W przygotowaniu

nr 5-6(25-26) 2017
dostępny
po 29.12.2017

Wydanie aktualne

nr 3-4(23-24) 2017
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

Wydania archiwalne

nr 1-2(21-22) 2017
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

nr 1-2(19-20) 2015
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

numer 1(18) 2014
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

numer 1(17) 2013
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

numer 1(16) 2012
dostępny
w archiwum

numer 1(15) 2011
dostępny
w archiwum

numer 4(14) 2010
HD dostępny
w archiwum

numer 3(13) 2010
HD dostępny
w archiwum

numer 2(12) 2010
dostępny
w archiwum

numer 1(11) 2010 dostępny
w archiwum

Obserwuj @CADblog_pl

Fragment artykułu z nr 9(10) 2009 (kompletne wydanie do pobrania z Archiwum)

TurboCAD: kompendium wiedzy...

Firma IMSI Design LLC, producent programów do komputerowego wspomagania projektowania (DesignCAD, TurboCAD, DoubleCAD) została zarejestrowana pod tą nazwą w 2006 roku, ale jej początki sięgają odległych, pionierskich czasów – początków ery komputerowego projektowania. Niedługo po tym, gdy pojawiła się pierwsza wersja programu AutoCAD ustalająca trwający po dzień dzisiejszy standard zapisu w formacie DWG, w roku 1983 utworzono w Kalifornii firmę IMSI – International Microcomputer Software, Inc., która opracowała jeden z alternatywnych (w stosunku do AutoCAD) programów do projektowania i nazwała go TurboCAD. Jak można się domyśleć, nazwa nawiązywała do języka programowania, w którym program został opracowany. Był nim powszechnie wtedy stosowany TurboPascal. W tym samym mniej więcej czasie w innym stanie USA, w Oklahomie, firma ASBC Inc (American Small Bussines Computers) opracowała w C++ swój pierwszy program nazwany ProDesign, który miał początkowo służyć do projektowania modeli samolotów. W trakcie opracowywania następnej wersji zmieniono nazwę na DesignCAD...

AUTOR: Wiktor Mielczarek

Były to czasy systemu operacyjnego DOS i wszystkich problemów z nim związanych. Każda aplikacja zawierała listę obsługiwanych urządzeń peryferyjnych: drukarek, ploterów, digitizerów, kart graficznych, czcionek czy rozdzielczości monitorów. Jednak korzyści płynące z zamiany tradycyjnej deski kreślarskiej na projektowanie komputerowe były ogromne i wkrótce okazało się, że zapotrzebowanie na tanie programy CAD (w cenie kilkuset dolarów) jest w USA olbrzymie. Początkowy zamysł opracowania programu dla modelarzy przekształcił się w opracowanie uniwersalnego programu dla wszystkich projektantów. Na rynku pojawiały się i znikały coraz to nowe programy CAD. Kto je dzisiaj jeszcze pamięta? Gigant tymczasem trwał niewzruszony i przyglądał się raczej mało życzliwie próbom szarpania jego pozycji. Sukcesem producentów DesignCAD i TurboCAD okazał się zarówno sam fakt ponad 25 letniego trwania na trudnym rynku programów do projektowania, jak i wysoka liczba sprzedanych licencji wspomnianych programów.

Przełomem dla obu firm okazało się opracowanie w 1993 r. wersji dla Windows: DesignCAD v.7 oraz TurboCAD v1. Były to jedne z pierwszych aplikacji CAD działające w tym środowisku. Skończyły się problemy z instalacją i konfiguracją programu – wszystkie dobrodziejstwa Windows mogły zostać w pełni wykorzystane i nie wymagały specjalistycznego przygotowania informatycznego. Do sukcesu tych wersji w znacznym stopniu przyczynił się tryumfalny podbój rynku przez sam system Windows. Wszyscy producenci programów tworzyli wersje działające w nowym środowisku okienek. To, że można było otworzyć kilka rysunków jednocześnie, współpracować z arkuszem kalkulacyjnym, edytorem tekstu czy programem obliczeniowym, teraz wydaje się oczywiste – wtedy była to rewolucja. Każdy, kto pamięta system operacyjny DOS, do dzisiaj wspomina te ograniczenia jak chorobę wieku dziecięcego, przez którą należało przejść. Do masowej sprzedaży przyczyniła się także cena – nie trzeba było wydawać kilku tysięcy dolarów, aby mieć własny, licencjonowany program, w którym można było zaprojektować wszystko: od altanki po halę sportową.

Mimo, iż nie był to czas powszechnego Internetu i wieści do Polski zza Atlantyku docierały z dużym opóźnieniem warto podkreślić, iż pierwsza polska wersja DesignCAD 7.0 ukazała się już w roku 1994, czyli w rok po premierze. W roku 1997 połączono wersje DesignCAD 2D i 3D w jeden program nazwany DesignCAD 97.

TurboCAD Pro ewoluował w innym kierunku – w wersji 6 zintegrowano z programem jądro modelowania bryłowego ACIS i silnik renderingu LightWorks, a w kolejnych wersjach dodano menadżera więzów D-Cubed 2D. TurboCAD z taniej aplikacji 2D stawał się coraz bardziej rozbudowanym programem 3D. Pierwsza polska wersja TurboCAD 11 ukazała się w roku 2004. Ale wcześniej, bo w roku 2003 nastąpiło natomiast to, co zazwyczaj dzieje się w przypadku dominacji jednej z firm na wolnym rynku: konsolidacja. Obie firmy połączyły się zachowując zespoły opracowujące każdy z omawianych programów.

W roku 2009 firma IMSI Design LLC zakończyła prace nad nowymi wersjami TurboCAD w wersji 16 i DesignCAD w wersji 19 i w tym wydarzeniu nie było nic nadzwyczajnego – kolejne wersje programów pojawiały się rokrocznie. Tym, co zaszokowało ustabilizowany rynek programów do projektowania było pojawienie się zupełnie nowego programu o nazwie DoubleCAD XT, którego wersja podstawowa dostępna jest za darmo. Program opracowany przez zespół programistów IMSI Design LLC uwzględniał wszystkie dotychczasowe uwagi użytkowników Turbo i DesignCAD. DoubleCAD jest adresowany przede wszystkim do osób, które już zetknęły się z programem AutoCAD i są przyzwyczajone do interfejsu i sposobu obsługi w tym programie. Sprawą kluczową stała się zgodność z formatem DWG w stopniu zapewniającym bezproblemową współpracę pomiędzy różnymi wersjami i aplikacjami.
Opis każdego z tych programów wymaga oddzielnego artykułu. Cykl artykułów zaczynamy od opisu programu TurboCAD, który jest programem do komputerowego wspomagania projektowania płaskiego i przestrzennego. Zintegrowane z rysowaniem 2D modelowanie bryłowe i powierzchniowe 3D z realistycznym renderingiem pozwala osiągnąć wysoką wydajność projektową i przekonywujący rezultat wizualny.

Spojrzenie z bliska...
Szybkość i dokładność tworzenia modeli 3D w programie TurboCAD zapewnia silnik modelowania bryłowego ACIS v.18 firmy Spatial Technology. Tworzenie skomplikowanych kształtów 3D możliwe jest dzięki poleceniom wytłoczenia i wyciągania istniejących, prostych profili 2D. W trybie edycji 3D można obiekty bryłowe przecinać, znajdować przekroje i wykorzystywać polecenia operacji boolowskich. Możliwe jest szybkie tworzenie złożonych kształtów przy pomocy narzędzi NURBS i innych poleceń odkształcania ścianek modelu bryłowego.

TurboCAD Professional 16 jest kompatybilny z 28 najbardziej popularnymi formatami zapisu plików m.in.: DesignCAD DCW, AutoCAD DWG/DXF do wersji 2009, MicroStation DGN, 3DS, IGES, STEP i STL. W nowej wersji obsługiwany jest eksport plików 3D do formatu DWF. Możliwa jest także publikacja projektu w HTML oraz zapis w pliku rastrowym w formacie JPG. Do znaczących nowości należy obsługa formatów PNG i GIF łącznie z kanałem przezroczystości Alfa. Eksport pliku TurboCAD do formatu PDF umożliwia użytkownikowi zapis obszaru arkusza, dostosowanie czcionek PDF, TrueType, SHX oraz szerokości i wysokości arkusza, a także wymianę danych z innymi systemami CAD:

• eksport do formatów: TCW, 3DM, ASAT, 3DS, CGM, DAE, DGN, DWF, DWG, DXF, GIF, EPS, IGS, MTX, PLT, SAT, PDF, STP, STL, PNG, OBJ, SHX, SKP, STEP, SVG, WMF.
• import z formatów: TCW, 3DM, 3DV, ASAT, 3DS, CGM, DGN, DWF, DWG, DXF, EPS, IGS, MTX, PLT, DWF, SAT, STP, STL, OBJ, SKP, STEP, WMF, DC, DCD.

Programowanie
Do programu dołączono kompletne narzędzie dla programistów – Software Development Kit (SDK) zdefiniowany w oparciu o  XML  oraz nowy Visual Basic® Macro Recorder. Biegli użytkownicy na własną rękę będą mogli zwiększać możliwości systemu i usprawniać (pod swoim kątem) działanie dedykowanych aplikacji.

Interfejs
Wygląd głównego okna programu wymaga w pierwszym zetknięciu zaznajomienia się z jego podstawowymi elementami. Podzielony jest na cztery główne obszary: umieszczone w środku duże okno rysunku i – odpowiednio względem niego: powyżej – obszar menu, pasek narzędzi i pasek właściwości, z prawej strony – obszar palet, w dolnej części – pasek stanu i pasek kontrolny. Z lewej strony umieszczono narzędzia rysowania. Jest to domyślny układ okna programu, który może być całkowicie przez Użytkownika zmieniony – w zależności od preferowanego sposobu pracy i najczęściej wykorzystywanych poleceń.

Umieszczenie większej ilości dostępnych pasków narzędzi upraszcza wybór poszczególnych poleceń, ale odbywa się to niestety – kosztem dostępnego obszaru rysowania. W znalezieniu właściwego kompromisu pomaga także wybór odpowiednio dużego monitora – znakomicie spełniają swoją rolę wyświetlacze o przekątnej ekranu 18.4” (w laptopach) i 22” w komputerach stacjonarnych. Praca staje się wtedy naprawdę wygodna i nie męcząca. Domyślnie kolor tła jest biały, ale można go zmienić w dowolnej chwili na dowolny, inny kolor (polecenie Opcje/Kolor tła).

Realizacja poleceń
Wszystkie polecenia programu dostępne są w klasycznym układzie menu, ale w praktyce ich wybór następuje poprzez paski lub palety narzędzi. Polecenia są pogrupowane tematycznie i oznaczone ikonami ułatwiającymi ich identyfikację – przynajmniej w początkowym etapie poznawania programu. Poprzez system zakładek w paletach można zmieniać układ dostępnych narzędzi. Można także wyświetlać pełne opisy wyjaśnień do przycisków poszczególnych poleceń – aż do chwili dobrego poznania programu.

W tej grupie narzędzi są także tryby przyciągania określające sposób, w jaki program rozpoznaje istniejące (lub teoretycznie istniejące) punkty i umożliwia ich uchwycenie. Punkty te są sygnalizowane specjalnymi znacznikami wyświetlanymi obok kursora.

Edycja
Paleta Info wyboru zawiera zgromadzone w jednym miejscu wszystkie informacje o wybranym obiekcie – łącznie
z drzewem części, które stanowiło w poprzednich wersjach oddzielną paletę. Nie jest więc konieczne nawigowanie pomiędzy paletami do uzyskania wszystkich potrzebnych informacji. Oprócz tradycyjnej edycji obiektów płaskich, dostępny jest rozszerzony sposób edycji węzłów dla prostopadłościanów, stożków, walców i kul.

Polecenie Wygięcia (dot. dodatku mechanicznego)
Umożliwia wygięcie obiektu poprzez podanie promienia i kąta wygięcia oraz określenie osi obojętnej gięcia.

Wykaz materiałów/Lista części
To w zasadzie... efektywny sposób wyceny projektu. Tworzenie raportu obejmującego wszystkie właściwości obiektu i atrybuty  bloku, przypisanie własnych atrybutów lub dostosowanie zapytań do tworzenia raportów specjalnych. Możliwa jest łatwa konwersja raportu w tabelę – jako nowego obiektu TurboCAD.

Menadżer stylu
Do utworzenia wielu w pełni sparametryzowanych obiektów, m.in. schodów, okien, drzwi i terenu, wystarczy wprowadzić podstawowe parametry oraz określić materiał i rodzaj wykonania. Gdy rozpoczynamy pracę nad projektem mamy do dyspozycji kompletny zestaw narzędzi, pozwalających jednocześnie pracować w trybie 2D i 3D.  Można utworzyć np.: parametryczne drzwi i okna, a następnie przeciągnąć je bezpośrednio do ścian w projekcie 3D. Polecenia wykorzystywane w projektowaniu architektonicznym to m.in.:

• Ściany 2D & 3D,
• Otwory w ścianie,
• Parametryczny dach z otworami,
• Konwersja linii, polilinii, okręgów i krzywych w ściany,
• Edycja dachu,
• Połączenia ścian 2D i 3D,
• Parametryczne Symbole/Bloki,
• Przekroje poprzeczne i podłużne,
• Rendering z odtwarzaniem ścieżki spaceru,
• Lista materiałowa i wyliczenie kosztów.
• Kierunek ściany ułatwiający wybór materiałów i wstawianie bloków.

Widok
TurboCAD ma kilka standardowych rzutni i widoków, które umożliwiają zmianę położenia obserwatora i oglądanie modelu z wybranego miejsca. Wybór odpowiedniego polecenia realizowany jest – jak większość poleceń – w menu podręcznym.
W programie TurboCAD wprowadzono dodatkowe polecenie Kamera, przez którą projektant ma możliwość oglądania sceny tak jak w wizjerze lub na wyświetlaczu rzeczywistej kamery. W przypadku standardowych widoków kamera zdefiniowana jest zgodnie z wybranym położeniem określonym kierunkiem geograficznym (np. południowo-wschodni). W przypadku rzutów jest to takie usytuowanie kamery, aby możliwy był wybór rzutu czołowego, bocznego, z góry itd. W kamerze określamy m.in. typ obiektywu i sposób odwzorowania trójwymiarowych obiektów i przestrzeni na płaszczyźnie. Możliwy jest widok perspektywiczny lub aksonometryczny.
Kamery mogą być także dodatkowymi obiektami umieszczonymi na scenie, z których obraz jest „transmitowany” do oddzielnego okna w programie i pokazuje aktualne ujęcie. Tego typu kamery służą do tworzenia specjalnych ujęć modelu, a także ułatwiają weryfikację trudno dostrzegalnych szczegółów.
W roboczym trybie pracy przekazywany jest obraz siatkowy, który zapewnia największą szybkość wykonywania poleceń. Jeżeli jednak model jest skomplikowany, to dużym ułatwieniem będzie wyświetlanie wykonywanego projektu z ukryciem linii niewidocznych. W tym trybie możliwe jest wyświetlanie linii ukrytych specjalnym stylem linii np. linią przerywaną, tak aby mieć obraz głębi i prawidłowe wyobrażenie położenia obiektów.
W prezentacyjnym trybie pracy obraz wyświetlany jest w jednym z trybów renderingu. TurboCAD umożliwia wielopoziomowy rendering wykonanego projektu – od szkicu renderingu poprzez rendering jakościowy aż do renderingu zaawansowanego. Efekty poszczególnych trybów mogą być łączone, np. poprzez dodanie trybu ukrywania linii do renderingu jakościowego.

W programie TurboCAD Pro 16 system renderingu oparty jest na aplikacji Lightworks v7.9 opracowanej przez firmę LightWork Design. Ponieważ TurboCAD Pro wstępnie oblicza przedstawioną geometrię i przekazuje cały wyliczony układ do „silnika” Lightworks, to rendering fotograficzny jest znacząco przyspieszany.

Kiedy mamy już ukończony projekt, wybrany widok i zdefiniowane kamery przechodzimy do następnego etapu realizacji polegającego na... wyborze materiału.

Materiał
Materiał, z którego zostanie wykonany detal może zostać wybrany z palety gotowych materiałów (ponad 500) z możliwością ich „przeciągnięcia” do poszczególnych ścianek obiektu. Wstępne przypisanie materiału do obiektu może być w dowolnej chwili zmienione, także z możliwością tworzenia własnych materiałów z podglądem w czasie rzeczywistym. W oknie edycji materiału są cztery podstawowe kategorie: współczynnik odbicia, przezroczystość, tekstura i sposób pokrycia. Każdy kategoria ma z kolei szereg parametrów definiujących końcowy wygląd materiału. Każda zmiana właściwości materiału może być na bieżąco kontrolowana w oknie podglądu.

(...)

Pełny artykuł wraz z ilustracjami w numerze (plik pdf) do pobrania z Archiwum

Opis TurboCAD na CADraport.pl – link tutaj

Blog monitorowany przez: