W przygotowaniu

nr 5-6(25-26) 2017
dostępny
po 29.12.2017

Wydanie aktualne

nr 3-4(23-24) 2017
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

Wydania archiwalne

nr 1-2(21-22) 2017
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

nr 1-2(19-20) 2015
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

numer 1(18) 2014
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

numer 1(17) 2013
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

numer 1(16) 2012
dostępny
w archiwum

numer 1(15) 2011
dostępny
w archiwum

Obserwuj @CADblog_pl

Fragment artykułu z nr 6(7) sierpień 2009 (kompletne wydanie do pobrania z Archiwum)

CSG – czyli modelowanie bryłowe

Z pogranicza projektowania i programowania: praca w środowisku BRL-CAD cz. IV

Po dłuuugiej przerwie, wypełnionej zabawą z programami CAD 3D o znakomitych możliwościach (zwłaszcza w konfrontacji z tym, co może zaoferować BRL-CAD), powracamy do zmagań z oporną materią, jaką są... podstawowe bryły, tzw. „prymitywy”. W zakończeniu poprzedniego odcinka zamieściłem link prowadzący na stronę, której autor zademonstrował działanie kilku poznanych już przez nas funkcji, projektując (w BRL-CAD w środowisku Linuxa) prosty korbowód. My, w dzisiejszym odcinku, zaprojektujemy sobie... tłok. Jeszcze bez sworznia i pierścieni, ale od czegoś trzeba zacząć...

AUTOR: Maciej Stanisławski

Praca w systemach podobnych do BRL-CAD, zmuszających niejako do pracy w środowisku CSG (ang. Constructive Solid Geometry), mobilizuje projektanta do wysilenia wyobraźni i to nie tylko przestrzennej. Projektowanie bryłowe zmusza nas bowiem do zastanowienia się, z jakich elementów będziemy w stanie zbudować nasz model. Które elementy, wykonując kolejne sekwencje operacji Boole’a, będziemy scalać, które będziemy odejmować, z których wykorzystamy jedynie części wspólne.

Zapraszam dzisiaj do wykonania, w ramach ćwiczenia, projektu prostego tłoka. Takiego sobie tłoka, z dwoma rowkami pod pierścień uszczelniający i zgarniający. Z otworem na sworzeń, na razie bez wzmocnień.
Spróbujmy zatem wyobrazić sobie taki tłok. Jakie elementy, jakie „prymitywy” będą nam potrzebne do jego zbudowania?
W zasadzie – same walce. Bo przecież zarówno sam tłok, w najogólniejszym zarysie, jak i np. otwór pod sworzeń – to walce. Proste? Oczywiście. Jeden walec, ustawiony pionowo na swojej podstawie, drugi – przechodzący przez niego w poprzek... Potrzebny będzie jeszcze trzeci – w celu „wybrania materiału” z wnętrza tego pierwszego. A co z rowkami pod pierścienie? Ocho, tutaj właśnie trzeba będzie już trochę „pokombinować”.

Tłok z klocków
Takie było moje pierwsze skojarzenie, gdy wreszcie rozbiłem w wyobraźni „mój model” na bryły składowe. Możliwe, że istnieją inne, lepsze sposoby na zrealizowanie tego, co za chwilę Państwu przedstawię, ale – ja ich nie znalazłem. A poza tym, dysponując zaledwie skromnym zasobem poznanych poleceń i funkcji BRL-CAD, opisanych w poprzednich częściach, powiedzmy, że... nie byłem w stanie wymyślić nic więcej.

• Krok 1.
„Ustawiam sobie” walec, o średnicy 800 i wysokości 400. Wymiary i jednostki nie mają w tej chwili znaczenia [BRL-CAD domyślnie przyjmuje mm]. To będzie główny korpus tłoka. 80 cm średnica – to dopiero będzie pojemność! A mówiłem, że wymiary nie mają znaczenia ;) W praktyce wykonuję to poznanym już wcześniej poleceniem „in” (na rys. 1. widać, że wszystkie klocki – elementy składowe użyte do zaprojektowania tłoka, „zaprogramowałem” z wykorzystaniem tego właśnie polecenia).

• Krok 2.
Na szczycie walca umieszczam kolejny, tym razem bardziej przypominający „plasterek walca”: szeroki i niski. Jak zapewne domyślają się Państwo, to będzie pierwszy rowek pod pierścień. I nie ma znaczenia teraz, czy będzie on zgarniający, czy uszczelniający. Wymiary dowolne – to tylko ćwiczenie. Ja przyjąłem głębokość rowka na 20, wysokość 30, czyli promień walca będzie miał 380 (promień korpusu tłoka minus 20). Pamiętajmy o zmianie we współrzędnych – nowy walec musi znaleźć się na szczycie pierwszego. Nazwałem go „podpierscien.s”.

• Krok 3.
Żeby było widać, że jest to rowek, a nie jakiś taki sobie wyfrezowany fragment powierzchni, należy umieścić nad nim dalszą część korpusu. Promień 400. Wysokość powiedzmy... 50.

• Krok 4.
Kolejny rowek pod pierścień: „podpiercien1.s” – literówka może sprawić kłopoty przy scalaniu elementów składowych naszego modelu. Warto wtedy korzystać z listingu utworzonych elementów (polecenie „ls”).

• Krok 5.
Denko tłoka. Oczywiście ułożone na „podpiercieniu1”. Powiedzmy, że pierwsza (łatwiejsza) część pracy za nami.

• Krok 6.
Korpus tłoka powinien być pusty w środku, a grubość jego ścianek – niech wyniesie powiedzmy 50. Oznacza to, iż musimy narysować (zaprogramować) teraz wewnętrzny wałek/walec o promieniu 350 i dochodzący na głębokość/wysokość równą wysokości naszej „budowli” (wszystkie elementy składowe, tzn. korpusy i podpierscienie plus denko) minus 50.

(...)

Pełny artykuł wraz z ilustracjami w numerze (plik pdf) do pobrania z Archiwum

Blog monitorowany przez: