W przygotowaniu

nr 5-6(25-26) 2017
dostępny
po 29.12.2017

Wydanie aktualne

nr 3-4(23-24) 2017
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

Wydania archiwalne

nr 1-2(21-22) 2017
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

nr 1-2(19-20) 2015
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

numer 1(18) 2014
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

numer 1(17) 2013
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

numer 1(16) 2012
dostępny
w archiwum, wydanie flash tutaj

numer 1(15) 2011
dostępny
w archiwum

numer 4(14) 2010
HD dostępny
w archiwum

numer 3(13) 2010
HD już dostępny
w archiwum

numer 2(12) 2010
dostępny
w archiwum

numer 1(11) 2010 dostępny
w archiwum

Wybrane artykuły
z dostępnych wydań:

• AR-CAD freeCAD, czyli...

• „Drukowanie” ...nożem? Techniki druku 3D 

• W oczekiwaniu na następcę: CATIA V5 R20

• „Wielki Brat”
 i CAD

numer 9(10) 2009
już dostępny
w archiwum

numer 8(9) 2009
już dostępny
w archiwum

Wydanie specjalne
numer 7(8) 2009
już dostępny
w archiwum

Obserwuj @CADblog_pl

Środa, 5.10.2011 r. (aktualizowano 25.10.2011 r.)

Przez ST 3 do ST 4: ewolucja Solid Edge z technologią synchroniczną

Niniejsza publikacja stanowi kompilację artykułu Piotra Szymczaka (CAMdivision),
dokładnie opisującego nowości w ubiegłorocznej wersji Solid Edge ST 3
i wybranych publikacji dotyczących najnowszej wersji ST 4,
pojawiających się na łamach SolidEdgeblog.pl

Solid Edge ST jest głównym składnikiem Velocity Series – portfolio rozwiązań Siemens PLM Software przeznaczonym dla średniego segmentu rynku. Oprogramowanie oparte jest o nowoczesny kernel Parasolid, którego właścicielem jest Siemens PLM Software. O wysokiej klasie rozwiązań zastosowanych w Parasolid świadczy fakt, iż jest również licencjonowany innym producentom systemów CAx (bazują na nim np. IronCAD, SolidWorks, TopSolid). Niniejsze nietypowe opracowanie przybliży Państwu część usprawnień dokonanych w wersjach Solid Edge ST 3 i ST 4, zwłaszcza w obszarze modelowania synchronicznego

Autor: Piotr Szymczak (ST 3), Maciej Stanisławski (ST 4)

Po uruchomieniu programu można zauważyć zmniejszoną (w stosunku do wersji ST 2) ilość szablonów, zrezygnowano bowiem z podziału na modelowanie tradycyjne i synchroniczne na rzecz zintegrowanego środowiska (obecnego także w najnowszej wersji). Konstruktor może korzystać z dobrodziejstw technologii synchronicznej, takich jak szybka edycja, oraz poleceń jakie oferuje tradycyjne modelowanie.
Dodano nowy sposób wyświetlania drzewa PathFinder. Może znajdować się ono na oknie graficznym, w dowolnym wybranym przez konstruktora miejscu (rys 1). Istnieje również możliwość pozostania przy widoku znanym już z wcześniejszych wersji Solid Edge ST. Środowisko, w którym aktualnie się pracuje, wyróżnione jest innym kolorem. Elementy zamodelowane w technologii tradycyjnej mogą być edytowane tylko w aktywnym tradycyjnym środowisku. Natomiast operacje wykonane przy pomocy modułu synchronicznego mogą być edytowane w każdej chwili, nawet podczas tworzenia elementów modelu w tradycyjnym środowisku.

Rys. 1. PathFinder może znajdować się obecnie w dowolnym miejscu ekranu. Obok Menu Radialne, a także
połączony pasek Command Bar i Quick Bar (poniżej)

W każdym momencie można przenieść operacje wykonane w technologii tradycyjnej do synchronicznej. Wystarczy kliknąć na daną operację PKM ( prawym klawiszem myszy) i z menu wybrać „Move to Synchronus”. Jeżeli operacja powiązana jest z innymi operacjami, na zasadzie rodzic-potomek, to wszystkie te powiązane operacje zostaną przeniesione. Podczas modelowania części w kontekście złożenia, poprawiono dodawanie relacji między częściami złożenia, a elementem modelowanym. Paski Command Bar i QuickBar zostały połączone w jeden pasek narzędzi. Wyświetlany jest on na oknie graficznym. Podobnie jak PathFinder, można umieścić go w dowolnym miejscu okna.

Również Live Rules zostały przeniesione na obszar okna graficznego. Opcje na oknie mogą wyświetlać się w jednym z czterech kolorów:
• białym – reguła wyłączona;
• czerwonym – reguła znaleziona, ale wyłączona;
• zielonym – reguła znaleziona i włączona;
• żółtym – reguła wyłączona.

Takie umieszczenie opcji pozwala na powiększenie okna graficznego i w znaczący sposób skraca ilość interakcji wykonywanych przez konstruktora. Jeżeli program zainstalowany jest na komputerze wyposażonym w dwa monitory, Live Rules mogą być wyświetlane na innym ekranie niż okno graficzne.

Kolejną nowością, która pojawiła się po raz pierwszy w ST 3, jest Radial Menu (rys. 1.) dostępne pod PKM. Opcje umieszczone na menu są w pełni edytowalne i pozwalają na samodzielne przypisanie odpowiedniego polecenia. Dla każdego z modułów, tradycyjnego czy też synchronicznego, można przypisać inne polecenia, aby lepiej wykorzystać dostępne funkcje. Wywołanie polecenia jest bardzo łatwe. Należy przytrzymać PKM aż wyświetli się Radial Menu, następnie najechać kursorem na wybraną opcję (spowoduje to jej podświetlenie). Zwolnienie przycisku aktywuje polecenie.

Nie musimy czekać na wyświetlenie menu radialnego wystarczy, iż z wciśniętym PKM przejedziemy przez ćwiartkę, na której znajduje się odpowiednia opcja, a zostanie ona wybrana. Z szybkiego wyboru można aktywować tylko polecenia mieszczące się na wewnętrznym okręgu.
Solid Edge ST3 umożliwia zmianę interfejsu polegającą na usuwaniu i edytowaniu istniejących bloków operacji, jak i dodawaniu całkiem nowych bloków. Każdy z modułów można dostosować pod swoje wymagania. Wszelkie zmiany zapisywane są w plikach konfiguracji. Raz ustawiony interfejs można kopiować i współdzielić z innymi komputerami. Dodano ponadto możliwość zmiany koloru tła bloków operacji.
W szybki sposób można przełączać się między poszczególnymi modułami. Można tego dokonać klikając na nazwę metody w drzewie PathFinder, korzystając z ikon umieszczonych na karcie Tools/Model lub klikając PKM w puste pole i z menu rozwijanego wybrać Move to Synchronus.

Solid Edge ST3 stanowił ważny etap w rozwoju technologii synchronicznej, a zarazem zaspokajał ściśle określone potrzeby klientów. (...) warto wspomnieć, iż o ile usprawnienia dokonywane w kolejnych odsłonach Solid Edge ST w większości są odpowiedzią na życzenia napływające od osób na co dzień pracujących w środowisku Solid Edge, to sama idea technologii synchronicznej, modelowania pozbawionego wad charakterystycznych dla środowisk modelowania parametrycznego lub swobodnego, była inicjatywą zespołu technicznego odpowiedzialnego za tworzenie programu. Czymś, co przekraczało nawet oczekiwania użytkowników...

Polepszono dodawanie i edytowanie wymiarów PMI, które mogą być dodawane zarówno do elementów wykonanych w technologii tradycyjnej jak i synchronicznej. Dostępne są trzy kolory wymiarów, przy schemacie Solid Edge Default:
• niebieski – wymiar dodany do elementu synchronicznego istnieje możliwość jego edycji,
• czerwony – wymiar dodany do elementu synchronicznego jest ustalony i zablokowany,
• fioletowy – wymiar dodany do elementu tradycyjnego, wyświetlany, jako informacyjny.

Łatwiej można przełączać się między otwartymi oknami Solid Edge. Wystarczy skorzystać ze skrótu klawiszowego Ctrl+Tab. Spowoduje to wyświetlenie okna, na którym będą zebrane wszelkie otwarte w danej chwili pliki, z miniaturami umożliwiającymi rozpoznanie danego pliku.

Połączenie modelowania synchronicznego i tradycyjnego pozwala na wykorzystywanie elementów wstawionych w jednym środowisku, np. płaszczyzn w drugim. Współdzielone mogą być krawędzie, płaszczyzny i punkty charakterystyczne.
Modelowanie synchroniczne zostało wzbogacone o nowe polecenia – np. Offset, czy znane z tradycyjnego modelowania Parting spliti. Pierwsze z nich umożliwia szybkie tworzenie wyciągnięcia z odsuniętej krawędzi. Drugie pozwala na podział modelu. Wprowadzono możliwość dodania wymiarów do przekroju utworzonego prze LiveSection. Przy korzystaniu z Variable table (tabela zmiennych) możliwe jest wiązanie wymiarów tradycyjnych z wymiarami synchronicznymi i PMI.
Łatwiejszy jest dostęp do edycji operacji. Wystarczy kliknąć LKM (lewym klawiszem myszy) na operację wyboru – możemy dokonać tego zarówno w oknie graficznym, jaki i w kolekcji operacji PathFinder. Spowoduje to wyświetlenia okna, na którym wybiera się żądaną metodę edycji. Wyciągnięcie w technologii synchronicznej wzbogaciło się o opcję wyciągnięcia From/To. Możliwe stało się tworzenia wyciągnięć łatwych i szybkich w edycji, ograniczonych przez zdefiniowane wcześniej powierzchnie czy inne elementy ograniczające – rys 2.

Rys. 2. Wyciągnięcie ograniczone powierzchniami

Środowisko symulacji (w ST3)
Moduł Simulation korzysta z solwera NX Nastran. Solid Edge ST (począwszy od wersji ST 3) pozwala na obliczenia części wykonanych zarówno w technologii tradycyjnej, jak i synchronicznej. Dodano nowe typu obciążeń:
• Torque ( moment obrotowy) – typ analizy pozwalający sprawdzić wytrzymałość elementu na skręcenia, np. ustalić, jaki moment obrotowy może być stosowany do danego typu śrub;
• Bearing ( obciążenie łożysk) – typ obciążeń pozwalający sprawdzić obciążenia działające na łożysko.

Przeprowadzając obliczenia w złożeniu możemy posłużyć się nowym rodzajem połączenia – Bolt. Raz przygotowane obliczenia mogą być kopiowane do innych plików, wystarczy wskazać niezbędne zmienne, aby obliczenia mogły być przeprowadzone. Dodano nowy typ połączenia między elementami – Edge (krawędź). Pozwala ono na połączenie krawędzi części z licem innej części.
W celu polepszenia wyników wyświetlania obliczeń dodano nowe funkcjonalności. Pierwsza z nich to możliwość wyłączenia z widoku poszczególnych części wchodzących w skład modelu obliczeniowego. Dodano możliwość tworzenia przekroju z uzyskaniem widoku dynamicznego, w miarę przesuwania płaszczyzny tnącej. Aby zmniejszyć natłok danych możliwa jest eliminacja zbędnych elementów geometrycznych, np. fazowań, otworów, które nie mają znaczenia dla istoty projektu.

W Solid Edge ST3 polepszono narzędzia odpowiedzialne za pokrywanie części siatką. Istnieje możliwość zdefiniowania różnej wielkości siatek dla elementów wchodzących w skład złożenia (rys. 3.). Generowanie raportów zostało wzbogacone o możliwość zapisu do Worda.

Rys. 3. Widok złożenia z wyłączonym jednym elementem i w przekroju.

Sheet Metal
Środowisko blaszane wzbogaciło się o nowe rodzaje zamknięcia narożników:
• Circular Cutout with Offset (wycięcie okręgu z odstępem) – naroże wykańczane jest przez okrąg przesunięty o zdefiniowany odstęp (rys. 4.);

Rys. 4. Obróbka naroży Circular Cutout with Offset

• U – Shaped Cutout (obróbka naroży w kształcie U) – naroże wykańczane jest w kształt litery U (rys. 5.);

Rys. 5. Obróbka naroży U – Shaped Cutout

• V – Shaped Cutout (obróbka naroży w kształcie V) – naroże wykańczane jest w kształt litery V;
• Square Cutout (wycięcie kwadratu) – naroże wykańczane jest w kształt kwadratu (rys. 6.)

Rys. 6. Obróbka naroży Square Cutout

Zamodelowany i złożony element blaszany pozbawiony jest elementów niezbędnych do jego wytworzenia, np. mostki, uchwyty. Dlatego Solid Edge (począwszy od wersji ST 3) został wzbogacony o możliwość dodawania materiału do modelu, gdy jest on rozwinięty. Dzięki temu na dokumentacji płaskiej widać model z potrzebnymi dodatkami, podczas gdy „zagięty” model odpowiada rzeczywistości (rys. 7.).

Rys. 7. Widok rozłożonego modelu z uchwytami oraz gotowej części

Moduł Sheet Metal został wyposażony w nowe polecenie Etch. Stosowane jest ono do grawerowania napisów i trasowania linii prostych przy pomocy lasera. Przygotowany model w szybki sposób może być zapisany jako dokument.dxf, obsługiwany przez większość urządzeń do cięcia promieniem lasera.

Moduł złożeń (Assembly)
W module złożeń usprawniono pracę z konfiguracjami. Istnieje możliwość włączenia wielu konfiguracji jednocześnie. Części dodawane do złożenia w szybki sposób mogą zostać przypisane do odpowiedniej konfiguracji. Aby szybciej i efektywniej tworzyć opcje wyświetlania, zostały dodane dwa nowe narzędzia:
• Take Snapshot – polecenie umożliwia zrobienie zdjęcie modelowi złożenia w pewnym stadium tworzenia;
• Restore Snapshot – przywraca widok, jaki został zapamiętany przez polecenie Take Snapshot.

Wczytanie małej części do złożenia często wiązało się z koniecznością manipulacji widokiem, gdyż zdarzało się, iż koło sterowe pokrywało całkiem edytowany element. I pojawiał się problem manipulacji częścią. W Solid Edge ST 3 po raz pierwszy dodano funkcjonalność umożliwiającą szybkie przechodzenie do Selection Manager. Wystarczy po zaznaczeniu części skorzystać ze skrótu klawiszowego Shift + Spacja. Koło sterowe zniknie i wyświetli się okno.

Solid Edge ST3 udostępnia narzędzie umożliwiające przełączanie się między sposobem wyboru. Mamy do dyspozycji ściankę lub element. Wyboru możemy dokonać na dwa sposoby:
• wybierając na klawiaturze Ctrl + Spacja;
• z wciśniętym Ctrl kliknąć LKM na symbol strzałki umieszczony w lewym górnym rogu ekranu graficznego.

Zależnie od tego, jaki sposób wyboru mamy aktywny, koło sterowe działa w dwojaki sposób:
• aktywny filtr wyboru ścianka – przy pomocy koło sterowego przesuwam ściankę, jak w środowisku Part;
• aktywny filtr wyboru element – przy pomocy koła sterowego przenosimy cały element.

O posługiwaniu się kołem sterowym można także przeczytać w mini-tutorialu autorstwa Michaela Browna, dostępnym na stronie http://www.cadblog.pl/solidedgeblog_Strefa_Solid_Edge_odcinek_4.htm

Przy wczytywaniu plików z innych systemów lub przy wczytywaniu części z technologii synchronicznej, istniej możliwość skorzystania z Create Inter Part Relationship (z ang. tworzenie relacji w kopii Inter Part). Jest to polecenie umożliwiające powiązanie między częściami oryginalnymi a importowanymi, dla zachowania jedności projektu.
Wystarczy utworzyć połączenie między częściami. Program automatycznie ustawia powiązania między geometrią, np. płaszczyznami i otworami. Konstruktor może wybierać, jakie powiązania mają być utworzone (rys. 8.), mając do wyboru:
• concetrick (koncentryczność)
• equal radius (równy promień)
• coplanar (współpłaszczyznowość)

Rys. 8. Wybór związków między częściami

Po dodaniu powiązań w modelu wyświetlane są ich kopie, które nadzorują poprawność relacji. Powiązania te zachowują integralność projektu. Zmiana jednego z elementów pociąga za sobą zmianę elementów zależnych.

Konstrukcje stalowe: ramy
Do modułu ram w Solid Edge ST 3 dodane zostały nowe polecenia:
• Single frame for collinear segments (pojedynczy segment dla linii współliniowych) – polecenie to jest przydatne w przypadku, gdy na szkicu umieszczono dwa połączone współliniowe odcinki;
• Single Frame for tangential segments (pojedynczy segment dla odcinków stycznych) – polecenie pozwala uzyskać jeden wygięty kawałek rury z profilu składającego się z prostej i łuku.

DRAFT, czyli dokumentacja 2D i nie tylko...
W środowisku tworzenia dokumentacji nastąpiły znaczące zmiany. Już w wersji ST 3 dodano nowe możliwości wyświetlania tabeli części, w której można umieścić wszystkie elementy lub podzespoły. Umożliwia to odpowiednie dopasowanie listy do własnych potrzeb.
Kolejnym udogodnieniem jest możliwość zmiany kolejności numeracji w liście części. W przypadku tworzenia dokumentacji składającej się z kilku złożeń, można wymusić numerowanie podzłożeń, jako liczby całkowite. Natomiast poszczególne części wchodzące w skład podzłożeń mogą przyjmować numer swego podzłożenia i kolejną cyfrę. Dodano dwie nowe opcje auto numerowania:
• dla każdego wystąpienia części możliwe jest dodanie osobnego numery;
• dla każdego wystąpienia części przypisany jest jeden numer, nie ma znaczenia ile razy wyświetlany jest na widoku.

Dla lepszego wyświetlania rzutów istnieje możliwość pobrania koloru krawędzi z modelu.
Solid Edge ST3 umożliwia drukowanie wielu rysunków na jednym dużym formacie. Użytkownik może zobaczyć wszelkie informacje na temat projektu arkusza oraz wybrać, które karty mają być drukowane. Po wybraniu arkuszy użytkownik decyduje, jakie odstępy mają być pomiędzy poszczególnymi arkuszami, jaka wielkość marginesów, itp. Program wyświetla podgląd rozmieszczenia arkuszy na wydruku. Znacznie przyspieszono tworzenie brył z dokumentacji płaskiej. Jeżeli mamy dostęp do modelu i dokumentacji płaskiej wykonanej w innym środowisku, Solid Edge ST 3 umożliwia wczytanie na zaimportowany model wymiarów z dokumentacji tak, aby były one wymiarami sterującymi (rys. 9.).

Rys. 9. Od lewej: model 3D, dokumentacja 2D i model z wczytanymi wymiarami...

Solid Edge ST3 stanowił ważny etap w rozwoju technologii synchronicznej, a zarazem zaspokajał ściśle określone potrzeby klientów. Wraz z każdą wersją Solid Edge pojawiają się zmiany postulowane przez użytkowników dotychczasowych edycji systemu. I w tym miejscu warto wspomnieć, iż o ile usprawnienia dokonywane w kolejnych odsłonach Solid Edge ST w większości są odpowiedzią na życzenia napływające od osób na co dzień pracujących w środowisku Solid Edge, to sama idea technologii synchronicznej, modelowania pozbawionego wad charakterystycznych dla środowisk modelowania parametrycznego lub swobodnego, była inicjatywą zespołu technicznego odpowiedzialnego za tworzenie programu. Czymś, co przekraczało nawet oczekiwania użytkowników.

W Solid Edge ST 3 technologia synchroniczna wkroczyła niemal do każdego modułu systemu, od części aż po moduły dedykowane, takie jak: rury, przewody elektryczne czy ramy. Projektowanie stało się jeszcze szybsze, a zmiany wprowadza się bez konieczności przeliczania całego modelu.

A co przyniosła najnowsza odsłona Solid Edge ST 4?

Zacznijmy od zdecydowanie atrakcyjniejszej grafiki. I chociaż może ta akurat nowość ma istotniejsze znaczenie np. dla osób zajmujących się prezentacjami multimedialnymi, filmami 3D, czy też... komputerowymi grami itp., ale nie sposób przejść obok niej obojętnie. Solid Edge ST 4 z pewnością zwróci uwagę dotychczasowych użytkowników zmianami w obszarze grafiki, sposobów odwzorowania i przedstawienia tworzonego modelu. Pomijając dostępne moduły do fotorealistycznego renderingu, już w obszarze samego projektu możemy dostrzec nowości chociażby w postaci „wirtualnej podłogi” z padającym na nią odbiciem modelu, z cieniowaniem, z refleksami świetlnymi pojawiającymi się na powierzchniach projektowanego obiektu.

Zmodyfikowany został sposób obrazowania krawędzi modelu, nadając mu bardziej realistyczny wygląd. Nowa opcja „auto-sharpen” (automatycznego wyostrzania) pozwala użytkownikowi w łatwy, intuicyjny sposób wpływać na sposób wyświetlania całego modelu, balansując między najwyższą wydajnością pracy w środowisku Solid Edge ST4, a najwyższą jakością wyświetlanego obrazu.

Co z tym wałkiem?
Zadbano o szybsze narzędzia do modelowania obiektów i brył obrotowych (z wykorzystaniem komendy Revolve), a dotyczy to zwłaszcza projektowania wałków, wałów (korbowych) i innych, które są jakże częstym elementem różnego rodzaju mechanizmów i maszyn.
Ogólnie można powiedzieć, iż znacznie uproszczono sposób pracy Revolve, np. koło sterowe (nawiasem mówiąc, charakterystyczne dla technologii synchronicznej zaimplementowanej już w pierwszej edycji Solid Edge „with ST”) może zostać użyte do przeciągnięcia obrotu w zasadzie w dowolnym kierunku, z dowolnej pozycji i osi. Podręczne menu zapewnia łatwy dostęp do dodatkowych opcji związanych z komedą (ang. finite, symmetric, full 360°).
Aby ułatwić precyzyjną edycję modelu i jego szybkie modyfikowanie, automatycznie generowane są Live Sections, przenoszące odpowiednie wymiary zdefiniowane na rysunku 2D do nadającego się do edycji modelu 3D (rys. 10.).

Rys. 10. Live sections i wymiary sterujące

Otwory w cylindrach
Umieszczanie otworów na powierzchniach cylindrycznych, wałkach itp. nie stanowi już najmniejszego problemu. Nie oznacza to, iż do tej pory sprawiało kłopoty – uznano jednak, iż było zbyt skomplikowane. Obecnie komenda Hole (ang. „otwór”) pozwala na dynamiczne przesuwanie potencjalnego otworu po powierzchni cylindra. Narzędzie wymiarów lub punktu może być wykorzystane do precyzyjnego ustalenia miejsca umieszczenia/wykonania otworu na powierzchni modelu (rys. 11.)

Rys. 11. Usprawnienie tworzenia obiektów obrotowych.
Poniżej: umieszczanie otworów na wałkach i powierzchniach cylindrycznych...

Relacje między elementami modelu 3D
Nowe narzędzia relacji/powiązań 3D – zbliżone do tych znanych z modułu Draft (2D) – mają na celi zwiększenie szybkości pracy projektantów i inżynierów, a także zapewnienie większej elastyczności podczas dokonywania zmian, modyfikacji itp. kompletnego lub zaimportowanego modelu 3D:
• 3D offset – narzędzie to służy tworzeniu powiązań i relacji między profilami, wcięciami, prowadnicami, wycięciami montażowymi itp. Projektanci nie muszą wybiegać naprzód podczas projektowania detalu, planując odpowiednio wcześniej, jakie tolerancje, możliwości ewentualnych zmian w projekcie należy uwzględnić ze względu na konieczność późniejszego montażu detali etc. Wszelkie tolerancje i „rezerwy” uwzględnione w rysunku profilu w 2D zostaną przeniesione do modelu 3D...
• Horyzontalnie i wertykalnie – relacje pion/poziom mogą zostać użyte do stworzenia i zabezpieczenia wzajemnego położenia między płaszczyznami, lub też do wyrównania punktów. Mogą także służyć do wycentrowania płaszczyzn. Relacje te, ustawione dla rysunku 2D, automatycznie obowiązują także w modelu 3D...

Wyświetlanie „punktów kluczowych”, węzłów itp.
Znaczki, a właściwie – znaczniki/symbole – pojawiające się obok kursora w celu wskazania aktualnego miejsca wyboru punktu, są obecnie obrazowane w kolorach czarnych z białym obrzeżem – co sprawia, iż są bardziej zauważalne. Są także widoczne przez cały czas podczas dokonywania selekcji (rys. 12.)

Rys. 12. Usprawniono wyświetlanie „punktów kluczowych”

W najnowszej wersji odpowiednie symbole pojawiają się także podczas wybierania/zaznaczania obiektów takich jak krawędzie, centralne punkty cylindrów przecinających się z innymi obiektami itp.

Wygodniejsza praca ze złożeniami
W Solid Edge ST4 spotkamy się także z nowymi relacjami dla złożeń, które wpływają na szybsze tworzenie złożeń, przy jednoczesnym zachowaniu tzw. „design intent”, podczas edycji modelu/złożenia, animacji itp. Owo „design intent” można przetłumaczyć jako „cel złożenia”, „intencję złożenia” (zamysł konstruktora dotyczący kompletnego urządzenia, a zawarty już na etapie tworzenia poszczególnych komponentów, elementów większej całości).
I w obszarze pracy ze złożeniami, warto zaznaczyć:

• Rozszerzenie funkcjonalności „koła sterowego” – podczas przesuwania części lub złożeń podzespołów, nowe funkcjonalności i możliwości koła sterowego pozwalają na automatyczne tworzenie relacji między złożeniami lub elementami modelu, podczas operacji kopiuj/przesuń lub kopiuj/obróć;

• Relacje między środkami (płaszczyzn, elementów itp.) – upraszczają wyśrodkowywanie, wyrównywanie względem środka części, elementów, projektowanych detali, podczas edycji części, ich przesuwania lub animowania. Użytkownik może swobodnie zdefiniować, w jaki sposób części mają być wyrównywane/wyśrodkowywane, wykorzystując w tym celu punkty, płaszczyzny, krawędzie, osie, powierzchnie itp.;

• „Range offset value” – pozwala na ustalenie/określenie zakresu odległości, odstępu między elementami tworzącymi złożenie, a także na kontrolę tego dystansu. Przydaje się m. in. podczas definiowania zakresu ruchu podzespołów, kiedy nie ma możliwości określenia wartości kolizyjnych;

• Narzędzie grupowania części – przesuwanie lub animowanie elementów złożenia zostało uproszczone; nowe narzędzie pozwala na zgrupowanie, „sklejenie” elementów razem i traktowanie ich jako całości, jako pojedynczego elementu (ang. single body);

• Nowe cechy złożeń – kolejne narzędzie pozwala na definiowanie cech w postaci faz, zaokrągleń itp., które nadawane są wszystkim elementom złożenia. Co więcej, nowe narzędzie pozwala użytkownikowi definiować fazowanie i zaokrąglenia, z zachowaniem zgodności pomiędzy poszczególnymi częściami...

Co jeszcze w obszarze modelowania 3D?
Łączenie elementów. Korzystając z Solid Edge ST4 mamy możliwość łączenia części i zespołów szybciej i łatwiej, niż we wcześniejszych wersjach. Możemy automatycznie dobierać elementy łączące, normalia (śruby, nakrętki, podkładki, nity itp.) bazując na materiale, jakości/gatunku, filtrować rozmiary i zapisywać wybrane przez nas, preferowane opcje ich dotyczące (...).
Rysunki złożeniowe (ang. Exploded views). Użytkownikowi zapewniono więcej swobody w aranżowaniu sposobów przedstawienia rysunków złożeniowych, położenia rozstrzelonych części etc.

Symulacje w ST4
W Solid Edge ST3 stopień zaawansowania modułu do symulacji i analiz (FEA, FEV) był już na tyle wysoki, iż można było zastanawiać się, co jeszcze zostanie rozwinięte, rozszerzone, wzbogacone. I tak w ST4 zespół odpowiedzialny za rozwój tego obszaru tym razem skoncentrował swoje wysiłki na obszarze konstrukcji blaszanych (ang. sheet metal design). Użytkownik może korzystać z tzw. symulacji hybrydowych, pozwalających na łączenie ze sobą – w procesie analizy – zarówno modeli powierzchniowych (shell), jak i bryłowych (solid). Definiowanie właściwości materiału może odbywać się z poziomu tabel Excela.
Każda strona pozwala na zdefiniowanie nowych materiałów – a w zasadzie – właściwości dla danego materiału. Można także korzystać w tym celu z gotowych formuł matematycznych, lub też wykorzystywać nowe, tworzone na potrzeby danej symulacji – ale to już raczej narzędzie dla bardziej zaawansowanych użytkowników, „mesowców”. Microsoft Workflow pozwala na tworzenie baz danych o materiałach – poprzez kopiowanie właściwości materiałów, lub całych tabel zdefiniowanych właściwości. Arkusze Excella mogą być edytowane albo z poziomu Solid Edge, albo niezależnie – poprzez Microsoft Excell.

„Skleję tu, kapnę tam”
W ST4 mamy do czynienia z narzędziem „Glue”, pozwalającym na „sklejanie” (dla potrzeb analiz i symulacji) krawędzi lub powierzchni komponentów danego modelu; jest to bardzo wygodne przy analizowaniu większych złożeń. Narzędzie to może być stosowane zarówno dla brył, jak i obiektów powierzchniowych. Nie jest przy tym wymagana zgodność siatki (mesh), a momenty przyłożenia siły są automatycznie przenoszone pomiędzy powierzchniami i bryłami.

Jeśli chodzi o samą siatkę mesh, ST4 pozwala na:
• mapowanie siatki, manualną ingerencję w jej kształt i przebieg;
• możliwość kontrolowania gęstości siatki w zależności od jej umiejscowienia, np. minimalizowanie jej elementów na krawędziach, a zwiększanie dokładności/gęstości na niewielkich obszarach powierzchni etc.;
• automatyczne dostosowanie gęstości siatki do powierzchni, które mogłyby zostać poddane wykrzywieniu/odkształceniu pod nieznacznym kątem;
• automatyczne zwiększanie gęstości siatki w pobliżu elementów narażonych na większe odkształcenia, stres etc. (np. w pobliżu otworów)...

Bez artefaktów, czyli bezproblemowy import z zewnętrznych formatów
I ten śródtytuł w zasadzie dokładnie oddaje istotę nie tyle nowej funkcjonalności, co udoskonalenia już istniejącej. Modele wczytywane np. w natywnym formacie SolidWorks, otwierane w środowisku Solid Edge ST 3, wykazywały pewne błędy. Nie były to istotne utrudnienia, chociaż czasem wymagały drobiazgowego sprawdzenia modelu. Pojawiały się np. pewne „fałszywe” płaszczyzny (grubość 0,00 mm) przesłaniające otwory, które należało ręcznie usunąć. Obecnie, przy imporcie do środowiska Solid Edge ST 4, te same testowe pliki zachowują się całkowicie „stabilnie” i nie sprawiają żadnych problemów. Należy oczekiwać, iż podobnie wygląda sytuacja w przypadku importu/otwierania innych zewnętrznych formatów (więcej o „testowaniu” edukacyjnej wersji Solid Edge ST4 można znaleźć na SolidEdgeblog.pl, klikając tutaj)...

Program akademicki
To jeszcze jedna z nowości, chociaż nie związana z samą technologią synchroniczną. Można chyba jednak zaryzykować stwierdzenie, iż jest to nowa jakość w obszarze rozwiązań dedykowanych środowiskom akademickim, jak i osobom chcącym poznać lepiej środowisko modelowania synchronicznego. Otóż Solid Edge ST 4 w wersji edukacyjnej dostępny jest dla każdego studenta, ucznia uczelni technicznej, nauczyciela lub wykładowcy akademickiego, a w praktyce – dla każdego zainteresowanego – za darmo, bez żadnych dodatkowych opłat, z odnawialną licencją przyznawaną na okres 12 miesięcy.

Więcej na temat Programu Akademickiego Solid Edge ST można znaleźć na stronie SolidEdgeblog.pl, a dokładnie pod adresem:

http://www.cadblog.pl/solidedgeblog_news_1.htm#Dla_Studentow_ST4_za_darmo
i http://www.cadblog.pl/solidedgeblog_main_blog.htm#ST4_edu_za_darmo

Pozostaje zatem jedynie zachęcić Państwa do samodzielnego przekonania się o możliwościach, jakie przed konstruktorami odkrywają nowe odsłony Solid Edge ST.

O nowościach Solid Edge ST4 można poczytać także tutaj

UWAGA!
Od października Siemens PLM Software zaoferował możliwość przetestowania w pełni funkcjonalnej, 45-dniowej wersji Solid Edge ST4 i Femap (!). Szczegółowe informacje, w tym możliwość pobrania ww. oprogramowania:

• Solid Edge ST4 | tutaj |

• Femap 10.2 | tutaj |

| powrót na stronę główną |

Blog monitorowany przez: