W przygotowaniu

nr 5-6(25-26) 2017
dostępny
po 29.12.2017

Wydanie aktualne

nr 3-4(23-24) 2017
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

Wydania archiwalne

nr 1-2(21-22) 2017
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

nr 1-2(19-20) 2015
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

numer 1(18) 2014
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

numer 1(17) 2013
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

numer 1(16) 2012
dostępny
w archiwum

numer 1(15) 2011
dostępny
w archiwum

numer 4(14) 2010
HD dostępny
w archiwum

numer 3(13) 2010
HD dostępny
w archiwum

numer 2(12) 2010
dostępny
w archiwum

numer 1(11) 2010 dostępny
w archiwum

numer 9(10) 2009
już dostępny
w archiwum

Obserwuj @CADblog_pl

Piątek, 7.05.2010 r.

Drukarka 3D do samodzielnego montażu

To nie żart. Ale żeby było śmiesznie, gdyby nie news opisujący nową wersję oprogramowania do translacji plików CAD na format czytelny dla drukarki 3D (znaleziony na TenLinks.com), nieprędko bym się o tym dowiedział. Owa drukarka nie tylko pracuje w technologii zbliżonej do Stratasys, ale także... wygląda jak zabawka z klocków Lego, a przy tym kosztuje mniej niż 900 funtów – w swej podstawowej wersji, przeznaczonej do samodzielnego montażu!

Ale to jeszcze nie wszystko. Drukarka ta stanowi rozwinięcie... realizowanego jako open source projektu o nazwie RepRap (z ang. Replicating Rapid-prototyper – replikujący się maszyna szybkiego prototypowania). Inicjatorem tego pomysłu jest dr Adrian Bowyer (Bath University) i z założenia miał on doprowadzić do budowy urządzenia zdolnego do budowy kolejnych podobnych („Maszyna, która nie lubiła powtarzać” Roberta Scheckley'a – pamiętacie Państwo taką nowelkę?). Ale, jak łatwo się domyśleć, szybko docelowe przeznaczenie urządzenia zostało rozwinięte przez zaangażowane w projekt osoby i tak powstała amatorska, ale zdolna do wykonania profesjonalnych wydruków 3D – drukarka wykorzystująca jako materiał budulcowy i podporowy tworzywo sztuczne podawane w formie cienkiego przewodu/linki. Coś a'la Stratasys i technologia FDM.
 

RepRap – czyli drukarka 3D opensource! Może warto byłoby spróbować zrealizować
ten projekt na naszym podwórku? W Wikipedii można znależć wszystkie potrzebne informacje,
łącznie z zestawieniem niezbędnych części. Wdzięczny temat na pracę naukową i nie tylko...
 

Jak łatwo się domyśleć, wspomniane na początku urządzenie w cenie dokładnie 795 funtów (proszę sprawdzić kurs, nawet mimo szaleństwa związanego z konsekwencjami, jakie Grecja ponosi za przyjęcie Euro i osłabieniem naszej waluty jest ona wyjątkowo korzystna, nieporównywalna wręcz do kolejnych przedziałów cenowych, w jakich dostępne są urządzenia do szybkiego prototypowania) jest profesjonalnym rozwinięciem tamtego projektu. Co więcej, jego producent, firma Bites from Bytes, jego nazwą (RapMan) nawiązuje do owej opensource'owej maszyny.

Jak wygląda takie urządzenie?

Bits From Bytes Version 3.1 (RapMan) – drukarka do samodzielnego montażu
(instrukcję można pobrać ze strony producenta)

Jak widać na zdjęciu, zostało pozbawione wszystkiego, co wydawało się zbędne: prosty szkielet, kilka silników i przekładni zębatych, głowica drukująca (podająca materiał) chłodzona wentylatorem zaadaptowanym chyba z rozwiązań stosowanych w PC i moduł elektroniczny, w zasadzie serce systemu, odpowiadający za przekazywanie sygnałów z komputera do samej drukarki. O tym, że urządzenie działa (i to jak) można przekonać się, odwiedzając stronę producenta oprogramowania dedykowanego m.in. dla maszyn z oferty Bites from Bytes; na filmie wyraźnie widać właśnie ten bazowy model drukarki, podczas druku modelu, którego kształt może wydać się atrakcyjny zwłaszcza dla męskiej części populacji (link tutaj).

Urządzenie dostępne w zestawie do samodzielnego montażu przeznaczone jest w zasadzie dla placówek i uczelni technicznych, chociaż nie wyklucza to także jego profesjonalnego zastosowania, oczywiście na mniejszą skalę (chodzi tutaj głównie wydajność); dla osób/instytucji/firm skłonnych wydać więcej na gotowe urządzenie wyposażone przynajmniej w minimum obudowy, ale także w możliwość zastosowania trzech szpól z różnokolorowym tworzywem (i o różnych właściwościach), przewidziano model prezentowany na poniższym zdjęciu.

BFB 3000 – kompletna, złożona, z obudową.
Czyli podobnie, jak w ofercie innych „poważnych” producentów.
Ale cena – nadal niezbyt poważna: tylko 2000 funtów!

Jeśli chodzi o oprogramowanie, Net Fabb to wydatek niespełna 100 funtów. Na stronie producenta można także zapoznać się z kosztem materiałów eksploatacyjnych.

Więcej o drukarkach Bites from Bytes, o projekcie RepRap i oprogramowaniu Net Fabb już wkrótce w najbliższym e-wydaniu, a także na stronie producenta: http://www.bitsfrombytes.com i stronie projektu RepRap: http://reprap.org/wiki/WebHome

Maciej Stanisławski
 

P.S.
Ciekawe, u kogo teraz pojawi się informacja o RapManie i RepRapie?

O drukowaniu 3D, szybkim prototypowaniu etc. czytaj także tutaj: „Drukowanie” ...nożem? Techniki druku 3D

Blog monitorowany przez: