną. Te ostatnie
zresztą dedykowane są do zastosowania w projektach
przewidzianych do wytworzenia w technologiach addytywnych.
Animacja
przedstawiająca modelowanie i analizę implantu kości
Animacja
przedstawiająca założenia, wstępny model, analizy i finalny
efekt optymalizacji pokrywy podzespołu...
Im więcej zaawansowanych operacji
matematycznych, im większe możliwości po stronie technologii –
tym uzyskane efekty bardziej upodabniają się do naturalnych
form. I wynalezienie koła niech będzie tutaj wyjątkiem
potwierdzającym regułę; chociaż formy koliste także występują
w naturze – a „naturalne” koła zębate odkryto w budowie
niektórych owadów. Istniały zatem na długo zanim pojawił się
człowiek (video
można znaleźć tutaj).
TO & MA Wspomniałem o technologiach addytywnych. Additive
Manufacturing (ang. MA – wytwarzanie przyrostowe) wywodzi się
w prostej linii z Rapid Prototyping (szybkiego
prototypowania); różnica polega jednak na użyciu takich
materiałów (i technik druku 3D), które potrafią zagwarantować
właściwości uzyskanych materiałów na porównywalnym (lub coraz
częściej lepszym) poziomie, niż w przypadku tradycyjnych metod
(odlewania, obróbki skrawaniem etc.).
Dwa
elementy powstałe przy użyciu technik Additive Manufacturing.
Część widoczna wyżej
powstała dodatkowo
jako rezultat optymalizacji topologii modelu...
– Wielu ludzi przychodzi, patrzy
i stwierdza, że to nie może działać. To jest wydrukowane. A
tymczasem to działa i to bardzo dobrze – mówił Helmut Zeyn
(Siemens PLM Software), również podczas PLM Europe, ale w
trakcie swojej prezentacji dotyczącej NX CAM Additive
Manufacturing. – To jest czas, kiedy musimy zacząć zmieniać
nasz sposób myślenia o technologiach przyrostowych. To coś
więcej, niż tylko wytwarzanie...
Czyżbyś zbliżali się już nie tyle
do projektowania i produkcji, co do... kreacji w pełnym tego
słowa znaczeniu?