Wydanie aktualne

nr 1-2(19-20) 2015
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

Podręczniki, publikacje tematyczne,
wydawnictwa...

• Podręcznik do SOLIDWORKS 2014

Modelowanie powierzchniowe | Narzędzia do form | Rendering
i wizualizacje...

Wydania archiwalne

numer 1(18) 2014
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

numer 1(17) 2013
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

numer 1(16) 2012
dostępny
w archiwum

numer 1(15) 2011
HD dostępny
w archiwum

numer 4(14) 2010
HD już dostępny
w archiwum

numer 3(13) 2010
HD już dostępny
w archiwum

numer 2(12) 2010
dostępny
w archiwum

numer 1(11) 2010 dostępny
w archiwum

numer 9(10) 2009
już dostępny
w archiwum

numer 8(9) 2009
już dostępny
w archiwum

Wydanie specjalne
numer 7(8) 2009
już dostępny
w archiwum

Numer 6(7) 2009
już dostępny
w archiwum

Numer 5(6) 2009
już wkrótce dostępny
w archiwum

Numer 4(5) 2009
już dostępny
w archiwum

Numer 3(4) 2009
już dostępny
w archiwum

Numer 2(3) 2009
już dostępny
w archiwum


Numer 1(2) 2009
już dostępny
w archiwum


 Numer 0 (1) 2009
– dostępny
w archiwum

„(...) Nie istnieje jeden, idealny system CAD, zaspokajający potrzeby wszystkich inżynierów.
Ale idealnym systemem jest ten, który usprawnia projektowanie i pozwala nam nie tylko doskonalić się, ale także... zaspokajać nasze potrzeby i realizować marzenia.”

zasłyszane...

Obserwuj @CADblog_pl

Wtorek, 29.12.2009 r.

Kierownica na PSWUG.pl, kierownica na SWblog.pl
(Modelowanie motocykla w SolidWorks cz. II)

Dlaczego nie? W końcu już jakiś czas temu wspomniałem, iż chętnie podzielę się swoimi „przygodami” związanymi z projektowaniem za pomocą operacji wyciągnięcia po ścieżce, a przy okazji – opowiem coś niecoś na temat możliwości fotorenderingu. Kierownica to temat wdzięczny, wpisujący się zresztą w moją ideę rekonstrukcji motocykla...

Zatem do dzieła. Nowy dokument – Część, Szkic, Szkic 3D. Płaszczyzna przednia, z początku układu współrzędnych zaczynamy wykonywać nasz rysunek – szkicujemy linię. W trakcie szkicowania możemy jej kolejne odcinki precyzyjnie wymiarować, korzystając z okna właściwości linii.

To właśnie jedna z zalet pracy na dwóch monitorach. Na jednym otwary SW, na drugim pasek menu (także od Astroida)
i równolegle otwarta aplikacja do edycji niniejszego tekstu...

Narysowaliśmy połówkę naszej kierownicy, jej drugą część wykonamy z pomocą polecenia Lustro, ale teraz naszkicujemy obrys nadający jej średnicę. Wychodzimy ze Szkicu3D klikając polecenie Szkic3D. Wybieramy Płaszczyznę Prawą, polecenie Okrąg i ustawiamy sobie widok izometryczny. Średnica mojej kierownicy to 21 mm, przy grubości ścianki 3 mm. Można posłużyć się w tym miejscu narzędziem Inteligentny wymiar. Wychodzimy ze szkicu (tym razem poleceniem Wyjdź ze szkicu) i przechodzimy do Operacji.

Interesuje nas „Dodanie/baza przez wyciągnięcie po ścieżce”. Musimy ustalić profil nas interesujący (tutaj będzie to szkic okręgu, który zaznaczamy) i ścieżka – czyli szkic kształtu, jaki pragniemy nadać naszej kierownicy. Widać do zresztą na rysunku, a sam system od razu pokazuje nam podgląd wykonanej operacji. I tutaj mały „zgrzyt”: wszystko to pięknie, ale co z wygładzeniem krawędzi – jeszcze w czasie pracy na pierwszym szkicu? Oj, zapomniałem...

I tutaj mamy dwie możliwości: zasadne wydaje się kontynuowanie pracy i wykonanie operacji wygładzenia powierzchni już na uzyskanej bryle. Możemy jednak wrócić do szkicu. I w tym celu...

Anulujemy operację wyciągnięcia po ścieżce, a na drzewie historii operacji klikniemy (-)Szkic 3D1. Następnie przejdziemy do poleceń Szkic i klikniemy ikonę edycji szkicu. Wtedy będziemy mogli wstawić pominięte wcześniej zaokrąglenia. Ich wartość pozostawiam jako domyślne 10 mm (co widać na rysunku). Zaokrąglenia dodane, ponownie wychodzimy ze Szkicu3D (klikając Szkic3D), na drzewie operacji ponownie widoczny jest także wykonany przez nas już wcześniej szkic okręgu.

Operacje, „Dodanie/baza przez wyciągnięcie po ścieżce”. I uwaga – błąd! Otrzymujemy porozrywany kawałek, mimo – zdawałoby się – wszystkich czynności wykonanych poprawnie. Czy aby na pewno poprawnie, pomijając już fakt „wędrówek po drzewie”? A może do czegoś przydadzą się opcje Operacji Wyciągnięcia po ścieżce?

Wyraźnie widzimy miejsca „rozerwania”. Czyżby chodziło o zadany wcześniej promień zaokrąglenia? Zapewne tak. Ale spróbujmy jeszcze czegoś innego...

Klikamy Opcje > Typ orientacji/skręcania  > Utrzymaj stałą normalną. Widzimy, iż nasz rysunek uległ zmianie. Wyciągnięcie nie ma przerw, ale... zmieniła nam się średnica przekrojów na poszczególnych odcinkach. Czyli nie tędy droga...
Ech, brakuje tej wiedzy inżynierskiej, ne’st ce pas?

I znowu skok na drzewko operacji, klikamy dwukrotnie (-)Szkic3D. Na podświetlonym rysunku widzimy okręgi naszego nieudanego wyciągnięcia i nieszczęsną wartość promienia zaokrąglenia szkicu. 10 mm nie pasuje? Dajmy 40...

Klikamy, wprowadzamy w oknie dialogowym wartość 40 mm i patrzymy na efekty. Coś chyba nam się jakby rozsunęło. Co dalej? Wychodzimy ze szkicu 3D (tak, jak robiliśmy to już wcześniej) i mamy od razu „piękny widok” naszego fragmentu kierownicy.

Tyle, że przypomina on kawał zgiętego metalowego pręta, a nie rurki... Czy znowu o czymś zapomnieliśmy? Tak, podczas operacji wyciągnięcia nie zaznaczyliśmy opcji „Cienkie ściany”. Teoretycznie moglibyśmy teraz wykonać wyciągnięcie wycięcia (i w ten sposób niejako „wydrążyć” nasz model, ale lepiej znowu uciec się do drzewa operacji.... Klikamy Wyciągnięcie po ścieżce... Cóż, niestety nie mamy dostępu do opcji cienkich ścian.

Decyduję się usunąć tą operację i przeprowadzić ją na nowo.

Tym razem zaznaczam Cienkie ścianki, grubość 3 mm i... jest ok.

Kilka „uwag do dzienniczka”:
• widać wyraźnie, jak konieczność cofnięcia się i poprawienia błędnie wykonanych operacji wydłużyła nasz proces projektowania stosunkowo prostego przecież detalu;
• kardynalnym błędem jest nieprzestrzeganie wymogów technologiczności konstrukcji, w tym wypadku – zadanie błędnego promienia zaokrąglenia szkicu kształtu ramienia kierownicy. Ale jak się nie jest inżynierem, to się tak ma :) ;
•  w przypadku realizacji operacji wyciągnięcia po ścieżce i korzystania ze szkiców 3D i 2D istotne jest pamiętanie o wychodzeniu z nich po zakończeniu kolejnego etapu pracy; w przeciwnym razie pojawiają się trudności w realizacji operacji wyciągnięcia – przynajmniej ja na takie trafiałem (podpierając się samouczkami SW jakoś można sobie z tym poradzić)...
• nie trzeba było cofać się do szkicu i na nim dokonywać zaokrągleń; można było dokonać ich już po operacji wyciągnięcia, na gotowej bryle. Uniknęlibyśmy wtedy popełnionych po drodze błędów ;)

Co nam zostało? Druga połówka kierownicy...

Operacja Lustro. Zaznaczamy ściankę, którą uczynimy płaszczyzną lustra, następnie Obiekt do lustrzanego odbicia (czyli naszą „operację wyciągnięcia po ścieżce”), zaznaczamy sobie jeszcze opcję „Połącz powierzchnie” i voila!

A jak sprawić, żeby nasza kierownica ostatecznie zaczęła wyglądać tak, jak na zdjęciu poniżej?

O tym w najbliższym wydaniu CADblog.pl ;)

SolidWorksem bawił się (czasem nieudolnie)
Maciej Stanisławski

| powrót do strony głównej |