W przygotowaniu

nr 5-6(25-26) 2017
dostępny
po 29.12.2017

Wydanie aktualne

nr 3-4(23-24) 2017
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

Wydania archiwalne

nr 1-2(21-22) 2017
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

nr 1-2(19-20) 2015
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

numer 1(18) 2014
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

numer 1(17) 2013
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

numer 1(16) 2012
dostępny
w archiwum

numer 1(15) 2011
dostępny
w archiwum

numer 4(14) 2010
HD dostępny
w archiwum

numer 3(13) 2010
HD dostępny
w archiwum

numer 2(12) 2010
dostępny
w archiwum

numer 1(11) 2010 dostępny
w archiwum

numer 9(10) 2009
już dostępny
w archiwum

numer 8(9) 2009
już dostępny
w archiwum

Wydanie specjalne
numer 7(8) 2009
już dostępny
w archiwum

Numer 6(7) 2009
już dostępny
w archiwum

Numer 5(6) 2009
już dostępny
w archiwum

Numer 4(5) 2009
już dostępny
w archiwum

Numer 3(4) 2009
już dostępny
w archiwum

Numer 2(3) 2009
już dostępny
w archiwum


Numer 1(2) 2009
już dostępny
w archiwum


 Numer 0 (1) 2009
– dostępny
w archiwum

Wybrane
archiwalne
wpisy i publikacje:

• Reset systemu

• Bezpłatny CAD 2D standardem?

• MoI czyli Moment of Inspiration... modeler 3D

• relacja
z konferencji
„Nowe
znaczenie słowa produktywność”

Wybrane artykuły
z wydań dostępnych w Archiwum:

• Ścieżki
z Synchronous Technology

• Quo vadis
CAD 2D?

• Astroid vs SpaceNavigator
 cz. I

• AR-CAD freeCAD, czyli...

• „Drukowanie” ...nożem? Techniki druku 3D 

• W oczekiwaniu na następcę: CATIA V5 R20

• „Wielki Brat”
 i CAD

| < | << | strona 4 z 8  | >> | > |

1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 ...

Obserwuj @CADblog_pl

Cytat tygodnia

„ – Nie ma sensu próbować – powiedziała Alicja. – Nie ma sensu wyobrażać sobie niemożliwych rzeczy.
Wydaje mi się, że nie miałaś wiele praktyki – powiedziała Królowa. – Kiedy ja byłam w twoim wieku, robiłam to każdego dnia
przez pół godziny. Czasami przed śniadaniem wyobrażałam sobie do sześciu niemożliwych rzeczy...”

Lewis Carroll, Through the Looking Glass

Sobota 18.06.2011 r.

Anno domini 2010; okres przełomu?

(Artykuł w zbliżonej formie został opublikowany w dwumiesięczniku „STAL”, nr maj-czerwiec 2011)

W stosunkowo krótkiej historii szeroko rozumianych systemów CAD bez problemu możemy wskazać daty, które oznaczały przełom w rozwoju tej najnowocześniejszej z obecnie wykorzystywanych technik projektowania. Gdybym miał wskazać najważniejsze, bez wątpienia wymieniłbym rok 1982, który przyniósł pierwsze wydanie systemu AutoCAD, jednego z najpopularniejszych (do tej pory) systemów 2D, a także – 1995, kiedy oficjalnie udostępniony został pierwszy system CAD 3D na komputery klasy PC, jakim był SolidWorks bazujący na jądrze Parasolid, wreszcie – rok 2008, rok premiery Solid Edge wyposażonego w technologię synchroniczną. Czy miniony 2010 rok mógłby zapisać się również jako przełomowy? Pod pewnymi względami – z pewnością...

Gdyby ktoś zechciał prześledzić i zebrać w jednym opracowaniu wszystkie premiery, wszelkie nowości, pojawiające się dodatki i usprawnienia wprowadzane przez uznanych światowych dostawców rozwiązań CAD w ciągu całego kalendarzowego roku, znacznie przekroczyłby łamy nie tylko niniejszego artykułu, ale... większości czasopism o tematyce inżynierskiej. Dlatego pisząc o minionym roku i tym, czego spodziewać się możemy w 2011, a co będzie bezpośrednią konsekwencją wydarzeń z 2010, zdecydowałem się przyjrzeć bliżej pewnym tendencjom, które możemy obserwować w ostatnich latach, a które nasiliły się w minionym okresie. Wśród nich na pewno wymienić należy zwiększenie oferty darmowych rozwiązań z obszaru CAD 2D pochodzących od uznanych producentów, coraz większą rolę, jaką w aplikacjach CAD 3D zaczyna odgrywać modelowanie swobodne postępujące równolegle z parametrycznym, rozwój aplikacji dostępnych na urządzenia mobilne i jednocześnie rozwijanie rynku aplikacji pracujących „w chmurze” (ang. cloud computing), ale także – w trochę innym (globalnym i gospodarczym) ujęciu – wzrost znaczenia systemów i strategii PLM (ang. Product Lifecycle Management), czy też przejmowanie przez kapitał Państwa Środka mniejszych amerykańskich przedsiębiorstw opracowujących oprogramowanie CAD. I chociaż to ostatnie może wydawać się mało znaczące, spojrzenie chociażby na nasz rynek systemów „z niższej półki” może pomóc uświadomić, iż tutaj gra także toczy się o sporą stawkę...
(...)

| więcej |

Piątek 17.06.2011 r.

Cała prawda o „Creo”?

„Interfejs był zawsze najsłabszą stroną systemów PTC. To, co jak widać, zrobiono w najnowszej wersji Creo, może oznaczać faktyczny przełom...”, „(...) interoperacyjność między poszczególnymi modułami/aplikacjami w ramach Creo nie jest tym, czego spodziewali się użytkownicy – oni liczyli na usprawnioną współpracę między rozwiązaniami PTC i innych producentów”... Ilu użytkowników i komentatorów, tyle opinii. Trudno jednoznacznie powiedzieć, czy „Creo” istotnie stanowi przełomowe rozwiązanie PTC, czy też... zgrabny chwyt marketingowy. Sceptycy przychylają się do tego drugiego stwierdzenia, ale – od czegoś trzeba przecież zacząć

Jakiś czas temu w Jachrance pod Warszawą miała miejsce konferencja użytkowników PTC. Nie liczyłem na zaproszenie i nie zdziwiłem się, gdy takiego nie otrzymałem, chociaż pozbawiło mnie to możliwości naocznego zweryfikowania tych informacji, które uzyskałem podczas ubiegłorocznej prezentacji „Project Lightning”, czyli oficjalnie „Creo” (tutaj). Pozostaje zatem oprzeć się na tym, co można było wtedy odczytać między wierszami, a także na tym, co „wielcy tego świata” publikują na swoich blogach, czy też forach użytkowników. A jest tego niemało (vide lead) i wydaje się, że głosy sceptyków przeważają.

Creo Parametric 1.0. Zwraca uwagę nowy interfejs użytkownika...

Nie trzeba szukać daleko – można sięgnąć do ostatniego e-zinu Ralpha Grabowskiego. W artykule pt.: „Pierwszy z ostatnich dni PTC” czytamy między innymi:

• „Creo Parametric to oprogramowanie znane powszechnie jako Pro/Engineer, obecnie jako Creo Elements/Pro...” Wcześniej Grabowski wspomina, iż Pro/E ma za sobą już 23-letnią historię. Można to uznać za powód do dumy, ale można odnieść wrażenie, iż w przekonaniu Autora... przez owe 23-lata tak naprawdę niewiele zmieniło się w samym systemie, rewelacyjnym w swoim czasie. Dalej czytamy:

• „Creo Direct – przeznaczony do swobodnego/bezpośredniego modelowania w 3D. Marketing PTC nie wspomina obecnie nawet o CoCreate. Creo Simulate – do analiz strukturalnych/wytrzymałościowych i termicznych. Jak rozumiem, moduły do innych rodzajów analiz pojawiać się będą w kolejnych miesiącach/latach.” Proszę zwrócić uwagę na wzmiankę o „latach”, która jawi się szczególnie złośliwe.
(...)

| więcej |

Cytat tygodnia

„Jedyną rzeczą w przypadku technologii, co do której możemy być pewni, iż się nigdy nie zmieni, jest fakt, iż technologia zmienia się nieustannie...”

Nancy Spurling Johnson, „Cadalyst”

„To jest miś na miarę naszych możliwości. My tym misiem otwieramy oczy niedowiarkom!
Mówimy: to jest nasz miś, przez nas zrobiony, i to nie jest nasze ostatnie słowo!”

Stanisław Bareja, „Miś”

Sobota, 4.06.2011 r.

Pomiędzy „misiem” i technologią...

Tym razem dwa cytaty tygodnia. Ten drugi po części odnosi się złośliwie także do CADblogu; chociaż już ostatnio zdawałem sobie sprawę, iż pracy jest coraz więcej, a czasu staram się więcej na ową pracę nie poświęcać (bo działoby się to kosztem Rodziny), to jednak chwilowo jedynym sposobem na przezwyciężenie „wąskiego gardła”, jakim w przypadku mojej działalności okazują się tzw. „HR” (ang. human resources ;)), stało się zakasanie rękawów i zarwanie kilku wieczorów

Owe wieczory (niebezpiecznie przedłużające się także do godzin nocnych) to czas, kiedy dzieci kładą się spać lub już od dawna śpią – zatem nie wymagają uwagi, a „niepoświęcanie” im czasu nie ciąży na sumieniu, Czytelnicy nie dzwonią i nie pytają, kiedy pojawi się wreszcie nowe wydanie, gdzie można nabyć oprogramowanie z kilkudziesięcioprocentowym rabatem, jak zainstalować spolszczenie do Solid Edge, dlaczego SP1 do DraftSight sprawia, iż nie da się rysować stycznych okręgów (a wcześniej dało), skąd pobrać darmowy komercyjny CAD na potrzeby firmy itp. Innymi słowy... cisza, spokój, zapach kawy (lekarz kazał ograniczyć – lekarzu, wylecz się sam!) i multum tematów, którym trzeba dać radę. Tutaj istotna uwaga na marginesie: proszę mnie źle nie zrozumieć, nie mam nic przeciwko temu, by Czytelnicy dzwonili z pytaniami, przesyłali maile itp. A jednak każdorazowe oderwanie się od pracy nad przygotowywanym materiałem stanowi pewne utrudnienie. Po prostu łatwiej się oderwać, niż wrócić :)

Opóźnienie w aktualizacji strony – jak słusznie domyśliło się kilka wytrwale kibicujących mi osób (proszę Państwa, na chwilę obecną można mówić o ponad 70 000 unikalnych użytkowników!), oznacza tylko jedno – nie, nie urlop, jak sugerują złośliwcy. W komputerze w zasadzie tkwi już najnowsze wydanie – vide foto poniżej; do końca tygodnia postawiłem sobie ambitny cel udostępnienia go wreszcie szerszemu gronu recenzentów w osobach Państwa, czytających to, co pracowicie staram się stukać. Ale w wydaniu internetowym nie znajdą Państwo wszystkiego; nie uda mi się bowiem uzyskać jeszcze kilku istotnych autoryzacji, podobnie nie będę mógł udostępnić tekstu poświęconego najnowszej wersji Solid Edge ST 4. Dodam jednak w tym miejscu, iż poufna prezentacja dla dziennikarzy, która miała miejsce podczas konferencji PLM, potwierdziła to, co udało mi się wcześniej wywnioskować z przecieków kontrolowanych (udostępnionych tutaj), ale Pan Tomasz Jęczarek znakomicie zwrócił uwagę zgromadzonych przedstawicieli prasy branżowej na pewne rzeczy, którym nie mogłem poświęcić więcej miejsca. Szczegółów proszę zatem spodziewać się w wydaniu papierowym, które z wiosennego zmieniło się w „wiosna/lato”, ale to rzecz trywialna i mało istotna – nie na tyle, by się nią tutaj zajmować. Dodam jedynie, iż materiały „extra”, które nie będą dostępne w wydaniu pdf, można będzie znaleźć bezpośrednio na stronach www...

Trzymam w ręku nadesłany bezpłatny egzemplarz „Cadalyst”, czasopisma, które ma za sobą większą przerwę w ukazywaniu się, niż moje wydania pdf. 28 stron, nie licząc okładki. Królują materiały poświęcone ADSK, czemu nie należy się dziwić, gdyż wśród stałych współpracowników (17 osób, nie licząc ścisłego grona redakcyjnego) znaleźć można dwie osoby blisko lub wręcz bezpośrenio (Lynn Allen) związane z Autodesk. Ale nie tylko – nie brakuje artykułów przekrojowych. Cóż, specjalizacja nie ma w sobie chyba nic złego; na łamach Desktop Engineer także często odnajdujemy artykuły związane z ADSK, w Develop3D równie często można znaleźć informacje o SolidWorks. Niektórzy Czytelnicy zadają mi pytania, dlaczego na moich łamach tak niewiele można przeczytać o ADSK, czy Pro/E. Odpowiedź nie jest tak prosta, jak by się wydawać mogła. „Tak krawiec kraje...”, a nie będę ukrywał, iż czasu wystarcza mi jedynie na pisanie o tym, co miałem okazję poznać już w miarę dobrze, lub do czego miałem zapewniony łatwy dostęp (w tym informacje uzyskane nie tylko z sieci, ale także z rozmów, spotkań), a także na popełnianie od czasu do czasu artykułów o charakterze przekrojowym (jak zamieszczony w ostatnim wydaniu dwumiesięcznika „STAL” materiał podsumowujący ubiegły rok w świecie systemów CAD; nawiasem mówiąc ten sam artykuł, ale uzupełniony i rozszerzony znajdą Państwo zarówno w wydaniu elektronicznym, jak i w wydaniu papierowym, w charakterze uzupełnienia/komentarza do CADraportu.

A wracając do tematyki CADblog.pl i „przyległości”... cóż, chociaż blog (coraz częściej określany mianem „portalu”, ale czy słusznie?) porusza problematykę w zasadzie większości spotykanych na rynku systemów CAD (i chyba 90% systemów dostępnych za darmo), to specjalizuje się w systemach „Solid...”. I chyba tak już zostanie, przynajmniej do czasu, gdy nad wyraz skromne grono redakcyjne nie zostanie zasilone przez stałych współpracowników. Ale na to potrzeba jeszcze więcej czasu, niż na przygotowanie papierowego wydania... ok. 25 artykułów, 149 newsów/aktualności – tyle ukazało się na stronie CADblog.pl w czasie ostatnich sześciu miesięcy. Czy to dużo, czy mało? Gdyby zwiększyć trzykrotnie liczebność redakcji, i zachować obecny współczynnik, może udało by się osiągnąć liczbę dziesięciu autorskich opracowań w miesiącu... I może to będzie cel, do którego CADblog.pl będzie dążyć...

Pozdrawiam serdecznie i zapraszam do zapoznania się z nowościami, krótką i na razie mało subiektywną relacją z konferencji PLM, doświadczeniami z instalacji Autodesk123D (to wszystko już w najbliższy poniedziałek). I proszę wypatrywać wydania w postaci elektronicznej. Tutaj jednak mała uwaga: dostęp do niego miałem zapewnić jedynie zarejestrowanym użytkownikom CADblog.pl; jednak do chwili obecnej nie udało mi się przesiąść ze starego systemu webowego na nowy, chociaż prace równolegle trwają i napawają optymizmem (przez okres dwóch lat – obecnie jest to III rok działalności - zebrało się wiele materiałów, które trzeba teraz przerzucić do nowego środowiska), dlatego postanowiłem podjąć jeszcze jedną próbę „rozruszania forum”. Otóż możliwość pobrania wydań elektronicznych będą mieli jedynie zarejestrowani Forumowicze. Zdaję sobie oczywiście sprawę z faktu, iż pdf może pobrać jedna osoba, a następnie jego kopię udostępnić znajomym, kolegom, studentom etc. Stąd moja serdeczna prośba – o nierozpowszechnianie (nadmierne) CADblog.pl w tzw. „drugim obiegu”. Rejestracja na forum nie jest skomplikowana, w razie czego można poprosić o pomoc mailowo, a biorąc pod uwagę, iż niektóre dotychczasowe wydania pdf pobrano blisko 6 tysięcy razy, może będzie do skuteczny sposób na zwiększenie liczby forumowiczów ;).

I jeszcze jedno: osoby prenumerujące newsletter mogą liczyć na bezpośredni dostęp do linku umożliwiającego pobranie
nowego e-wydania...

Dziękuję za wyrozumiałość i życzę dobrej nocy
Maciej Stanisławski
sobota, 4.06.2011 r. godz. 21:58

| komentuj na forum | komentarze 0 |

Cytat tygodnia

„(...) Kadłub, traktowany w obliczeniach jako rura, głównie z duralu, wzmocniona żebrami, musiał przy ślizganiu się po zagajniku pozostać w całości lub rozpaść się na dwie, najwyżej trzy części. Rozpad jego na dziesiątki tysięcy części jest sprzeczny
ze znaną z mechaniki wytrzymałością materiału kadłuba...”

prof. Mirosław Dakowski
cytat za: L. Misiak, G. Wierzchołowski: Urządzenia pokładowe Tu-154 – coraz więcej zagadek, „Gazeta Polska”, nr 20(928) maj 2011, s. 8

Piątek, 20.05.2011 r.

„Develop better product faster” vs „Design better product”, czyli co nowego w ST4

Oba wymienione w tytule hasła odnoszą się do „lepszych produktów” i chociaż pochodzą z konkurencyjnych firm, mają ze sobą wiele wspólnego. Pierwsze z nich można znaleźć wśród informacji marketingowych producenta oprogramowania Solid Edge. Najnowsza wersja ST4, która oficjalnie pojawi się w czerwcu br. (a o której oficjalne informacje dostępne będą dopiero w przyszłym tygodniu), przynosi wiele usprawnień nie tylko w odniesieniu do samej technologii synchronicznej, szczególnie w obszarze modelowania, ale także w obszarze współpracy projektowej (wykonawcy – dostawcy – klienci), narzędzi do projektowania konstrukcji z blach (sheet metal) czy wreszcie redukcji czasu i kosztów opracowywania dokumentacji...

Trzeba przyznać, że działalność marketingowa liderów rynku komputerowych systemów wspomagających projektowanie mogłaby stanowić temat na osobne opracowanie, ba – nawet na doktorat. Tym bardziej, iż użytkownicy niektórych systemów złośliwie dodają, iż istotne nowości „widać” właśnie w materiałach reklamowych i informacjach prasowych, natomiast trudno znaleźć je podczas codziennej pracy w środowisku danego systemu CAD/CAM/CAE.

 Wszystko wskazuje na to, że „spece od marketingu” w przypadku Solid Edge ST4 mają jednak ułatwione zadanie – nie muszą tworzyć „rzeczywistości” (jak specjaliści od marketingu politycznego), wystarczy, że będą ją opisywać. Nowe ST4 rzeczywiście niesie szereg usprawnień. O niektórych z nich pisałem już, korzystając z „przecieku”, który pojawił się na stronie Deelipa Menezesa. Teraz pora odchylić kolejne „rąbki tajemnicy”...

Zdecydowanie atrakcyjniejsza grafika
Może ta akurat nowość ma istotniejsze znaczenie np. dla osób zajmujących się prezentacjami multimedialnymi, filmami 3D, czy też... komputerowymi grami itp., ale nie sposób przejść obok niej obojętnie. Solid Edge w swojej najnowszej odsłonie z pewnością zwróci uwagę dotychczasowych użytkowników zmianami w obszarze grafiki, sposobów odwzorowania i przedstawienia tworzonego modelu. Pomijając dostępne (i również rozwinięte w najnowszej wersji) moduły do fotorealistycznego renderingu, już w obszarze samego projektu możemy dostrzec nowości chociażby w postaci „wirtualnej podłogi” z padającym na nią odbiciem modelu, z cieniowaniem, z refleksami świetlnymi pojawiającymi się na powierzchniach projektowanego obiektu. (...)

| więcej... |

Cytat tygodnia

„(...) George Bernard Shaw żartował sobie niegdyś ze statystyki, mówiąc: >> Jeśli mój sąsiad codziennie bije swoją żonę, ja zaś nie biję mojej nigdy, to w świetle statystyki obaj bijemy je co drugi dzień <<...”

Piotr Kobalczyk: Drogi Polaku, łap się za kieszeń, Uważam Rze, nr 14/2011, s. 13

Piątek, 13.05.2011

PLM w sektorze „automotive”

Przed kilkoma dniami serwis AutomotiveIT.com zamieścił ciekawe zestawienie dotyczące wykorzystywanych w sektorze motoryzacyjnym systemów PLM (w tym także systemów CAD). Przy okazji zestawienie potwierdziło wiodącą rolę rozwiązań dwóch dostawców...

Jak łatwo się domyśleć, chodzi o Dassault Systemes i Siemens PLM Software. Ale, przeglądając tabelkę (wspomniane zestawienie) łatwo wysnuć wniosek, iż o ile pozycja DS w dziedzinie samego projektowania, modelowania 3D – słowem w obszarze CAD – pozostaje nadal wysoka (mimo iż w przypadku uwzględnionego w tabeli Daimlera należy brać pod uwagę, że obecnie zakłady Daimlera korzystają równolegle z Catia i NX, ale docelowo przejdą w całości na NX – link tutaj), o tyle jeśli chodzi o aplikacje zajmujące się zarządzaniem danymi projektowymi i wszystkim związanym z koordynacją prac nad projektem, na pierwsze miejsce już teraz wysuwa się Teamcenter. Wykorzystywanie systemu CAD pochodzącego od innego niż Siemens producenta nie determinowało bowiem wykorzystywanych narzędzi PDM/PLM, a wybór najczęściej padał na Teamcenter. Obserwowane natomiast od zeszłego roku zjawisko migracji z wykorzystywanych systemów CAD do tych pochodzących od innych producentów, może być konsekwencją chęci pełniejszej integracji środowiska projektowego... właśnie z Teamcenter. Taki był m.in. jeden z oficjalnych powodów przejścia z CATIA na NX w przypadku Daimlera (link tutaj)...

Ale w artykule poruszony jest jeszcze jeden wątek: otwartych (open source'owych) systemów PDM/PLM. O tym, że istnieją już tego typu rozwiązania, miałem okazję pisać przy okazji relacji z SolidWorks World 2011 (pakiet aplikacji firmy ARAS – nie mylić z ARES od Gaebert GmbH – które mogą być wykorzystywane nieodpłatnie (!) także dla celów komercyjnych, chociaż w takiej sytuacji trzeba liczyć się z bardzo ograniczonym wsparciem) – link do strony ARAS tutaj.

Ad meritum: otóż daje się odczuć zapotrzebowanie ze strony użytkowników systemów PDM/PLM właśnie na rozwiązania oparte na otwartym kodzie. ProSTEP iViP, globalne konsorcjum promujące otwarte standardy, niedawno zaproponowało dokument nazwany „Kodeksem otwartości systemów PLM” (org. Codex of PLM Openness). Wielu producentów i dostawców branży motoryzacyjnej brało udział w pracach nad rzeczonym dokumentem, a inicjatywa wypłynęła podobno od... niemieckich przedsiębiorców. Chcieliby oni, aby obecni dostawcy systemów PLM – Siemens, Dassault i PTC – porozumieli się między sobą w kluczowych kwestiach dotyczących standardów rozwiązań PLM.

Pomyśleć tylko, że jeszcze w czasach, gdy „redaktorowałem” polskiej edycji Design News, podobna inicjatywa – spotkania i konstruktywnej rozmowy między dostawcami rozwiązań PLM na naszym rynku, wypłynęła od zespołu IBM PLM odpowiedzialnego za wdrożenia rozwiązań zarządzania cyklem życia produktu. Minęło kilka lat, pomysł nadal wart jest zaangażowania, o może obecnie byłoby łatwiej takie robocze spotkanie?/konferencję? itp. zorganizować, gdyż... Panowie Rafał Żmijewski i Andrzej Wełyczko nadal działają w branży, chociaż już nie pod szyldem IBM: Pan Rafał pracuje obecnie na rzecz Siemens PLM Software, Pan Andrzej – na rzecz Dassault Systemes. Można powiedzieć: „przeciwne obozy, ale idea ta sama”. Szkoda tylko, że nie wystarczą dobre chęci, na wszystko potrzebny jest jeszcze czas...

Udanego weekendu
Maciej Stanisławski

W rankingu ujęto jedynie wybrane firmy samochodowe. Uzupełnienie/przypisy do tabelki:
1. Creo – czyli także Pro/Engineer
2. Daimler przechodzi na NX, ale obecnie nadal równolegle korzysta z CATIA
3. Chana jest chińskim producentem samochodów

Przy okazji: ciekawe informacje na temat PLM na chińskim rynku można znaleźć tutaj. Jest to raport CIM Data dotyczący tamtego regionu...

Źródło: CAMdivision (na Facebook'u), AutomotiveIT.com

| komentuj na forum | komentarze 0 |

Środa, 11.05.2011 r.

Czy doczekamy się DraftSight w wersji 3D? Jestem pewien...

...a przewrotnie rzekłbym, że już się doczekaliśmy! I to wydanej przez dostawcę oprogramowania graficznego, dedykowanego raczej do zastosowań nieinżynierskich. CorelCAD bazuje na tym samym kodzie źródłowym, co DraftSight, a jego możliwości mogą być wskazówką, jaki potencjał tkwi w ARES opracowanym przez Graebert GmbH. Tak czy inaczej, to właśnie Greabert jest zwycięzcą...

Dlaczego? Na to pytanie odpowiedź jest prosta. Jak słusznie zauważył jeden z komentatorów na blogu Deelipa, Graebert GmbH sprzedała swój kod najpierw Dassault Systemes, a następnie producentowi uznanych światowych (i niedrogich) programów graficznych (zwłaszcza do grafiki wektorowej; a stąd już blisko do rozwiązań CAD 2D). Co więcej, podejrzewam, iż Greabert wykorzystała wersje testowe DraftSight do wprowadzenia poprawek także do... ARES. Może właśnie dzięki temu Corel mógł udostępnić od razu sprawdzoną, komercyjną wersję swojego oprogramowania?

Co więcej, CorelCAD oferowany jest jednak odpłatnie, a co za tym idzie – musi mieć zdecydowanie większe możliwości. I tak jest w istocie, gdyż w odróżnieniu od DraftSight, oferuje możliwości 3D, przynajmniej w zakresie operacji na bryłach (ale także prostego ich tworzenia, za pomocą wyciągnięcia np. szkiców).
173 MB (tyle waży plik instalacyjny) – to ponad dwukrotnie więcej, niż rozmiar DraftSight'a. W tym tkwi z pewnością tajemnica możliwości 3D CorelCAD'a, jak również wielu innych funkcjonalności, niedostępnych w „standardowym” darmowym programie oferowanym przez koncern Dassault Systemes. Można zastanawiać się, czy DS zdecyduje się rozszerzać możliwości DraftSight w kierunkach podobnych jak te wyznaczane teraz przez CorelCAD, a ja śmiem przypuszczać, iż jest to tylko kwestią czasu, chociaż może dotyczyć jedynie tzw. wersji „premium” (program darmowy, ale dodatki, aktualizacje i wsparcie – już odpłatne). Oczekując na owo rozszerzenie możliwości DraftSighta, możemy pobrać 30-dniową wersję trial nowego systemu (link tutaj) i... porównać oba programy, chociażby w obszarze funkcjonalności 2D. Co więcej, ze strony DS można pobrać darmowy podręcznik użytkownika DraftSight (ponad 170 stron, świetnie wprowadzających do pracy z programem, chociaż serwujących zaraz na wstępie złote myśli w stylu: „jeśli dodałeś ikonę DraftSight do swojego pulpitu, kliknij ją dwukrotnie, aby rozpocząć pracę z programem” [sic!], więcej na ten temat tutaj) i wypróbować go w kontekście pracy z CorelCAD, co zapewne będzie w pełni wykonalne i uzasadnione... tożsamością kodu źródłowego programu.
To założenie zresztą łatwo zweryfikować w praktyce – właśnie pojawił się na moim ekranie komunikat, iż plik instalacyjny CorelCAD został pobrany i może zostać uruchomiony.

Nauczony wcześniejszym doświadczeniem z instalacji DraftSight, wstrzymam pracę Kaspersky'ego... (...)

| więcej... |

Cytat tygodnia

„(...) Mimo oficjalnego stanowiska rządowego – że automobilizm to relikt burżuazyjnej zgnilizny – pęd do motoryzacji w społeczeństwie był ogromny. Owszem, państwo promowało motocyklizm, jako akceptowalną przez komunizm formę motoryzacji społeczeństwa ludowego, ale większość miała w nosie propagandę i marzyła o samochodzie. Pewnym sposobem rozwiązania tej sytuacji, zrodzonym oddolnie w społeczeństwie, było masowe budowanie SAM-ów, czyli samochodów własnej konstrukcji. Sprzyjały temu warunki, w Polsce pozostało bowiem dużo silników i części samochodów używanych przez armię niemiecką. Nie zawsze wraki nadawały się do remontu w całości, ale często można było z nich wziąć układ napędowy i koła, a resztę zbudować we własnym zakresie. Było to niesamowite zjawisko społeczne – masowe i bardzo kreatywne, wolne od ideologii politycznych, a pełne prawdziwej motoryzacyjnej pasji.”

Tomasz Szczerbicki, Samochody w PRL. Rzecz o motoryzacji i nie tylko... Wydawnictwo Vesper, Poznań 2010

Poniedziałek, 9.05.2011 r.

Każdemu jego... CAD

„Decyzja o wyborze pierwszego systemu CAD to poważne wyzwanie. Nietrafiony wybór może zamienić radość z pracy w nienawiść do danego systemu inżynierskiego. Najważniejsze to kontrolować emocje. Nie należy podejmować decyzji o kupnie systemu CAD pod wpływem impulsu. Wybrany przez nas CAD zweryfikuje bowiem nasze umiejętności inżynierskie, poglądy na temat pracy w danym środowisku, a czasem przysporzy bolesnych doświadczeń. Pierwszy system CAD jest bowiem najczęściej tym, na którym popełnimy nasz pierwszy poważny błąd. Przed wyborem konkretnego systemu należy udzielić sobie odpowiedzi na dwa podstawowe pytania. Po pierwsze, jaką kwotę możemy przeznaczyć na nasz (...) system? Po drugie, jak zamierzamy wykorzystywać nasz system CAD...”

Najpierw kilka słów tytułem wyjaśnienia: w oryginalnym brzmieniu fragment cytowanego artykułu* dotyczył wyboru... pierwszego motocykla, a nie systemu (wystarczy w zasadzie słowo „CAD” zamienić na „motocykl”!). Sam artykuł (jego całość) oceniłem jako nic nie wnoszący; anonimowy autor myślał chyba podobnie, gdyż... pozostał aninimowym. Ale w kontekście pierwszego systemu CAD może jednak „coś jest na rzeczy”? Zwłaszcza w sytuacji, gdy zakupu dokonujemy sami, z myślą o własnej działalności. Pojawia się zatem pierwsze zasadnicze pytanie, jakie kryterium powinno być decydujące...

Możliwości czy zastosowanie
Pisząc o „możliwościach”, mam tutaj na myśli możliwości nasze – finansowe, jak i możliwości systemu, który mamy zamiar zakupić. Zastosowanie – to chyba nie budzi wątpliwości. Którym z tych czynników powinniśmy się zatem kierować: czy finansami (jak w przypadku zakupu pierwszego motocykla), czy może jednak – przeznaczeniem naszego systemu CAD? Odpowiedź wcale nie będzie łatwa – ale to oczywiste i nic nie wnoszące stwierdzenie.
Idealnym rozwiązaniem byłoby dokonanie wyboru i zakupu kierując się możliwościami systemu CAD – w domyśle jak najbardziej wszechstronnymi i zaawansowanymi. I dopiero wtedy poszukiwanie źródeł finansowania. Takie podejście ma sens, gdyż sprawdzone, wydajne, popularne i jednocześnie zaawansowane środowisko CAD (a może jednocześnie także CAM i CAE) pozwoli nam nierzadko uporać się z danym zadaniem w czasie zdecydowanie krótszym, niż przy wykorzystaniu innego (niekoniecznie tańszego, ale nie dysonującego podobnymi możliwościami) systemu. A oszczędność czasu, szybkość realizacji zlecenia – to wartości, których nie trzeba nikomu tłumaczyć.

A jednak w naszej szarej, mimo że „unijnej” rzeczywistości, owe finanse często mogą – przynajmniej na początku – stanowić zaporę nie do pokonania. Zwłaszcza przy prowadzeniu własnej, niewielkiej firmy, własnego biura projektowego. Można szukać rozwiązań typu użyczenie programu, pracować na systemie należącym do zleceniodawcy (jeśli umowa licencyjna zawarta między zleceniodawcą, a VAR oprogramowania przewiduje taki scenariusz), wziąć kredyt, skorzystać z dotacji (kto próbował, ten wie, co mam na myśli pisząc o „szarej unijnej rzeczywistości). Albo – startować z niższego pułapu. Można także wyjść od innej strony, i nie patrząc tylko na możliwości (zarówno programu, jak i naszego portfela), zacząć poszukiwanie rozwiązania od definicji celów i zastosowań naszego programu. Bo jeśli okaże się, iż pracować będziemy na rzecz przedsiębiorstwa projektującego opakowania kartonowe (doskonałe pudła z „szarej” tektury ma w ofercie np. Ikea ;)), wtedy okaże się, iż wystarczą nam w zupełności systemu CAD 2D, w których zaprojektujemy szablony, wykrojniki etc. A nie musimy wydawać na nie ani złotówki, bo możemy skorzystać chociażby z opisywanych wielokrotnie na łamach CADblog.pl markowych rozwiązań, jakimi jest Solid Edge 2D Drafting, albo DraftSight.

Jeśli komuś zależałoby jednak na wykorzystaniu odpłatnych narzędzi (opieka serwisowa, szkolenia, service packi, aktualizacje itp.), to nagle okazuje się, iż w przedziale do 2-3 tysięcy złotych oferta systemów CAD 2D, nierzadko z możliwościami 3D, może okazać się całkiem spora. Jeśli nasze fundusze są jeszcze większe, możemy pozwolić sobie na wybór pełnowartościowego systemu CAD 3D pochodzącego od któregoś z mniej uznanych (bo niekoniecznie mniej znanych) producentów – w przedziale do 10 tysięcy złotych nie znajdziemy oczywiście Pro/E, Solid Edge ST, ani SolidWorks, o „kombajnach” typu CATIA, Inventor, NX nie mówiąc, ale dlaczego nie spróbować swoich sił z wykorzystaniem np. Alibre, Kompas-3D, IronCAD itp.? Albo – jeśli koniecznie zależy nam na „światowej marce” - sięgnąć po kojarzącego się z narzędziem bardziej dla designerów Rhinocerosa, doposażonego w nakładkę parametryzującą, dodatki importujące pliki z innych systemów, czy też moduł CAM? Albo – zdecydować się na 2D i sięgnąć po „standard”, jakim jest AutoCAD LT? Kolejny raz musimy zastanowić się nad tym, do czego, w jakim celu, w jakim obszarze, z jakich funkcjonalności będziemy korzystać. I chyba brać pod uwagę wszystkie wspomniane czynniki.

Proponowałbym postępowanie według następującej kolejności:
1. Do czego będę używał CAD, czy potrzebuję 3D, czy wystarczy 2D, na jakich funkcjonalnościach powinno mi zależeć?
2. Stan moich finansów w chwili podejmowania decyzji o zakupie; ewentualne źródła finansowania;
3. Perspektywa zwrotu poniesionych nakładów – w kontekście współpracy ze zleceniodawcami/klientami; może się okazać, iż zamówienia będą na tyle intratne, iż punkt 2 stanie się mało istotny – czego wszystkim oczywiście życzę...

Zapraszam do dyskusji... może ten nic nie wnoszący temat jednak wniesie coś ciekawego...

Pozdrawiam
Maciej Stanisławski

*Oryginalny tekst zamieszczony został w dodatku do dziennika „Polska: The Times”, z poniedziałku 18.04.2011 r.

| komentuj na forum | komentarze 1 |

Poniedziałek, 9.05.2011 r.

Co nowego w Solid Edge ST4

Zapowiadana na 15 czerwca premiera Solid Edge ST 4 zbliża się do nas wielkimi krokami. A owemu zbliżaniu zaczynają powoli towarzyszyć pierwsze kontrolowane przecieki, pozwalające na wyrobienie sobie własnej opinii na temat tego, co może nas zaskoczyć (oby pozytywnie) przy okazji odsłony nowego systemu...

Ostatnio – muszę przyznać – trochę mniej starannie śledziłem doniesienia zagranicznych portali, blogów i innych (niekoniecznie oficjalnych) źródeł informacji. A jednak Deelip i jego strona (www.deelip.com), mimo faktu, iż sam Deelip pracuje od jakiegoś czasu dla 3D Systems (SpaceClaim itp.), nadal podąża za wydarzeniami, w ich zda się bezpośredniej bliskości, „trzymając ciągle czujne spojrzenie na zagadnieniach CAD”, żeby sparafrazować motto strony Menezesa (uff, ale mnie poniosło – proszę o wyrozumiałość). Nic dziwnego zatem, iż pierwsze przecieki znalazłem właśnie u niego...

Tym razem Siemens zaprezentuje najnowszą odsłonę swojej Synchronous Technology trochę wcześniej, niż miało to miejsce do tej pory, bo już we wspomnianych czerwcu, a nie, jak dotychczas, w okolicach października (swoją drogę ciekawe, kiedy należy spodziewać się oficjalnej polskiej premiery). Innymi słowy, okres poprzedzający nową wersję tym razem jest krótszy, niż dwanaście miesięcy (coś na ten temat wspominała Isabell Pellerey w wywiadzie z ubiegłego roku, link tutaj). Ciekawe, czy będzie to stała tendencja, czy też będzie tak tylko tym razem. Wszystko wskazuje jednak na to, iż Firma zdecydowała, iż październik nie jest dobrym czasem na prezentację swoich nowości. Kto wie, może to chęć bycia przed konkurencją? Deelip sugeruje w swoim wpisie, iż mogło to oznaczać, iż Siemens tym razem nie miał dość wystarczająco czasu na wprowadzenie wszystkich zmian i ulepszeń do najnowszej wersji, w każdym razie – nie tyle, co do poprzednich edycji, i specjaliści skupili się przede wszystkim na wprowadzaniu w życie postulatów zgłaszanych przez użytkowników. (...)

| więcej na SolidEdgeblog.pl |

Cytat tygodnia

„(...) Świadomość własnej przeszłości pomaga nam włączyć się w długi szereg pokoleń, by przekazać następnym wspólne dobro
– Ojczyznę. (...) Patriotyzm oznacza umiłowanie tego, co ojczyste: umiłowanie historii, tradycji, języka czy samego krajobrazu ojczystego. Jest to miłość, która obejmuje również dzieła rodaków i owoce ich geniuszu. Próbą dla tego umiłowania staje się każde zagrożenie tego dobra, jakim jest ojczyzna. (...)”

Jan Paweł II, Pamięć i tożsamość

Sobota, 30.04.2011 r.

Na 1 maja...

W tym roku po raz pierwszy od kilkudziesięciu lat przez Warszawę nie przejdzie pierwszomajowy pochód. Czyż nie jest to kolejny cud Ojca Świętego? Proszę przypadkiem nie doszukiwać się w tych słowach jakiejś kpiny z mojej strony; sam zresztą zacząłem zastanawiać się, czy TVP nie chce zakpić sobie z faktu beatyfikacji, umieszczając w ramówce w nocy z 1 na 2 maja skądinąd doskonałą komedię pt.: „Wniebowzięci”...

Tak oto dzień „święta pracy”, data 1 maja, nabiera dla nas całkowicie nowego znaczenia, nowej jakości. Kolejne rocznice przypominać będą nie tylko zdumiewający, jedyny w historii Kościoła taki pontyfikat, ale także wszystko to, co jest nam bliskie, a związane z osobą Papieża-Polaka, umiłowanego Karola Wojtyły... A zauważają to także osoby związane z SLD, uznając, iż jest to święto nie tylko dla osób wierzących. Znak czasu? Oby takich znaków było więcej...

Z osobą błogosławionego Jana Pawła II wiąże się pewien wątek, nazwijmy to – techniczny. Przed swoją pierwszą pielgrzymką do Polski, w 1979 roku, Ojciec Święty wspomniał, iż chciałby poruszać się po Ojczyźnie samochodem wyprodukowanym w Polsce. Pomyśl padł dosyć późno, ale okazał się inspirujący; z braku czasu nie zdecydowano się na opracowanie całkowicie nowej konstrukcji, ale wykorzystano elementy już istniejących samochodów – a konkretnie: podwozie od samochodu terenowo-ciężarowego (napęd na kilka osi) Star 266, w którym przekonstruowano układ wydechowy, a zabudowano na nim specjalne nadwozie. Autorem przebudowy był Przemysłowy Instytut Motoryzacji.

Po pielgrzymce władze natychmiast (!) kazały nadwozie pociąć na części, a kompletne podwozie sprzedano do PGR w miejscowości Stanomino. Pomalowana na biało kabina ciężarówki sprawiła, iż samochód zyskał przezwisko „papież”, a wszyscy w okolicy doskonale zdawali sobie sprawę, jaką rolę odegrał. Niestety, do dzisiejszych czasów pojazd się nie zachował.

Mamy natomiast możliwość podziwiać jego dokładną replikę, znajdującą się w zbiorach Muzeum Przyrody i Techniki w Starachowicach. A jutro, w Warszawie, będzie można być świadkiem przejazdu owej repliki „papamobile” Traktem Królewskim; przejazdu stanowiącego element uroczystości związanych z beatyfikacją Papieża Polaka...

„(...)Miłosierny Boże, przyjmij nasze dziękczynienie
za dar apostolskiego życia i posłannictwa
błogosławionego Jana Pawła II
i za jego wstawiennictwem pomóż nam
wzrastać w miłości do Ciebie
i odważnie głosić miłość Chrystusa wszystkim ludziom...”

fragment modlitwy z Litanii do Jana Pawła II,
imprimatur metropolity krakowskiego ks. kard. Stanisława Dziwisza
12 kwietnia 2011 r.

P.S.
Podczas przygotowywania wpisu korzystałem z dzisiejszego wydania Rzeczpospolitej,
z książki Staniława Szelichowskiego „Sto lat polskiej motoryzacji”, a także z materiałów znalezionych na stronie motofakty.pl...

| komentuj na forum | komentarze 0 |

Cytat tygodnia

„(...) Trwałość wszystkich współpracujących ze sobą części uzależniona jest od właściwego smarowania i wytrzymałości materiału, z którego części te są wykonane. Łatwość obsługi i naprawy zawsze uzależnione są od większej lub mniejszej prostoty wykonania całej konstrukcji. Czym mniej współpracujących części, tym mniej elementów do zepsucia i tym mniejsze straty mocy na pokonanie tarcia współdziałających ze sobą elementów. Dobry konstruktor potrafi tak zaprojektować swoje urządzenie, że wszystkie elementy mają taką samą trwałość w przeliczeniu na lata, kilometry, czy godziny pracy. Pamiętać należy, że każde urządzenie jest tak trwałe, jak najsłabsza część zamontowana w tym urządzeniu...”

Tomasz Sałek: Ostatni klasyk, Automobilista nr 4/2005, s. 48

Wielki Piątek, 22.04.2011 r.

Wtorek, 19.04.2011 r.

Audi TT w SolidWorks?
2,5 godziny tutoriala za darmo!

A w dodatku – w polskiej wersji językowej SW!  Najciekawsze w tym wszystkim jest to, iż o tutorialu tym... anglojęzyczni użytkownicy wiedzieli już dużo wcześniej*, a 22 lutego br. można było poczytać o nim na SolidSmack.com! Osobiście dowiedziałem się o nim z maila otrzymanego od jednego z Czytelników CADblog/SWblog, za co w tym miejscu jeszcze raz serdecznie dziękuję. Cóż, najwyższy czas, by ten interesujący materiał, autorstwa młodego (jak wynika z profilu na YouTube) Polaka, doczekał się także rozpowszechnienia za pośrednictwem polskich mediów ;) podejmujących „CADową” tematykę...

| więcej na SWblog.pl |

* „Shame on me” – jak mawiają anglosasi. 22 lutego o tutorialu Mateusza Klibera na swoim blogu poinformował polskich użytkowników SolidWorks Maciej Karlic (link tutaj).
 dodano 19.04.2011 r. godz. 14:34

Piątek, 15.04.2011 r.

Deelip i 3D Systems

| a także: test prędkości TopSolid, OmniCAD, GStarCAD 2011 PL, Solid Edge ST 3 czyli możliwości CAD cz. V |

„Po dwunastu latach niezależności i swobody, przypominam sobie, co to znaczy mieć szefa” – mniej więcej tak na swoim blogu w minionym tygodniu pisał jeden z popularniejszych komentatorów rynku systemów CAD (rynku – w szerokim znaczeniu), Deelip Menezes. Jest on nie tylko blogerem, ale także właścicielem firmy Sycode (poprawka: był właścicielem), producentem oprogramowania (nakładki, plug-iny itp.) wspomagającego pracę z systemami ADSK, autorem książki o tym, jak samemu napisać system CAD (w oparciu o jądro IntelliCAD)...

To m.in. za sprawą „testów” przeprowadzanych przez niego, postanowiłem na swój skromny sposób sprawdzać dostępne wersje systemów CAD 2D i 3D, pod względem szybkości wykonywania wybranych operacji. Z tą różnicą, iż „test Deelip'a” polegał na wczytaniu wieloelementowego modelu (silnik spalinowy) do środowiska danego programu, a następnie – sprawdzaniu szybkości, z jaką program ów radzi sobie z wyświetlaniem i odświeżaniem obrazu.

Poniżej przedstawiam Państwu dwa filmy obrazujące płynność wykonywania takiej operacji: pierwszy z nich pochodzi z blogu Deelipa, i dotyczy systemu TopSolid. Na zdjęciu widać także fragment modelu silnika, wykorzystywanego do testu...

TopSolid

Źródło: www.deelip.com

Kiedyś próbowałem uzyskać od Deelipa rzeczony model (nie tylko ja zresztą), ale niestety – wymówił się argumentując, iż nie jest upoważniony do przekazywania modelu osobom trzecim. Jakież było moje zdziwienie, gdy któregoś dnia znalazłem (we wpisach do komentarzy na www.deelip.com) test przeprowadzony przez jednego z czytelników bloga; test z wykorzystaniem rzeczonego modelu. Z korespondencji (obecnie usuniętej!) wynikało, iż Deelip jednak chyba uległ prośbom („kołaczcie, a będzie wam otworzone”) i model udostępnił. Świadczy zresztą o tym także sam film, dostępny m.in. na YouTube (link tutaj), a prezentujący model silnika i... innych elementów samochodu w środowisku systemu CAD (dedykowanego do modelowania powierzchniowego!), raczej nie spotykanego u nas: chodzi o system OmniCAD (link do strony producenta). Poniżej rzeczony film prezentujący ten system w akcji...
(...)

| więcej |

Czwartek, 14.04.2011 r.

„Najdroższy...” zaprojektowany w SolidWorks

W pierwszej chwili, czytając tytuł artykułu, zamieszczonego na Polskiej Stronie Użytkowników SolidWorks (link tutaj) – złośliwie pomyślałem: no tak, chyba coś nie wyszło. Miało być „projektowanie zrównoważone”, a tu koszty okazały się takie, iż udało się zaprojektować coś najdroższego (...)

| więcej na SWblog.pl |

Środa, 13.04.2011 r.

Idzie „nowe”...

Tak, to nie pomyłka. Bystre oczy użytkowników SW dostrzegły przeprowadzoną trochę „po cichu” zmianę logotypu jednego z najpopularniejszych systemów CAD 3D, jakim jest SolidWorks

(...)

| więcej na SWblog.pl |

Poniedziałek, 11.04.2011 r.

Za ile w kosmos?

Brzmi dwuznacznie, gdyż może chodzić zarówno o cenę, jak i o przedział czasowy, w jakim owo „w kosmos” zostanie zrealizowane. Jeśli chodzi o to ostatnie, realizowane już jest. Jeśli chodzi o cenę – realizowane jest wielokrotnie taniej, niż w przypadku państwowego było nie było molocha, jakim jest NASA, bo zajęła się tym prywatna firma. Ale – co chyba niespotykane w praktyce naszej gospodarki – owa firma pracuje na zlecenie i za pieniądze państwowego „sponsora”. Cóż, w końcu w interesie NASA leży utrzymanie dostaw zaopatrzenia na międzynarodową stację kosmiczną, a realizowanie tego – po ostatecznym wycofaniu z lotów promów kosmicznych, za pomocą technologii kosmicznej z byłej ZSRR – jakoś nie pasuje do historii firmy. I nie tylko. Może też boją się Rosjan :)?

Żarty na bok. Kilka lat temu pisałem, zarówno na łamach DesignNews, jak i na łamach „Projektowania...”, o prywatnej firmie Burta Rutana (ScaledComposites, http://www.scaled.com/) która otrzymała nagrodę Ansari Xprize za projekt załogowego statku kosmicznego (czy też raczej suborbitalnego) SpaceShip One, startującego „z pokładu” samolotu „matki”, a następnie wynoszonego na orbitę już za pomocą swojego niezależnego napędu, a powracającego – podobnie jak odchodzące na emeryturę wahadłowce – lotem ślizgowym. Nie jest to jedyna firma, która zdecydowała się sięgnąć dosłownie w stronę gwiazd. I o ile Scaled postawiła raczej na loty wycieczkowe, tanie statki „kosmiczne” do lotów w górnych warstwach atmosfery, o tyle... SpaceX nie wyważała otwartych drzwi i zdecydowała się rozwijać „tradycyjne” podejście do podboju kosmosu: rakiety nośne wynoszące w przestrzeń kapsuły transportowe, załogowe, sztuczne satelity itp. I jak do tej pory, udaje się jej to... doskonale! Szkoda, że tak niewiele słychać w oficjalnych środkach masowego przekazu na jej temat (wyjątek to m.in. „Rzeczpospolita”, której zdarza się coś na temat SpaceX co jakiś czas opublikować).

Dość powiedzieć, że po udanych próbach zarówno z kapsułą („Dragon”, vide foto), jak i z rakietami nośnymi „lżejszej generacji”, SpaceX na zlecenie i przy współpracy z NASA przystąpi do budowy najnowszej serii rakiet – FalconHeavy (animacja poniżej), zdolnych wynosić na orbitę okołoziemską jednorazowo ładunek przekraczający 50 ton, czyli tyle, ile dwa promy kosmiczne! Konstrukcja rakiety stanowi rozwinięcie wypróbowanych już w praktyce rakiet Falcon 9 (dwie udane misje próbne w 2010 roku), a oblot najnowszego „dziecka” SpaceX ma nastąpić w 2013 roku. Co więcej, rakieta ta może posłużyć w przyszłości do lotów księżycowych, a także – stanowić jeden z kluczowych elementów planowanej misji na Marsa. Gdybym pisał o tym, albo przeczytał o tym pierwszego kwietnia, byłbym przekonany, że padam ofiarą działania pliku „HAFDP.dll – Happy April Fools Day Punk” ;). Ale tak nie jest. W przypadku kapsuły i rakiety Falcon 9, w 2010 roku zaplanowano i przeprowadzono jedną pięciogodzinną misję próbną, polegającą na wyniesieniu i oddzieleniu członu załogowego od rakiety nośnej, krótkim locie orbitalnym, manewrowaniu na orbicie, przekazywaniu sygnałów telemetrycznych, a także kontrolowanym sprowadzeniu kapsuły na Ziemię. W tym roku zaplanowane są dwie próby, w tym druga – załogowa (!), która polegać ma m.in. na udanym cumowaniu do stacji kosmicznej ISS. I w zasadzie będzie pełnowartościową misją, mającą na celu przekazać zaopatrzenie do wspomnianej stacji.

Wspomniałem o kosztach. Cóż, firmy prywatne zdecydowanie inaczej traktują działy księgowości i chociaż może inżynierowie nie zawsze lubią pracowników tych komórek, którzy jakże często narzucają limity i ograniczenia konstrukcyjne, związane z cięciem kosztów (w niektórych systemach CAD możemy już odnaleźć specjalne moduły pozwalające na ocenę kosztów, materiało- i pracochłonności projektu etc.), to w konsekwencji koszt misji z wykorzystaniem rakiet i statków SpaceX stanowi 1/6, a czasem nawet 1/9 kosztów tych samych działań realizowanych przez technologię NASA (czy też, jak się domyślam, „CCCP”...).

Czy doczekamy takiego podejścia w UE? Mam nadzieję, że tak. I że nastąpi to zanim amerykański turysta, lecący prywatnym statkiem kosmicznym, postawi stopę na Marsie. Bo co do tego, że na Księżycu może być szybciej, jestem prawie pewien...

Pozdrawiam serdecznie
Maciej Stanisławski

krótka prezentacja rakiet SpaceX w locie i animacja lotu Falcon Heavy – film w formacie *.flv
źródło: SpaceX

| komentuj na forum | komentarze 0 |

Tagi: SpaceX, Scaled Composites

Cytat(y) tygodnia

„(...) Postawmy życie w Prawdzie na pierwszym miejscu, jeżeli nie chcemy, aby nasze sumienie porosło pleśnią...”

ks. Jerzy Popiełuszko

„(...) W świecie mnogości głosów i idei, w czasach zalewu informacji, musimy umieć praktycznie postępować w kwestii wyboru autorytetów, osób lub instytucji, które obdarzymy zaufaniem na tyle, że pozwolimy im kształtować naszą doczesność i wieczność, uczynimy z nich naszych życiowych doradców. Musimy umieć zdecydować, kogo i czego będziemy słuchać bardziej, a kogo i czego mniej lub wcale. Z zalecenia, że mamy „bardziej słuchać Boga niż ludzi” wynika, że słyszeć będziemy przynajmniej dwa głosy: ludzki – ten głos łatwo usłyszeć, ale również głos Boży, a to wymaga z naszej strony pewnej postawy i działania...”

Bp. Tadeusz Płoski

Sobota, 9.04.2011 r.

Nawiązując do zero-emisyjności i nie tylko...

Rok temu, w pamiętną sobotę 10 kwietnia, moją uwagę przyciągnął tytuł zamieszczony na pierwszej stronie w weekendowym wydaniu dziennika „Polska The Times”. Brzmiał dosyć intrygująco: „Rosja nie weźmie nas gazem”

Dzisiaj, w sobotę poprzedzającą rocznicę Tragedii Smoleńskiej, zwróciłem uwagę na piątkową (!) „Gazetę Wyborczą” (oj, chyba się nie sprzedała najlepiej). I cóż można znaleźć w niej na pierwszej stronie? Wielki artykuł o zasobach gazu łupkowego w Polsce (rok po „Polska The Times”, o „Naszym Dzienniku” czy „Gazecie Polskiej”, bądź „Najwyższym Czasie” nie wspominając). A nad nim, mniejszy tytuł, odnoszący się do wywiadu naszego prezydenta, udzielonego dziennikarzom „G.W..”, cyt.: „Łatwo straszyć Rosją”...

Nie sposób się z tym nie zgodzić. Łatwo straszyć. Nas, pamiętających, iż wojska okupacyjne „Wielkiego Brata” opuściły „suwerenną i niepodległą” Rzeczpospolitą dopiero w latach 90-tych ubiegłego wieku, a także pamiętających takie daty z przeszłości, jak 1921 rok, albo 17 września 1939, albo... Można wymieniać. „Co to ma wspólnego z systemami CAD, po co o tym tutaj pisać” – zapyta ktoś zirytowany. W zasadzie nic. Prawo blogu – piszę, co myślę, na swoją odpowiedzialność. Rok temu też tak zrobiłem, nie bacząc na słupki notowań, net rankingów, oglądalności. A ta ostatnia, o dziwo – wzrosła.

Inżynier Tadeusz Sołtyk, wybitny konstruktor z dziedziny lotnictwa i... żeglarstwa (wspaniałe projekty jachtów, w tym seria słynnych „Kumek”), miał przykrą okazję poznać, co to znaczy znaleźć się w niełasce tych, którymi łatwo straszyć. Bo tak naprawdę nie boimy się Rosji, nie boimy się Bogu ducha winnych Rosjan, ale boimy się osób, które tam, na wschodzie, sprawują władzę. Sprawują ponad nami, nie oglądając się na nas. Ale wracam do wątku związanego z inż. Sołtykiem. Gdy w krajach RWPG (to taki odpowiednik UE z czasów PRL :)) miano dokonać wyboru samolotu odrzutowego dla celów szkoleniowych, pod uwagę brano trzy typy maszyn: czeską, radziecką (bazującą na seryjnym bojowym Mikojanie) i... polską „Iskrę”, skonstruowaną pod kierunkiem inż. Tadeusza Sołtyka. Była ona bezsprzecznie najlepszym samolotem spośród tych poddawanych ocenie, jedynym, którego kompletny zespół napędowy można było wymontować z samolotu w ciągu kilkunastu minut, jedynym gwarantującym taki stopień poprawności i łatwości pilotażu (na odrzutowej „Iskrze” można było szkolić pilotów... szybowcowych, z pominięciem szkolenia na samolotach śmigłowych), łatwość obsługi naziemnej etc. O dojrzałości i doskonałości konstrukcji może świadczyć fakt, iż jeszcze kilka lat temu, podczas kieleckiego Międzynarodowego Salonu Przemysłu Obronnego, zaprezentowano „Iskrę” wyposażoną w awionikę, instrumenty, fotele pochodzące z... F16, a nasz samolot dostosowano w ten sposób do szkolenia pilotów, mających latać na amerykańskich maszynach. Złośliwi pytali: czy to nasza „Iskra” taka świetna, czy „F16” do niczego?

Jak łatwo domyśleć się, przetargu nie wygraliśmy. Wygrali Czesi (ze swoją kopią brytyjskiego samolotu), gdyż to, co w owym czasie zaprezentowali Rosjanie, nie nadawało się do niczego. Inżynier Sołtyk wspomina chwilę ciszy, jaka zapadła po ogłoszeniu wyroku, a potem głosy oburzenia rozlegające się na sali. Głosy oburzenia nie tyle Polaków, co Rosjan i Czechów...

Nie wystarczy być dobrym inżynierem. Nie wystarczy dysponować doskonałym systemem CAD. Trzeba jeszcze żyć w kraju, którego rządy pozwalają na swobodny rozwój własnej myśli technicznej. Ostatnio dziennik „Rzeczpospolita” wspomniał o „nanorewolucji” w dziedzinie komputerów i szeroko rozumianej elektroniki. Odkrycie polskich inżynierów i polskich naukowców. Kto z tego skorzysta? Pamiętacie Państwo rewelacyjny wynalazek inż. Karpińskiego, jego „superkomputer” z lat 70-tych? (link do artykułu z DesignNews tutaj)

Szkoda, że historia lubi się powtarzać. Ale może... jakimś cudem... nie tym razem? A czytelnikom prasy codziennej (i fachowej też), polecam pod rozwagę dzisiejsze, powyższe „cytaty tygodnia”.
A dla „rozrywki”, fragment filmiku, znalezionego na YouTube,
a kończącego film dokumentalny obecny w tzw. drugim obiegu pt.: „List z Polski”...

Pozdrawiam
Maciej Stanisławski

pobierz plik *.flv
pełny filmik na YouTube: http://www.youtube.com/watch?v=8GdexiWN6gs

| komentuj na forum | komentarze 0 |

Cytat tygodnia

„(...) Początkowo starano się oczywiście na wszystkie sposoby zmiękczyć samo koło. Pojawiły się niesamowite konstrukcje oparte głównie na działaniu różnorodnych sprężyn umiejscowionych w obręczach, szprychach i piastach. W konstrukcjach takich wyróżniały się firmy Ducasble i Russel, której slogan reklamowy głosił: opona oznacza śmierć, koło elastyczne to życie..."

Andrzej Glajzer, Powietrze w kołach: trudne początki, Automobilista nr 2(6) 2000 rok, s. 34

Piątek, 1.04.2011 r.

Zeroemisyjne auta w Polsce?

Brzmi jak żart primaaprilisowy, ale po doświadczeniach roku poprzedniego, kiedy to na potrzeby zmyślonego systemu WarsawCAD, stworzenie osobnej strony, zarejestrowanie domeny w celu jego uwiarygodnienia i wreszcie – „podzielenie się” tą informacją z innymi portalami branżowymi przypłaciłem zredukowaniem PageRank do zera, ochota na żarty mi przeszła. Zresztą, kwiecień jakoś w świetle ubiegłorocznych wydarzeń nie nastraja mnie żartobliwie. Co zatem z tą zeroemisyjnością?

Wszystko przez Mitsubishi i-MiEV, produkowane seryjnie całkowicie elektryczne pełnowymiarowe samochody. O samych pojazdach więcej w pierwszym papierowo-fleszowo-pdfowym wydaniem (na marginesie – czy zdają sobie Państwo sprawę z faktu, iż każde z nich, chociaż merytorycznie identyczne, musi mieć własny, osobny nr ISSN?!), a tym razem skorzystam z okazji i przytoczę wypowiedź otrzymaną z Mitsubishi Motors Corporation Car Poland Sp. z o.o., związaną właśnie z emitowaniem CO2 do atmosfery. Jeśli nie przez samochód, to przez zakład, który energię elektryczną w ten czy inny sposób do samochodu musi dostarczyć...

* * *

W Polsce 95% energii elektrycznej jest produkowane przez przemysł elektroenergetyczny w sposób wyjątkowo nieprzyjazny środowisku. Według Ministerstwa Gospodarki (Polityka Energetyczna Polski do 2030 roku) polski przemysł elektroenergetyczny w 2007 roku emitował 950 kg CO2 na 1 MWh.
Ile CO2 jest zatem emitowane przez elektrownie, elektrociepłownie lub OZE (odnawialne źródła energii) dostarczające energię potrzebną do przejechania 1 km w Polsce samochodem elektrycznym Mitsubishi i-MiEV?
Takie pytanie zadaliśmy (MMC CAR Poland – przyp. redakcji) Robertowi Grudzińskiemu,ekspertowi do spraw energetyki. – Warto zauważyć, że powyższe dane pochodzą z 2007 roku a przez ostatnie 4 lata emisja CO2 w Polsce zmniejszyła się szacunkowo o 10%, co oznacza, że obecnie średnia krajowa to już 855 kg CO2 na 1 MWh. – zauważa Grudziński.

– Były one ponadto mierzone przy średniej sprawności elektrowni na poziomie 36%. Jako małe auta miejskie samochody Mitsubishi i-MiEV będą wykorzystywane w miastach a 95% z nich pojawi się na warszawskich ulicach. Sprawność elektrociepłowni w Warszawie wynosi średnio nie 36% a 72%, a Elektrociepłowni Żerań i Siekierki przekracza 85%, co oznacza, że emisyjność jest o ponad połowę niższa i wynosi w najgorszym razie 427 kg/1 MWh. W tej sytuacji wytworzenie energii potrzebnej do przejechania 1 km Mitsubishi i-MiEV powoduje emisję jedynie 58 g/km. Jeśli natomiast auto będzie korzystało z elektrowni zasilanej energią odnawialną, takiej, jak na przykład siłownia wodna we Włocławku, to emisyjność CO2 wynosi zero, a odnawialne źródła energii to nieodległa przyszłość energetyki – dodaje Robert Grudziński.

Dla porównania najbardziej przyjazne środowisku samochody dostępne na polskim rynku emitują minimum 89 g CO2/km (Toyota Prius), 90 g/km (Smart Fortwo) i 101 g/km (Honda Insight).  W podsumowaniu eksperta znajdujemy stwierdzenie: „Warto podkreślić także pewną różnicę w emisji CO2 między samochodami o napędzie konwencjonalnym a elektrycznym. Auta spalinowe emitują dwutlenek węgla wszędzie tam, gdzie się poruszają, natomiast emisja CO2 pośrednio generowana jest przez pojazdy elektryczne tylko tam, gdzie korzystają one ze źródła wytwarzania mocy elektrycznej, czyli maksymalnie w 2-3 elektrociepłowniach w mieście. Dzięki zastosowaniu nowych technologii mających na celu obniżenie emisji szkodliwych substancji i pyłów łatwiej jest zatem ograniczyć tę emisję w tych 2-3 miejscach.”

Źródło: MMC Car Poland Sp. z o.o.

| komentuj na forum | komentarze 0 |

Czwartek, 31.03.2011 r.

Anno Domini 2012?

Modernizacja sprzętu komputerowego w różnych instytucjach bardzo często staje się znakomitą okazją do odświeżenia (niedrogo) własnego „parku maszyn”. Korzystając z podobnej okazji, związanej z modernizacją sprzętu wykorzystywanego na Uniwersytecie Warszawskim (Biblioteka Wydziału Dziennikarstwa), udało mi się dzięki uprzejmości pewnych osób (serdeczne podziękowania!) wejść w posiadanie „bazy” do budowy nowej stacji graficznej. Co tu dużo mówić, kolejka oprogramowania czekającego na testy liczy sobie już coraz więcej pozycji (że wymienię tutaj, w kolejności alfabetycznej: GstarCAD 2011, IronCAD, Solid Edge ST3, SolidWorks 2011, ZW3D 2011, a o czymś prawie na pewno jeszcze zapomniałem). Dość powiedzieć, że muszę poważnie przymierzyć się do zakupu dobrej klasy karty graficznej i szybkiej pamięci w ilości minimum 2GB. Ale to zapewne dopiero przed Świętami... Na razie rozważam tymczasową instalację wspomnianych systemów na notebooku; przeżył już kiedyś podobne oblężenie systemu, może tym razem również dzielnie to zniesie?

Fakt, iż niektóre firmy już w pierwszym kwartale 2011 roku wprowadzają do sprzedaży systemy „antydatowane” na 2012 rok, ma zdaje się świadczyć o ich nowoczesności, szybkości itp. (systemów, nie firm). Zapewne tak jest, ale cóż, kiedy wprowadza to w pewnym sensie dodatkowe zamieszanie – przynajmniej w odczuciu wielu użytkowników. A poza tym, jak dodają złośliwi, po premierze nowej wersji pozostaje czekać na kolejne wersje „service packów”, „hot fixów” i innych „upgreadów”, po zainstalowaniu których praca w najnowszej odsłonie programu staje się bardziej bezpieczna, bardziej stabilna i łatwiejsza. Także wersja „2012.XX”, czyli taka doposażona w odpowiednią ilość udoskonaleń i tak dostępna będzie zapewne w 2012 roku.
Swoją drogą, z ilu owych funkcjonalności i tak nie będziemy korzystać w praktyce? A'propos kombajnów: niektórzy producenci systemów CAD zdają się prezentować podejście podobne, jak twórcy aplikacji typu OpenOffice. Z wielu „wodotrysków” obecnych w Microsoft Office użytkownik i tak nie korzysta w praktyce, dlaczego nie zastosować tego podejścia także w odniesieniu do systemów CAD? Ale chyba jednak nie tędy droga. Chociaż „na upartego” Worda można zastąpić maszyną do pisania, a system CAD – deską kreślarską. I wtedy nie trzeba się przejmować ograniczeniami sprzętowymi posiadanej stacji roboczej... Ale przecież nie o to chodzi!

W każdym razie, obecny rok to zdecydowanie rok premier. I to istotnych. Na jesieni (było nie było 2011 roku) zapowiada się premiera SolidWorks 2012, który chyba jednak zmierza, z pozoru niewielkimi krokami, w kierunku platformy V6, która stała się wyznacznikiem nowych rozwiązań DS. Zapewne będzie to miało miejsce dopiero w 2012 roku, czyli najprędzej w wersji 2013, a wydaje się, iż mimo ostrożnych wypowiedzi ze strony CEO DS SW, wszystko zmierza w tym kierunku. Swoją drogą, ciekawe, czy w DS fachowcy i specjaliści np. od wizerunku okażą się przesądni, i czy „przeskoczą” przez „13” w nazwie? Wtedy w 2012 roku oczekiwalibyśmy premiery SW 2014... :).
Chińczycy „trzymają się” mocno i nie przejmując się normami emisyjnymi itp. pompują środki finansowe na rozwój zakupionych w USA producentów systemów klasy GstarCAD, ZW3D, czy też IronCAD. Tutaj także czekają nas premiery nowych rozwiązań, ale – zgodnie z datą w kalendarzu – mówimy o wersjach 2011. Natomiast jeśli chodzi o „antydatowanie”, rekordzistą chyba okazuje się Autodesk, który w pierwszym kwartale 2011 roku przedstawia premiery rozwiązań, w których nazwie tkwi 2012, o czym już wspomniałem. Do tych premier jeszcze wrócę, a na razie, przyznacie Państwo, iż można się w tym wszystkim pogubić. Aby zakończyć wątek związany z numeracją dodam, iż ta obowiązująca w nazewnictwie produktów Siemens PLM Software (Siemens Industry Software) odpowiada mi najbardziej. A w tym roku należy spodziewać się zarówno nowego NX (w poprzednim roku 7.5, obecnie 8), jak i czwartej odsłony technologii synchronicznej, obecnej przede wszystkim w Solid Edge ST 4 (o przeciekach wspominałem tutaj).

Zgodnie z obietnicą wracam do premier ADSK. Szczegółowo opisywałem je tutaj (korzystając z obfitych informacji prasowych, nie popartych niestety doświadczeniem własnym), ale teraz chciałem podzielić się osobistą, subiektywną refleksją. Jestem rozczarowany.
I nie mam tutaj na myśli nowych funkcjonalności, nowych możliwości zarówno pojedynczych systemów, jak i całych pakietów. Chodzi mi o jeden drobny fakt, związany z Inventor Fusion. Ten swobodny modeler 3D, pozwalający na korzystanie z dobrodziejstw modelowania swobodnego w sparametryzowanym środowisku aplikacji AutoCAD, zgodnie z zapowiedziami został zaoferowany nieodpłatnie jako dodatek do AutoCAD. Niestety, nie dotyczy to AutoCAD LT, na co – przyznam szczerze – liczyłem. I spodziewałem się, iż będzie to swego rodzaju odpowiedź na działania innych producentów, oferujących za darmo rozwiązania mogące swobodnie konkurować ze standardem AutoCAD LT. Omyliłem się, ale z punktu widzenia użytkowników AutoCAD LT, cóż – może to być okazją do rozważenia, czy sięgać po AutoCAD, czy też... nie przedłużać już nawet licencji na AutoCAD LT, tylko sięgnąć po DraftSight, albo – myśląc bardziej perspektywicznie – zainstalować Solid Edge 2D Drafting ST 3 i szykować się do migracji do środowiska 3D już z zupełnie innym dostawcą rozwiązań CAD. Swoją drogą, casus DraftSight pokazuje, iż możemy sięgnąć w ogóle po darmowe rozwiązania, instalując na „pozyskanej z odzysku” stacji roboczej darmowy system operacyjny (którąś z odmian Linuxa) i darmowy system CAD działający w tym środowisku. Dodawszy darmowy OpenOffice, można cieszyć się posiadaniem licencji, na które nie wydało się w zasadzie ani grosza...

Dlaczego spodziewałem się, iż Autodesk gotów będzie zaoferować Inventor Fusion za darmo także użytkonikom AutoCAD LT? Tak naprawdę... nie wiem! W Inventor Fusion, odrębnej (co podkreślam i podkreślać pewnie jeszcze będę nie raz) aplikacji, dodawanej za darmo do AutoCAD 2012, znajdziemy obecnie funkcjonalności pozwalające na modelowanie powierzchniowe w sposób identyczny z tym znanym z Alias Studio. Funkcjonalności te dostępne były już wcześniej w Autodesk Inventor, pod warunkiem zainstalowania Alias Studio (w menu ADSK Inventor pojawiała się wtedy odpowiednia wtyczka). Ale Alias kosztował dodatkowe 4 000 USD (bodajże na rynku amerykańskim, czyli u nas mogło być nawet... drożej). Drogi prezent, zwłaszcza dla użytkowników najtańszej aplikacji z oferty firmy. Dlatego zapewne – prezentu, przynajmniej na razie, nie będzie...

ms

| komentuj na forum | komentarze 0 |

O funkcjonalnościach Alias Studio w ADSK Fusion można przeczytać więcej u Deelip'a:
http://www.deelip.com/?p=5667
http://www.deelip.com/?p=5660

Cytat tygodnia

„(...) Trzeba zachować odpowiednie proporcje między czasem dla rodziny, przyjaciół oraz tym przeznaczonym na pracę. Każdy musi aktywnie czuwać nad swoim czasem, w przeciwnym razie praca zapanuje nad nim i nie zostanie wolna przestrzeń na nic innego. (...)
Wszyscy powinniśmy traktować nasze prywatne sprawy tak samo poważnie, jak zawodowe. W przeciwnym razie w naszym życiu nie będzie równowagi..."

Anselm Grun OSB, Walka z czasem, Magazyn Familia, nr 3(33) marzec 2011, s. 81

Poniedziałek, 21.03.2011 r.

Poniedziałkowy montaż...

„(...) W roku 1975 Dudek kosztował 17 800 zł, a Bąk 12 000 złotych. Aby przybliżyć ich osiągalność trzeba przypomnieć, że pensja na poziomie 4 tysięcy złotych była uważana za bardzo przyzwoitą – powyżej średniej, czyli różnica w cenie była na poziomie bardzo dobrej pensji. Pomimo czasów „tandety” i gonienia planów, w jakich powstawały prezentowane motocykle WSK, są one wykonane całkiem przyzwoicie. Co prawda, na temat ich jakości w latach im współczesnych panowały skrajne opinie – od wymieniania całych litanii defektów będących na przykład rezultatem >>poniedziałkowego montażu<<, do organizowania wypraw dookoła świata i szczęśliwego z nich powrotu...” *
Z racji poniedziałku i pierwszego dnia wiosny, zatrzymam Państwa przy owym „poniedziałkowym montażu”...

Moi rówieśnicy zapewne doskonale pamiętają, co kryło się pod owym „tajemniczym” pojęciem. A młodsi z pewnością się domyślają. Chodziło oczywiście o niedostatki tych produktów, których serie powstawały właśnie w poniedziałek. Innymi słowy, jeśli np. nabywaliśmy motocykl, który okazywał się zmontowany niedbale, o powłoce lakierniczej z zaciekami i miejscowymi zmatowieniami, najczęściej oznaczało to, iż zjechał „z taśmy” w poniedziałek, a rozleniwieni wypoczynkiem, lub wręcz – jak pisze Autor cytowanego wcześniej fragmentu – „skacowani” robotnicy po prostu nie przykładali się tego dnia zbytnio do swojej pracy.

„Nie lubię poniedziałku”! Pamiętają Państwo taki film? Nic dodać, nic ująć. Gwoli dopowiedzenia przypomnę jednak, że podobną jakością cechowały się wyroby opuszczające zakłady np. w piątki. A przy okazji – jak tłumaczono różnicę w trwałości nadwozi np. Polonezów tej samej serii? Podobno szczególnie podatne na korozję egzemplarze to były te, których nadwozia zespawano i zgrzano w piątek lub sobotę, a przez niedzielę czekały – w stanie surowym – na lakierowanie. Ile w tym prawdy – nie wiem, ale wiele wskazuje na to, iż całkiem sporo.

A'propos jednośladów, szczególnie WSK i poniedziałku. Czasu dzisiaj starczyło na kilka newsów (spośród których dwóch nie znajdą Państwo dzisiaj na innych polskich stronach o tematyce CAD/CAM/CAE), a także... na dołożenie kolejnych części „śmietnikowych” do mojego wspaniałego „custom bike'a”, który w obecnej postaci idealnie wpisuje się w nurt tuningu zwany „rat bike” (w wolnym tłumaczeniu „szczurzy motocykl”), albo też bardziej swojskiego – tzw. plastra i drutu :).
„Custom” (o nazwie roboczej „Tribute to WSK” wymyślonej na potrzeby amerykańskich braci motonitów) powstaje na bazie przede wszystkim PRL-owskich konstrukcji, stąd jego silnik wywodzi się ze wspaniałych tradycji DKW-R 125, ale już np. zbiornik paliwa pochodzi od wczesnego modelu Triumpha Bonneville, elementy zawieszenia i osprzętu od „japońców” i naszych południowych sąsiadów, a dzięki wsparciu ze strony systemów CAD – całość udaje się jakimś cudem pogodzić ze sobą i to bez specjalnych przeróbek (chociaż już wiem, iż będę musiał wzmocnić mocowania silnika, a także wspawać wsporniki pod gmole przednie i tylne; chociaż do tego CAD nie był mi akurat potrzebny...). Taka sobie „wydumka” na temat tego, jak mogłaby WSK wyglądać, a nie wyglądała (fot. powyżej)...
Skoro jesteśmy znowu przy CAD – wszystko wskazuje na to, iż zaraz po wydaniu papierowego numeru uruchomię bardziej współczesną stację roboczą, a na niej mam zamiar zainstalować równolegle m.in. Solid Edge ST 3 i SolidWorks 2010 lub 2011 (rozmowy trwają). I wtedy „odkurzę” cykl poświęcony modelowaniu motocykla w systemach 3D CAD... Kto wie, może nawet zdobędę się na wirtualną rekonstrukcję szprychowych kół, wyposażonych w bębny hamulcowe?

Pozdrawiam i... dobrej nocy
Maciej Stanisławski

* Jerzy Kossowski, „Ptaszki” ze Świdnika, Automobilista nr 8/2006, s.57

Na marginesie III

Kiedy otwierałem w zeszłym tygodniu paczkę z częściami motocyklowymi, zakupionymi za pośrednictwem serwisu aukcyjnego Allegro, moi młodsi synowie z zainteresowaniem asystowali przy wstępnych oględzinach nadesłanego „złomu”. Części używane, nie pierwszej świeżości, a ponieważ pochodziły z eksploatowanych pojazdów, nie grzeszące także zbytnio czystością. Mój sześciolatek – Antoś – popatrzył z zadumą na trzymany przeze mnie wydech, po czym oznajmił:
– Wiesz co, Tato? Jak już złożysz ten motocykl, to najpierw chyba... będziesz musiał go umyć!

:)

Czwartek, 17.03.2011 r.

Kap, kap, kap...

Nie, nie będę pisał o dynamice płynów :). Ale nie mogę nie odnieść się do kilku informacji, a w zasadzie „przecieków” które pojawiły się tu i ówdzie, a które odnoszą się bezpośrednio do głównego tematu, jaki podejmuję na blogu: czyli do systemów CAD. A przecieki dotyczą najnowszej wersji NX i Solid Edge...

Ktoś może powiedzieć, że w takim razie wpis ten powinien zjawić się na SolidEdgeblog.pl, ale nie do końca, gdyż postaram się rozwinąć w nim kilka innych „pobocznych” wątków. Jak chociażby dostępności spolszczenia do Solid Edge 2D Drafting ST 3, czy też pełnej, wreszcie nieograniczonej zapisami licencyjnymi wersji DraftSight. Otóż opis instalacji polskiej wersji Solid Edge 2D Drafting V103 (ST3) można istotnie znaleźć na SolidEdgeblog.pl, a dokładnie – tutaj, natomiast w przypadku DraftSight krótki opis (obejmujący kilka niespodzianek) instalacji zamieściłem na Swblog.pl – tutaj.
Ale wróćmy do przecieków. Ja tutaj rozpisuję się na temat ST3, a tymczasem znany jest już – i to nie jako przeciek, ale jako oficjalna informacja – termin premiery i prezentacji szerszemu ogółowi „Edgersów” (brzmi jak „Dodgersów”) najnowszej odsłony Solid Edge z czwartą generacją technologii synchronicznej. Będzie ona miała miejsce po tamtej stronie „wielkiej wody”, w czerwcu br. Szczegóły tutaj, może ktoś będzie miał ochotę wybrać się tam osobiście i podzielić z nami wrażeniami.

Czy ten fakt (termin i miejsce) ma istotne znaczenie dla polskiego użytkownika? Chyba tylko takie, że i tak premiera polskiej wersji najwcześniej będzie miała miejsce jesienią br. A poza tym nadal spore grono użytkowników CAD nie miało okazji poznać nie tylko ST 3, ale nawet samej technologii synchronicznej w praktyce. Świadczy o tym sporo pytań o słabe i mocne strony „Synchronous Technology”, a także o... istotę tego rozwiązania. Odsyłam przy tej okazji zainteresowanych na wspomniany już blog poświęcony Solid Edge (www.solidedgeblog.pl), tudzież do publikacji pt.: „Bezpośrednio czy parametrycznie...”, dostępnej tutaj.

Przeciekiem natomiast (prawdopodobnie kontrolowanym, ale zawsze) jest fakt pojawienia się wersji beta NX 8, dostępnej zapewne dla nielicznych szczęśliwców i wybrańców. Jeśli uda mi się poznać jakieś bliższe szczegóły – postaram się poinformować o tym jak najszybciej. Dodam, iż beta testerem tym razem nie zostałem. Może to i lepiej, bo z zarządzaniem czasem coś nie bardzo ostatnio (vide cytat tygodnia ;)).

Ale przy okazji, tropiąc przecieki dotyczące najnowszych rozwiązań Siemens PLM Software (i nie tylko), natknąłem się w sieci na dosyć sympatyczne miejsce. Można tam znaleźć np. takie „kwiatki”, jak widoczna na poniższym zdjęciu autentyczna stacja robocza przeznaczona dla oprogramowania Unigraphics, a pochodząca sprzed... ćwierć wieku!

Źródło: www.plmworld.org

Owym miejscem w sieci jest wirtualne muzeum UGS (link tutaj), na swoich skromnych, ale przejrzystych stronach przedstawiająca spory wycinek historii firmy, której zawdzięczamy m.in. Solid Edge i oczywiście NX. Pewnym minusem może być fakt, iż historia kończy się na „czasach współczesnych”, co w przypadku owego muzeum oznacza rok... 2002. Ale może ktoś pokusi się o aktualizację i uzupełnienie pustych kart historii firmy? Swoją drogą przyszedł mi do głowy pewien pomysł, którego nie uda się zrealizować tak „ad hoc”, ale w przyszłości – kto wie. Co powiedzieliby Państwo na wydania specjalne CADblog.pl, tematyczne, poświęcone rozwiązaniom jednego konkretnego producenta systemów CAD, CAM, CAE, PDM, PLM, ETC? Będę wdzięczny za wszelkie uwagi i opinie dotyczące takiego projektu. (...)

| więcej |

Cytat tygodnia

„(...) W pewnej światowej sławy wytwórni widzieliśmy grube tomy zawierające uwagi dotyczące własnych konstrukcji. Były to wiadomości dla pracowników firmy. Młody konstruktor nie przystępował do nowego zadania bez zapoznania się z odpowiednim tomem. To było mądre.”

T. Sołtyk, Błędy i doświadczenia w konstrukcji samolotów, WkiŁ, Warszawa 1986, s. 9

Czwartek, 3.03.2011 r.

Razem pisane...

Oj, „dostało” mi się „po głowie” za mój ostatni newsletter w nowej formie – a konkretnie za Solid Edge pisane razem. Cóż, już wcześniej zdarzało się moim wspaniałym programom, w tym Wordowi, dokonywać zdumiewających korekt, nie zawsze albo nie w porę wyłapanych przeze mnie. Ale przy takiej okazji zawsze staje mi przed oczami opowieść jednego z moich byłych zwierzchników, który udał się (w zastępstwie mnie) na kilkudniową konferencję zagraniczną, podczas której skutecznie mylił... Solid Edge z SolidWorksem. Dodam, iż była to konferencja jednego z producentów owych systemów. Cóż, konferencja trwała trzy dni, on wrócił drugiego...

Kolejna anegdota, którą chętnie się z Państwem podzielę, dotyczyła pracy nad tekstem związanym z alternatywnymi źródłami energii do napędu samochodów. Pracowałem wtedy na „obcym komputerze”, nie sprawdziłem ustawień aplikacji. Wpisałem frazę: „pedał przyśpieszenia”, a komputer zareagował podkreślając wyraz „pedał” i informując mnie w wyskakującym okienku, iż użyte określenie jest obraźliwe! Cóż, może istotnie „akcelerator” brzmi ciekawiej, ale nie dajmy się zwariować. Szczęśliwie open source'owy OpenOffice Writer nie stara się mnie upoprawniać politycznie, ale może to dlatego, że pracuję na jakiejś mocno już zdezaktualizowanej wersji?

Skoro o aktualizacjach mowa, jak zwykle – garść newsów w dziale nowości. Ale nie tylko. Wreszcie „przekopałem się” przez górę materiałów zaszufladkowanych do wykorzystania na później. Uzyskałem w zeszłym tygodniu autoryzację wywiadu z Isabelle Pellerey z Siemens PLM Software (rozmowa przeprowadzona z końcem listopada ubiegłego roku, podczas polskiej premiery Solid Edge ST3), dzisiaj nareszcie udało mi się go „powiesić” na stronach – zachęcam do lektury (link tutaj). Nawiasem mówiąc, jest to pierwszy w historii CADblog.pl wywiad udostępniony jednocześnie w języku polskim i angielskim – ta ostatnia wersja dostępna jest także pod adresem CADglobe.com. Po weekendzie powinienem wreszcie sukcesywnie zacząć udostępnianie „dorobku” z wyjazdu na SWW 2011. A zebrało się trochę tego – kolejna część „wywiadu rzeki” z Kishore Boyalakuntla, rozmowa o startegii SolidWorks w ramach koncernu DS z Olivierem Leteurtre, rozmowa o przyszłości DraftSight z Aaronem Kelly (już trochę zdezaktualizowana, w trakcie rozmowy komercyjna-darmowa wersja DraftSight dopiero miała się ukazać, obecnie jest to już fakt), wywiad z Deelipem Menezes (www.deelip.com) popełniony niejako przy okazji („rzadko się zdarza, by ktoś przeprowadzał wywiad ze mną, zazwyczaj jest na odwrót” – śmiał się Deelip), wreszcie – rozmowa z samymi „tuzami” DS SolidWorks...

I tutaj zatrzymam się na chwilę. Aby rozwiać wątpliwości niektórych Czytelników. A dotyczące... tego, co SW szykuje w najnowszej edycji SW 2012. A konkretnie – czy SolidWorks odejdzie od jądra Parasolid w kolejnej odsłonie swojego CAD 3D (o popularności Parasolid więcej tutaj).
Pytanie i wątpliwości „na rzeczy”, zwłaszcza w świetle: prac nad platformą V6, integracji CATIA z SolidWorks (obszar grafiki, obsługa plików natywnych etc.), wcześniejszych zapowiedzii Jaffa Raya o „uwolnieniu modelowania 3D z ograniczeń wynikających ze środowiska Windows”.

Otóż z rozmowy z Jaffem Rayem i Bertrandem Sicotem wynikało, iż rewolucji nie będzie, przynajmniej na razie. Oczywiście, obaj Panowie podkreślili, iż „pewne elementy CATIA będą implementowane do środowiska SolidWorks i odwrotnie, co już możemy obserwować”, ale pytanie o kod zręcznie udało im się pominąć. Podobnie nie uzyskałem odpowiedzi na pytanie, czy należy spodziewać się implementacji bezpośrednio do SolidWorks kodu nowego, niezależnego (np. od Windows) systemu operacyjnego. Jaff Ray odparł, iż mówiąc o „uwolnieniu modelowania CAD od ograniczeń związanych z Windows” miał na myśli to, że SolidWorks dostępny będzie na wiele platform systemowych i sprzętowych. Będzie także oferowana jego wersja do pracy w chmurze, ale równolegle z „tradycyjnym” systemem, instalowanym na lokalnych komputerach końcowych użytkowników.

Innymi słowy, największą nowością przez duże „N” był fakt zaoferowania nowej aplikacji dla AEC, inżynierii budowlanej i architektonicznej (nie brzmi to zgrabnie, ale chwilowo nie przychodzi mi lepsze określenie na myśl), a o zmianach i ulepszeniach w SW 2012 niebawem w dokończonej relacji z SWW 2011. Tyle oficjalnie. A czy prowadzone są prace nad innym jądrem programu... Na to pytanie odpowiedź przyjdzie z czasem.

Pozdrawiam serdecznie
I siadam do rozsyłania newslettera... a może rozesłać go już w piątek rano?
Dobranoc
Maciej Stanisławski

| komentuj na forum | komentarze 0 |

Cytat tygodnia

„Raz ordynarny niedźwiedź kucnąwszy na łące, w dość niewybredny sposób podtarł się zającem.
Zając się potem żonie chwalił po obiedzie: – Wiesz rybko, nawiązałem współpracę z niedźwiedziem!”

Bohdan Urbankowski: Król jest nagi... Nowe Państwo, nr 1/2011, s. 62

Czwartek, 24.02.2011 r..

Rynek podzielony między dwóch graczy... od PLM do darmowego CAD 2D i na odwrót

Dassault Systemes nadal zachowuje silną pozycję w sektorze automotive, wbrew wcześniejszym zapowiedziom i opiniom niektórych specjalistów z dziedziny CAD. Wygląda na to, iż w branży motoryzacyjnej najważniejsze pozycje zachowa dwóch graczy, otwarcie mówiących nie tylko o CAD, ale także o PLM. I chodzi tutaj o wspomniane DS, jak i o Siemens PLM (nomen omen) Software

Obie firmy od dawna podkreślają znacznie Product Lifecycle Management (Zarządzania Cyklem Życia Produktu) we współczesnym świecie. I nawet jeśli inni producenci oprogramowania nie mówią wprost o PLM, to oferują rozwiązania przynajmniej kwalifikowane jako PDM, a stąd już krótka droga do oferowania bardziej kompleksowych rozwiązań. Nawiasem mówiąc, mam w wizytowniku bilecik jednego z dyrektorów Autodesk; otrzymałem go podczas paryskiej konferencji, kilka lat temu. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, iż podczas niej CEO Autodesk zdecydowanie odcinał się w swoich wypowiedziach (także w odpowiedziach na pytania dziennikarzy) od filozofii PLM, koncentrując się na „wirtualnym prototypowaniu”, a jednocześnie na owym bileciku wizytowym słowo PLM wydrukowano „wielkimi” literami.

Reasumując, obaj producenci oprogramowania (Dassault i Siemens) wyznaczają trendy w branży automotive i firmy, które aspirują do wejścia do grona producentów, dostawców dla automotive, muszą liczyć się z tym, iż „Kaśka” albo „Niksiak” mogą okazać się niezbędne już w najbliższej przyszłości. A może jest jakieś rozwiązanie „tymczasowe”? O tym za chwilę.

Ów wstęp (może trochę przydługi) powstał m.in. pod wpływem kolejnych napływających informacji ze wspomnianej branży, a dotyczących podjęcia współpracy między Dassault Systemes, a Jaguar Land Rover. Podpisana w ostatnich dniach przez prezesa i dyrektora naczelnego Dassault Systèmes Bernarda Charlès’a i dyrektora naczelnego Jaguar Land Rovera dr. Ralfa Spetha umowa przewiduje wdrożenie rozwiązania V6 Dassault Systèmes w dziedzinie zarządzania cyklem życia produktu (na zdjęciu Bernard Charles z lewej). Jak widać, Dassault nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa (umowa z BMW także o tym świadczy). Nie zmienia to faktu, że po ubiegłorocznej ekspansji na rynku niemieckim, Siemens PLM Software pojawił się w tym roku np. w Aston Martin...

Darmowe od liderów
Co ciekawe, obydwaj liderzy rynku PLM (Dassault i Siemens) oferują wszystkim zainteresowanym... darmowe, profesjonalne rozwiązania CAD 2D. Do zastosowań komercyjnych. I o ile fakt ten w przypadku Solid Edge 2D Drafting nie budził wątpliwości, o tyle kwestia „komercyjności” DraftSight oferowanego przez DS (w wersji beta) wywoływała spory, także na forach portali o tematyce CAD. Obecnie dostępna jest już tzw. general release, ostateczna wersja DraftSight (na Windows, użytkownicy Mac OS muszą jeszcze zadowolić się „betą”).
I wątpliwości być już nie powinno.

A Solid Edge 2D Drafting doczekał się wersji 103, czyli – ST3. Oczywiście nie mogłem nie zainstalować obu systemów CAD na swoim poczciwym notebooku. Szczęśliwie wymogi systemowe obu aplikacji nie podnoszą poprzeczki zbyt wysoko – w końcu to tylko 2D.

O szczegółach procesu instalacji można przeczytać zarówno na SolidEdgeblog.pl, jak i na Swblog.pl (DraftSight). Tutaj podzielę się tylko kilkoma uwagami, wynikającymi z subiektywnego porównania obu systemów. I to porównania jak najbardziej powierzchownego, „poinstalacyjnego”.

Solid Edge 2D Drafting v103 w postaci pliku instalacyjnego waży obecnie już 430 MB, a to znacznie więcej niż w przypadku 275 MB dla wersji ST. Pod tym względem DraftSight, ze swoimi 56 MB, wypada korzystniej. Zwłaszcza, że DraftSight instalujemy od razu w polskiej wersji językowej. I jeśli nie napotkamy na problemy z rejestracją/licencją, które zdarzały się w przypadku wersji beta, w zasadzie zaraz po zainstalowaniu możemy rozpoczynać pracę. Oczywiście – na swoją odpowiedzialność, co podkreśla producent w umowie licencyjnej.

Dodam tutaj jedynie, iż przed instalacją DraftSighta należy bezwzględnie wyłączyć oprogramowanie antywirusowe. Wielkiego nieszczęścia w przeciwnym razie nie będzie, ale można się zestresować, o czym więcej na Swblog.pl.

Powyżej: zainstalowany Solid Edge 2D Drafting v103 (ST3) jeszcze w wersji angielskiej,
poniżej: DraftSight General Release w trakcie instalacji...

Aby cieszyć się działającym Solid Edge 2D Drafting ST3, musimy wykonać jeszcze drobne operacje z plikiem licencji, co średnio rozgarniętemu użytkownikowi nie przysporzy kłopotu, ale chciałoby się jednak, by działało to inaczej (instrukcja postępowania po angielsku w pliku *.txt, konieczność wykonania szeregu operacji „ręcznie”). Podobnie plik spolszczenia musimy pobrać i zainstalować osobno. W zamian za to cieszymy się nie tylko polskim menu, polskimi poleceniami, ale także potężną biblioteką samouczków, i to takich dla pełnej wersji, a nie tylko dla okrojonego bądź co bądź 2D.

A wrażenia z pracy?
Pierwsze wrażenie zdecydowanie na korzyść produktu Siemens PLM Software. Nowoczesny interfejs, tożsamy z tym z „dorosłej” wersji, intuicyjna obsługa, rozwijane z każdą wersją funkcjonalności, także w obrębie UI. To cieszy, a spodoba się zwłaszcza tym, którzy pracowali lub równolegle pracują w 3D. Obsługa plików dwg i oczywiście natywnego formatu Solid Edge także ma znaczenie.
Z kolei DraftSight pozwala użytkownikowi przyzwyczajonemu do środowiska AutoCAD na podjęcie pracy niemalże z marszu. Do tego oferuje także kilka smaczków zapożyczonych od „starszego rodzeństwa”, jak chociażby gesty myszy znane z SolidWorks. Na tym etapie nie ma więc jednoznacznego zwycięzcy, ale z punktu widzenia końcowego użytkownika... i tak najważniejsze chyba jest to, iż całkiem legalnie, nieodpłatnie, możemy zainstalować oba systemy na naszym komputerze i używać ich także w celu zarobkowym. A w praktyce okaże się, który z nich bardziej przypadnie nam do gustu.

Nawiasem mówiąc, oba wspomniane CAD 2D są w znacznym stopniu kompatybilne z rozwiązaniami omawianymi na wstępie, a będącymi obecnie standardem w branży motoryzacyjnej. Czy to może być ów tymczasowy sposób na sprostanie wyśrubowanym standardom? Nie wiem, ale tym oto sposobem zatoczyliśmy koło od PLM do CAD 2D i z powrotem...

Pozdrawiam
Maciej Stanisławski

| komentuj na forum | komentarze 0 |

Wtorek, 22.02.2011 r.

Reset systemu

To chyba najlepszy tytuł dla wpisu zamieszczanego po najdłuższej chyba przerwie w historii aktualizacji CADblog.pl. Długa przerwa nie oznaczała niestety równie długiego urlopu, chociaż tygodniowy pobyt ze średnim synem na nartach (zakończony sukcesem: kolejny Stanisławski jeździ samodzielnie; co nie przeszkodziło mu dzień po powrocie zachorować na ospę wietrzną!), podczas którego ograniczyłem swoją aktywność jedynie do odpisywania na naprawdę pilne maile, zrobiły swoje. A że w tzw. międzyczasie trwała dyskusja na temat dalszego kształtu wydawniczego CADblogowego czasopisma, zasadności przygotowywania w dotychczasowej postaci e-wydań (pdf w kształcie zbliżonym do papierowych publikacji), cóż... głowa od tego wszystkiego puchła. Mimowolna obserwacja elektroniczych e-wydawniczych trendów podczas pobytu za oceanem także zrobiła swoje...

Co wynikało z owej obserwacji, ale także z rozmów ze znajomymi, a także z Czytelnikami chętnymi do zabrania głosu w tej sprawie? Dodam na marginesie, iż w jednym z maili, które otrzymałem jakiś czas temu, pewien inżynier pytał, czy przyjąłem strategię producenta zapomnianych już komputerów Amstrad-Schneider, który podobno powiedział, iż „nie interesują go osoby, które już kupiły komputer, ale tylko te, które zamierzają go kupić...”. W wyjaśnieniu dodał, iż osoba odwiedzająca CADblog.pl po raz pierwszy istotnie trafia na bogactwo materiałów, w tym 14. wydań w plikach pdf, ale stali Czytelnicy, regularnie odwiedzający CADblog.pl, mają apetyt na zdecydowanie więcej. A o nich jakbym ostatnio zapomniał...

Z kolei jakiś czas temu jeden z Forumowiczów zadał pytanie, czy nie porywam się z motyką na Słońce. Odpowiedź zapewne powinna być częściowo twierdząca: jeśli w obecnym składzie osobowym chciałbym udostępniać e-wydania przygotowywane w dotychczasowej postaci z podobną częstotliwością (mniej więcej dwumiesięczną), jednocześnie aktualizować blog, publikować nowe artykuły, przygotowywać nowe samouczki bądź też spolszczenia już istniejących (modelowanie Chevroleta Camaro w SolidWorks – proszę czekać, będzie!), do tego zorganizować przygotowanie, wydanie i dystrybucję edycji specjalnej, dostępnej na papierze... Pewnie byłoby to możliwe, ale odbywałoby się najwyższym kosztem – moich bliskich. Stąd nadszedł czas na pewne zmiany, mam nadzieję, że niezbyt dotkliwe dla grona Czytelników. A z pewnością aprobowane przez coraz liczniejszych reklamodawców/sponsorów mojej działalności publicystyczno – wydawniczej.

Ćwiczenie imaginacyjne
Proszę spojrzeć na umieszczony powyżej obrazek. Piękny, prawda? To nie „pieśń odległej przyszłości”, ale teraźniejszość, co prawda widoczna bardziej za naszą zachodnią granicą, żeby nie powiedzieć – za oceanem, ale jednak. W tym konkretnym przypadku jest to oczywiście montaż, wykorzystujący jedną z ofert dostępnych na internetowym serwisie Allegro (moim źródle zaopatrzenia m.in. w części motocyklowe, filmy i niedrogie zabawki – te ostatnie dla dzieci oczywiście). Proszę Państwa, czytnik e-booków, także tych dostępnych w plikach pdf (czyli teoretycznie e-czasopism takich jak CADblog.pl w dotychczasowej postaci) można nabyć na wspomnianym serwisie już za niespełna 450 złotych (link tutaj), a przecież jeszcze rok, czy dwa lata temu, cena sięgała ok. 1,5 tysiąca złotych. Postęp w dziedzinie elektroniki, przy jednoczesnym redukowaniu ceny urządzeń z pewnością doprowadzi do tego, iż cena czytników, może niekoniecznie Kindle'a, oscylować będzie w okolicach 200 złotych. Tyle kosztuje pięć, sześć książek, a w przypadku literatury technicznej – prenumerata roczna pewnego miesięcznika plus jedna książka o tematyce CAD wydana np. przez wydawnictwo Helion.

Z kolei w USA, jak miałem okazję niedawno się przekonać, niemalże powszechnym widokiem są osoby czytające książki i gazety w postaci e-inku, z elektronicznych czytników. Jednocześnie jednak... miesięcznik Desktop Engineer dostępny jest zarówno w postaci elektronicznej, jak i papierowej. Podobnie Automotive Design & Production, Tech Briefs, czy też brytyjski Develop 3D. Ten ostatni, mimo iż dostępny jako bezpłatny pdf, drukowany jest także w tradycyjnej, papierowej postaci, w liczbie ok. 15 000 egzemplarzy, a ponad połowa czytelnictwa przypada na Amerykę Północną (głównie USA), w dalszej kolejności na Europę (20 %), Azję, i resztę świata. Czy to znaczy, że papier „trzyma się mocno”? Tak, i zapewne – mimo najśmielszych prognoz – będzie tak jeszcze długo.
Chyba że istotnie dojdziemy do takiego poziomu cen mobilnych urządzeń elektronicznych, jak w przypadku widocznego na zdjęciu obok „tetrisowego kombajnu” (znacie Państwo taką grę, jak „Tetris”?), wyprodukowanego przez azjatyckiego tygrysa, a wypatrzonego przeze mnie w markecie w cenie niespełna 10 złotych. Cóż, w takim przypadku opłacalne byłoby dodawanie czytnika do każdego wydania czasopisma. Ale może niedługo opłacać się będzie... sprzedawanie rocznej prenumeraty e-wydań, a elektroniczny czytnik dorzucany będzie gratis, lub za niewielką dopłatą?

A jednak tęsknota za papierem obecna jest chociażby w wydaniach czasopism dostępnych w technologii flesz; przeglądamy je na ekranie komputera, ale towarzyszy temu „przewracanie kartek” i charakterystyczny szelest... „elektronicznego” papieru...

„Elektroniczny papier” – przykład dobrze znanego e-wydania tym razem w postaci pliku „flash”.
W 2011 roku wszystkie wydania CADblog.pl dostępne będą także w takiej formie, a oprócz tego
– jako wydania papierowe (!) i tradycyjne pdf...

Zmiany, zmiany, zmiany...
Czas i wysiłek, związany także z opracowaniem graficznym i DTP każdego e-wydania w dotychczasowej postaci nie różnił się niczym w stosunku do przygotowania papierowego wydania czasopisma. Prestiż wydania elektronicznego – z punktu widzenia potencjalnych reklamodawców – był stosunkowo niewielki. Zupełnie inaczej jest w przypadku, gdy wersji elektronicznej towarzyszy wydanie papierowe. I tutaj pierwsza zmiana, jaka szykuje się w przypadku CADblog.pl: nie będzie papierowych wydań specjalnych, będą... regularne wydania papierowe! Tym samym wydanie obejmujące CADraport.pl będzie zarazem pierwszym kwartalnym numerem czasopisma ukazującego się także w nowej postaci – papierowej. I uwaga dla Czytelników – wydania w pdf nadal będą dostępne bezpłatnie, natomiast każdy chcący posiadać również wydanie papierowe, będzie mógł uzyskać je albo odpłatnie – w postaci prenumeraty (w zasadzie odpłatność będzie pokrywała koszty przesyłki), albo „nabyć w drodze kupna” w kiosku. Oczywiście nie w każdym, ale w wybranych na terenie kraju. Poważna zmiana? Dla mnie – istotnie.

Przewidziałem także możliwość uzyskania prenumeraty wydania papierowego nieodpłatnie, ale o tym więcej za jakiś czas. Proszę zwrócić uwagę na baner migający u góry strony – szczegóły wkrótce.
Objętość wydań będzie mieścić się w granicach 60-80 stron. Przynajmniej na początku. Dodam, że Desktop Engineer liczy sobie 48 stron, ale ukazuje się z większą częstotliwością.

Ale to nie wszystko. Zmianie ulegnie także newsletter. Po pierwsze – będzie się ukazywał jako e-zine, gdyż częstotliwość dwóch tygodni (zakładana przeze mnie) raczej wyklucza jego „newsowość”. Abstrahuję od dotychczasowej częstotliwości jego ukazywania :). Nowy newslettre/e-zine będzie podobny do tego publikowanego przez Ralpha Grabowskiego, znanego w międzynarodowym świecie CAD dziennikarza podejmującego CADową tematykę, chociaż nieco odmienną od obecnej na łamach CADblog.pl. Cóż, forma ta zdaje się jest całkiem skuteczna, gdyż liczba zarejestrowanych czytelników e-zinu Grabowskiego liczy 12 000 subskrybentów w 70 krajach (wliczając w to piszącego te słowa). Jak można się domyślać, ponad połowa z owych 12 000 przebywa w USA... (zainteresowanych otrzymywaniem upFront.eZine'u Ralpha Grabowskiego zapraszam tutaj)

Czy polski rynek prasy CADowej może przyjąć nowy tytuł? Oczywiście. Zdumiewający jest fakt, iż do tej pory działa tutaj tak znikoma liczba branżowych portali, o czasopismach nie wspominając. A przecież co roku rzesze absolwentów uczelni technicznych opuszczają ich mury. Coraz więcej młodych ludzi w szkołach technicznych średniego szczebla stara się zdobywać podstawowe umiejętności związane z pracą z systemami CAD. Każdy ma możliwość pobrać, zainstalować i używać komercyjnie darmowe systemy CAD 2D. A rozwiązania CAD 3D można nabyć już w cenie kilku tysięcy złotych, a korzystając z promocji – nierzadko w cenie poniżej tysiąca.

Rośnie znaczenie kierunków technicznych w szkolnictwie wyższym – na szczęście, gdyż czas najwyższy, aby rzesze „managerów, finansistów, doradców i marketingowców” zastępowali fachowcy potrafiący zostawić po sobie coś także w postaci fizycznej. Świat pędzi naprzód, a kto w tym wyścigu przystanie chociażby na chwilę, ten tym samym będzie się cofał.

Ja na chwilę przystanąłem. Ale na szczycie ośnieżonej górki. Stąd mam piękne widoki. I uzbrojony w stare, sprawdzone narty i bogatszy w nowe doświadczenia, szybko ruszam naprzód.

Czego wszystkim życzę
I pozdrawiam
Maciej Stanisławski

P.S.
Wszelkie komentarze, opinie i uwagi odnośnie planów wydawniczych mile widziane, zarówno na uśpionym forum (ataki spamerów), jak i drogą mailową. Nowe formularze html przechodzą ostatnie testy. Korzystanie z nich będzie zdecydowanie wygodniejsze...

| komentuj na forum | komentarze 0 |

Cytat tygodnia

„Prywatna firma SpaceX z USA wysłała na orbitę wokół Ziemi bezzałogową kapsułę, która kilkakrotnie okrążyła glob, a następnie została pod kontrolą sprowadzona do Pacyfiku, co kosztowało 800 mln USD, czyli wielokrotnie mniej niż wynosi koszt takiego przedsięwzięcia wykonywanego przez NASA, która w ostatnich latach wydała na skonstruowanie podobnych kapsuł ok. 10 mld USD.
I pomyśleć, że gdyby nie państwowa NASA, to USA być może miałyby już bazy na Księżycu!

Z „Postęp w świecie”, Najwyższy Czas, nr 3(1078), 15.01.2011, s. 20

Wtorek, 25.01.2011 r.

To będzie bolało...

A co takiego? I kogo? Najprawdopodobniej – ADSK. Dlaczego? Cóż, rozwijanie aplikacji z rodziny CAD 2D, jako alternatywnej platformy dla AutoCAD'a, nabrało nowego sensu i znaczenia. Podczas rozmowy przeprowadzonej z nowym i dotychczasowym CEO SolidWorks, Bertrandem Sicotem i Jeffem Rayem, udało mi się poukładać wszystkie elementy rozsypanej do tej pory układanki. Wygląda na to, że DS, wykorzystując nie tylko DraftSight, ale także SolidWorks 3D CAD, uderzy w nowy rynek. Nowy – dla swoich rozwiązań. Jutrzejszy dzień, trzecia sesja generalna konferencji SolidWorks World 2011, zapewne będzie także oficjalną prezentacją... rozwiązań CAD dla architektów i branży budowlanej! Niewyobrażalne? Cóż, dlaczego nie!

Myślałem, że dane mi będzie trochę odpocząć. W ostatnim wpisie (przynajmniej tym na Swblog.pl) wspomniałem, iż spragnieni bieżących informacji powinni zaglądać na portal 3Dcad.pl. Dużo zdjęć i relacja przekazywana z niewielkim opóźnieniem. Cóż, podejrzałem, przeczytałem i chyba jednak parę słów napiszę od siebie. Za ilość i jakość zdjęć przepraszam – na laptopie nie dysponuję Photoshopem, ale korzystam z darmowego narzędzia (darmowego pod warunkiem zakupu jednego z czasopism komputerowych), jakim jest Paint.net. Dlatego w zakresie materiałów foto i video istotnie polecam stronę: http://www.3dcad.pl/SolidWorks_World_2011/, są tam także linki do materiałów filmowych dostępnych m.in. na YouTube.

Ad meritum: tegoroczną konferencję SolidWorks World rozpoczął w zasadzie niedzielny wieczór zorganizowany tradycyjnie w pawilonie partnerskim; jak pisałem już przy okazji poprzednich edycji tego wydarzenia, „Partner Pavilion” to takie mini-targi rozwiązań dla SolidWorks (np. aplikacji współpracujących, nakładek etc.) i produktów zaprojektowanych w SolidWorks. Dzisiaj miałem okazję odwiedzić jedynie stoiska T-Splines, nVIDII i BunkSpeed, ale jutro postaram się zaległości nadrobić.

Poniedziałek to pierwsza sesja generalna. Można było dowiedzieć się o zaangażowaniu klientów SW w akcję ratowania górników (katastrofa w Chile), można było uzyskać kilka zdawkowych informacji na temat nowych rozwiązań „około SolidWorksowych” (np. post3D – środowisko wirtualne przypominające w założeniu Second Life ADSK), miała także miejsce prezentacja kilku produktów opracowanych w SolidWorks (w tym taniego w produkcji i banalnego w obsłudze inkubatora przeznaczonego do naświetlania noworodków i leczenia żółtaczki dziecięcej, ale więcej na ten temat w pełnej relacji, już po powrocie do kraju). Ale najważniejsi tego dnia byli chyba goście specjalni w osobach Jima Lowella (kapitana statku Apollo 13) i Gene'a Kranz'a (szefa kontroli lotu sławnej i obfitującej w dramatyczne wydarzenia misji Apollo). Amerykanie są szczęśliwi mając swoich bohaterów. Proszę Państwa, nawet ludzie z obsługi hotelu – ochroniarze, sprzątacze – przystawali, kłaniali się, albo pytali, czy mogą wymienić uścisk dłoni... Konferencję rozpoczął Jeff Ray, a kontynuował nowy CEO SolidWorks – Bertrand Sicot.

Dzień drugi – wtorek 25.01.2011 (gdy piszę te słowa jest godzina 22:50, w kraju dochodzi szósta rano), to z kolei:

• nagrody dla lokalnych (z obszaru USA) społeczności SW i ich liderów, a także wspomnienie jednej z zaangażowanych w działalność SWUG użytkowniczki, która zmarła w zeszłym roku po nieudanej walce z chorobą nowotworową... Amerykanie uhonorowali swoją koleżankę, autorkę m.in. publikacji technicznych w CADALYST, fundując nagrodę jej imienia, przyznawaną wybranemu liderowi;

• prezentacja najciekawszych tegorocznych rozwiązań pochodzących od klientów SolidWorks, w tym sztucznej ręki – w zasadzie robota naśladującego ruchy i zachowania ludzkiego ramienia i dłoni – wyposażonej w mikrosilniki z zaimplementowanymi mikrokontrolerami i procesorami ruchu, co pozwala zminimalizować ilość przewodów i pobór energii; firmy Local Motors Corp., produkującej samochody „open source”– i tutaj małe sprostowanie w stosunku do informacji zamieszczonych na wspomnianym portalu: owo „open source” w przypadku wspomnianych samochodów nie polega na tym, iż konfigurujemy je niemalże dowolnie do swoich potrzeb (chociaż tak jest w istocie), ale na tym, iż każdy użytkownik systemu CAD – tutaj konkretnie SolidWorks, gdyż ten system jest w firmie używany – może podzielić się poprzez witrynę www.local-motors.com swoimi szkicami, koncepcjami, projektami rozwiązań i nadwozia, a firma nie wyklucza możliwości zbudowania właśnie takiego samochodu. Co więcej, wszystkie dostępne modele (wykonane w 3D) komponentów samochodu (nadwozie, przestrzenna rurowa rama, elementy zawieszenia) można pobierać ze wspomnianej strony; trzecia i ostatnia prezentacja w wykonaniu inżynierów z „Bionic Builders”, ale to z pewnością materiał na osobny wątek. Swoją drogą warto by sprostować jeszcze kilka informacji, ale może kiedy indziej.
Najważniejsze i wyczekiwane – to jutrzejsza prezentacja nowości w SolidWorks 2012. I zapewne wspomniane przeze mnie oficjalne ogłoszenie udostępnienia nowej linii produktów DS SW dla obszaru architektury i budownictwa (...)

| więcej na SWblog.pl |

Poniedziałek, 24.01.2011 r.

Czas... awarii?

Czy zauważyli Państwo, iż trwałość współczesnego sprzętu RTV, AGD, o komputerach nie wspominając, zmieniła się w ciągu ostatnich lat na... niekorzyść? Wiem, w wielu przypadkach trudno to zauważyć, postęp – zwłaszcza w dziedzinie informatyki – wymusza szybkie i częste „aktualizowanie” posiadanego sprzętu, czy też pewnych jego komponentów odpowiedzialnych za wydajność i wygodę użytkowania. To w zasadzie normalne. Ale czy słyszeli Państwo o dyrektywie RoHS?

Abstrahując od rzeczonej dyrektywy, wrócę do awarii sprzętu. I uprzedzając pytania wielu spośród Państwa, a jednocześnie – udzielając odpowiedzi tym, którzy wprost pytają: „Co się dzieje”, „Czy Pan jeszcze żyje, czy działa w innej branży?”, „Czekam na nowe wydanie i jestem zniecierpliwiony”, opowiem o „syndromie ruskiego telewizora”. Niektórzy spośród Państwa pamiętają zapewne sposoby radzenia sobie z opornym sprzętem odbiorczym i skuteczne metody poprawy jakości odbieranego programu. Gdy przez ekran z denerwującą regularnością przesuwały się migoczące poziome pasy, gdy w tle postaci widoczne były ich „duchy”, bądź gdy odbiór programu zakłócała „kaszka”, wystarczyło... odpowiednio walnąć w obudowę telewizora. Towarzyszył temu głuchy huk i brzęczenie (tłuczonych lamp? uszkodzonych przekaźników? pękających oporników i tranzystorów?) dochodzące z wnętrza aparatu. I najczęściej dalszy scenariusz wydarzeń przebiegał wg dwóch schematów: obraz się poprawiał, przynajmniej na jakiś czas i można było oglądać program (pomijając sens takiej czynności); lub też obraz znikał definitywnie, czasem przy akompaniamencie efektownych trzasków, niekiedy dymu i płomieni (kolorowe „Rubiny”). Nasz TV (niestety, mamy takie coś) swoimi gabarytami przypomina właśnie takie historyczne sprzęty, ale miał już okazję stać w sklepie na półce obok „plazm”, także opisywane wcześniej metody postępowania nie były jak do tej pory konieczne. Co nie znaczy, że nie ma narowów np. w postaci wyłączania się w najmniej odpowiednim momencie.

Do czego jednak zmierzam: otóż jakiś czas temu moi młodsi, korzystając z komputera, wpatrywali się w bajkę odtwarzaną z płyty. Gdy w pewnym momencie animowany film zaczął się zacinać (porysowana płyta), najpierw wezwali pomocy rozmawiającego w tym czasie przez telefon ojca, a gdy pomoc nie nadeszła... postanowili rozwiązać problem. Jak? Zapewne już się Państwo domyślacie. Dość powiedzieć, że matryca tego nie wytrzymała. Niestety, nie tylko matryca.
Zacząłem się zastanawiać nad tym, czy... nie mając wzorów takiego postępowania, nie obudził się w nich jakiś przekazany genetycznie schemat działania: zacięło się – walnąć. Zły odbiór – walnąć. Syndrom „ruskiego telewizora” właśnie. Czy to jakiś archetyp, jeśli chodzi o zachowania młodych mężczyzn? Niewykluczone, że tak. „Nic na siłę – trzeba tylko wziąć większy młotek...”.

Dość powiedzieć, że awaria sprzętu to czasem znakomita okazja, by: uporządkować priorytety, odpocząć, „naładować akumulator” przed przygotowywaniem kolejnych e-wydań i wreszcie... poświęcić czas na działania, które zapewnią środki potrzebne do przygotowywania owych kolejnych, tak przez Państwa wyczekiwanych – co bardzo cieszy – wydań.
Wygląda na to, że wszystko to kolejny raz udało się osiągnąć i „odświeżanie” blogowej zawartości wróci do okresu poprzedzającego minione Święta. Chociaż e-wydanie dostępne będzie dopiero po moim powrocie z obecnej delegacji, co oznacza, że możliwe terminy to przyszły tydzień, lub – w przypadku awarii któregoś z samolotów – czas zupełnie nieokreślony... Bądźmy jednak optymistami i załóżmy, że żadne wydarzenia, ani związane z „syndromem RT” (ruskiego telewizora), ani z dyrektywą RoH5 nie zakłócą już blogowej działalności.

Dyrektywa unijna RoH5 dotyczy... użycia materiałów uznanych za szkodliwe, a konkretnie – zabrania stosowania niektórych substancji, m.in. ołowiu. Dobrze, że producenci śrutu za specjalnie dyrektywą się nie przejmują i produkcję przenoszą do Chin. Będę miał czym strzelać. Tam chyba dyrektywą także nikt się nie przejmuje. W konsekwencji może to doprowadzić do przewartościowania powszechnej opinii o chińskich wyrobach, jako tandetnych. Jest szansa, że sprzęt elektroniczny (nie tylko śrut) tam produkowany, ołowiu pozbawiony nie będzie. Nie będzie zatem podatny na tzw. „zarazę cynową”. Luty bezołowiowe, stosowane coraz powszechniej, okazują się bowiem nietrwałe, szczególnie jeśli poddawane są zmianom temperatur i wstrząsom (dyski twarde i monitory, szczególnie te... uderzane :), ale także... elektronika samochodowa, o lotniczej nie wspominając). Cytując za popularnym czasopismem motoryzacyjnym*, „proekologiczne” przepisy sprawiły, że na wysypiskach ląduje coraz młodszy sprzęt. Vide przefotografowane zdjęcie zamieszczone obok (skan wykonany aparatem). Pocieszające jedynie jest to, iż podobno w urządzeniach medycznych i tych, które mają wpływ na bezpieczeństwo, nadal używana jest stara, dobra cyna lutownicza. Składająca się w dużej mierze z ołowiu...
Czy z tą „bezołowiową” ekologią nie jest przypadkiem tak, jak z samochodami napędzanymi silnikami elektrycznymi? Do tematu wrócę niebawem. A na razie – aktualizację blogu przenoszę – w związku z trwającą od wczoraj konferencją SolidWorks World 2011 – na potraktowane ostatnio po macoszemu (brak aktywnej licencji SW) strony Swblog.pl... Zachęcam do odwiedzin, także osoby pracujące na co dzień i związane z innymi systemami.

I dziękuję za rosnące zainteresowanie CADblogiem i jego „przyległościami” :)

Pozdrawiam serdecznie
Maciej Stanisławski, San Antonio, 24.01.2011 r., godz: 5:40 czasu lokalnego

fragment fot.: Kaleidoscope, nr 01/2011, s.56

Cytat tygodnia

„Im dłużej się żyje, tym ranek jakby wcześniej przychodzi z każdym rokiem...”

John Steinbeck

Piątek, 31.12.2010 r.

Na Nowy Rok... czyli życzenia i nie tylko

Wszyscy z Państwa, którzy mieli okazję pracować na stacjach roboczych z zainstalowanymi kilkoma systemami operacyjnymi, zdają sobie doskonale sprawę, z możliwości, jakie taka konfiguracja daje swoim użytkownikom. Chcemy pracować w Windows – proszę bardzo. A może któraś z nowszych wersji Linuxa? Dlaczego nie. Dokonujemy wyboru niemalże zaraz po starcie komputera i kontynuujemy pracę w środowisku, które dla naszych dalszych działań wydaje się najbardziej odpowiednie...

A może już niedługo dokonywać będziemy wyboru między Windows, Linux i... CAD? To nie żart, z ust przedstawicieli pewnych firm działających w branży CAx padły słowa o tym, iż jak najbardziej skłonni są rozwijać swoje systemy w kierunku integracji modelowania parametrycznego i swobodnego, ale nie chcą jednocześnie, by możliwości te były uzależnione od... Windows. Chyba chodzi tutaj właśnie o oderwanie CAD od środowiska jednego określonego systemu operacyjnego. I jeśli ma to być czymś rewolucyjnym, to raczej nie będzie kolejną wersją pracującą na alternatywnym dla Windows systemie, lub aplikacją pracującą poprzez internetowe przeglądarki, lub w inny sposób wykorzystujące „cloud computing”. Czy zatem słuszne są moje przypuszczenia, iż pojawi się oto nowy system, kombajn do zastosowań CAD, ale pracujący we własnym środowisku operacyjnym? Czas pokaże, a z drugiej strony – nie byłoby to nic dziwnego; ba, w pewnym sensie nawiązywałoby to już do przeszłości systemów CAD i technologii IT.

Ale o tym, kto, kiedy i w jakim kontekście wypowiedział słowa mówiące o zerwaniu z ograniczeniami związanymi z Windows – więcej już niebawem na elektronicznych łamach e-wydania CADblog.pl. Miało ukazać się w tym tygodniu, ale, cóż... Rodzina na pierwszym miejscu, a istotnie było to kilka dni, które w większym niż zazwyczaj stopniu mogłem poświęcić spragnionym tego dzieciakom.

A „tu i teraz”...
Czeka nas kolejna „wystrzałowa noc”. I w ramach CADblogowego wpisu noworocznego, pragnę podzielić się z Państwem pewną anegdotą, związaną po pierwsze: ze środowiskiem inżynierskim, po drugie – z postaciami takimi, jak inż. Tadeusz Tański (że wspomnę tylko CWS T-1), czy też inż. Witold Rychter, a po trzecie... no właśnie, ale o tym za chwilę.
Wyjątek (cytat właściwie) pochodzi z książki Witolda Rychtera pt.: „Moje dwa i cztery kółka”; gorąco polecam jej lekturę, zwłaszcza w długie zimowe wieczory, kiedy telewizja i tak nie ma nic ciekawego do zaoferowania...

„(...) W pracowni Tańskiego na pierwszym piętrze budynku CWS przy ul. Mińskiej, nie wolno było palić, bo Tański surowo tego zabraniał. Ja w owym czasie paliłem i to nałogowo. Były zatem na tym tle ostre zatargi. Pewnego dnia (...) zapaliłem bezwiednie papierosa. Zdołałem zaciągnąć się tylko kilka razy, gdyż Tański z obrzydzeniem zaprotestował. Wobec jego stanowczej postawy przerwałem palenie, ale z braku popielniczek lub kosza na śmieci, rzuciłem niedopałek na szafę, w której na półkach spoczywały rolki rysunków i szeregi technicznych książek.
Tański zerknął spod oka i wycedził: – Ojciec! Rzucajcie nie na szafę, lecz pod szafę!
Uszło to mojej uwagi, ale gdy za kilka dni znów powtórzyła się taka sama scena, nie wytrzymałem i zapytałem, czemu mam wrzucać niedopałek pod szafę, a nie na nią. Na to Tański z niechęcią oderwał się od rysowania, podszedł do szafy, postawił krzesełko, wszedł na nie i uniósł w dłoni żółtej barwy krążek mówiąc, że to trotyl, a on nie chce zgadywać, czy niedopałek trafi w trotyl, czy też obok...
Zdrętwiałem na chwilę z wrażenia. Po opanowaniu się zapytałem >>miękkim głosem<<, dlaczego (...) nie schowa tej piekielnej bomby do szafy, tylko kładzie ją z powrotem na szafę? Popatrzył na mnie przeciągle, zlazł z krzesełka pozostawiwszy trotyl na szafie i odparł z niechęcią: – Nie chce mi się...”

W. Rychter, Moje dwa i cztery kółka, WKiŁ Warszawa 2003

Nawiązując do tej znakomitej sceny, życzę Państwu ostrożności i rozwagi podczas sylwestrowych zabaw z fajerwerkami, a w nadchodzącym Nowym 2011 Roku...

Dużo zdrowia, cierpliwości i odporności psychicznej,
Dystansu i poczucia humoru wobec tego, co nas spotka,
Pamięci o tym, co dla nas najważniejsze,
Pogody ducha i optymizmu,
Kochających bliskich,
Mądrzejszych polityków,
Mniejszych podatków,
Satysfakcji zawodowej,
(Bardziej) Niezawodnych systemów CAx,
Tysięcy świetnych pomysłów,
a także blogerów regularniej dokonujących wpisów na swych stronach ;)

Wszelkiej pomyślności, a wieczorem... dobrej zabawy
Maciej Stanisławski

Wigilia Świąt Bożego Narodzenia, Piątek 24.12.2010 r.

Środa, 22.12.2010 r.

Więcej CAD'u

Sięgam pamięcią wstecz, do swoich początków przygody z systemami CAD. 8-bitowe Atari z programem DesignMaster, wyjmowane czasem wieczorami z szafy, wzbudza radość moich synów, a we mnie budzą się wspomnienia. Wtedy nawet nie przypuszczałem, iż zawodowo zostanę związany z systemami CAD. A później? Cóż, można było spodziewać się rewelacji na miarę Synchronous Technology, czy też powszechnie dostępnego komercyjnego oprogramowania CAD 2D różnych producentów. Ale... kto by pomyślał, iż stanie się to tak szybko?

Kiedy zdążyły się pojawić te wszystkie dostępne obecnie systemy CAD, CAM, CAE i ich pochodne? Dodatkowe nakładki, aplikacje podnoszące ich wydajność i możliwości? A jest ich coraz więcej i więcej. Zauważyłem, iż powoli rośnie wirtualna sterta systemów czekających na to, aż nadejdzie ich kolej na zajęcie miejsca w CADblogowym „warsztacie”. Ale moje moce przerobowe powoli się kurczą, i wygląda na to, iż wreszcie przyszły rok przyniesie kilka istotnych zmian i nowości: poza zmianą systemu pozwalającego na prowadzenie witryny i pierwszą papierową edycją CADblog.pl, trzeba będzie chyba postarać się o powiększenie redakcyjnego grona i znaleźć jakiegoś zaufanego stałego współpracownika.

Całkiem wiele osób pyta mnie o to, czy jest sens szykować edycję papierową, w momencie gdy czytnik e-booków dobrej klasy (japońskie Sony) można nabyć na serwisach aukcyjnych już za mniej niż 600 PLN? Przecież wydanie w pliku pdf wygląda na takim mobilnym urządzeniu bardzo dobrze, a z pewnością – wystarczająco.
To prawda. A jednak papieru nie da się pozbyć całkowicie. Dlaczego? Można podać wiele przyczyn, wiele powodów, dla których „cierpliwy papier” jeszcze długo będzie cieszył się „wzięciem”. Wydanie w pdf można oczywiście wydrukować na drukarce. Ale takie wydanie nie trafi do saloniku prasowego, nie przyciągnie uwagi osoby, która dopiero rozgląda się za źródłem informacji, a o istnieniu CADblog.pl jeszcze jakimś cudem nie wie.
Chociaż to „jakimś cudem” przekłada się czasem na pytania, jakie zadawano mi podczas Wirtotechnologii: „czy u Pana można kupić program CAD?”, „A co to za marka – ten motorek CADblog?” – takie pytania padały na widok nagrody w konkursie DraftSight.
A właśnie – w natłoku spraw rozstrzygnięcie konkursu CADblog.pl i DS przeszło bez echa, a przecież było naprawdę burzliwe – pod koniec trwania konkursu pojawiła się dopiero wersja beta II, pozwalająca na zdecydowanie stabilniejszą pracę, ale o tym więcej na stronie konkursowej i w aktualnościach. Powiem tylko, że do finału zakwalifikowała się jedna praca! A finalista zdecydował się na skorzystanie z prawa wyboru nagrody i wybrał urządzenie multimedialne zamiast porządnej maszyny, mogącej stać się postrachem szos – lub przynajmniej kartingowego toru. Nawiasem mówiąc, oznacza to formę dogrywki, a pocket-bike na pewno do kogoś trafi.
A skoro mowa o konkursie: podobnie jak w zeszłym roku, ogłaszam niniejszym skromny konkurs dla uważnych czytelników. Każdy aktywny forumowicz będzie miał okazję wziąć udział w losowaniu dziesięciu płyt ewaluacyjnych z Solid Edge ST3, a także wybranych upominków zebranych przez piszącego te słowa podczas tegorocznych konferencji. Tudzież – remanentów na półce z recenzowanymi (kiedyś) książkami. Aktywność należy przejawiać do 1 lutego 2011 roku, kiedy to – już po moim powrocie z SWW 2011 – nastąpi losowanie nagród. Zapewne pula wzbogaci się o drobiazgi przywiezione zza oceanu (obiecuję m.in. koszulki SWW).

Wróćmy teraz do wydania papierowego. Jak zapewne zdążyli się Państwo zorientować, owo papierowe wydanie specjalne nadal pozostaje w fazie przygotowań. Za cel postawiłem sobie bowiem zgromadzenie jak największej oferty polskiego rynku i muszę przyznać, iż bieżące obowiązki związane m.in. z prowadzeniem CADblog.pl i pochodnych (SWblog.pl, SolidEdgeblog.pl etc.), a także konieczność „przebierania się” czasem w marketingowca sprawiła, iż zadanie zgromadzenia wszystkich danych, zweryfikowania ich, przekonania wątpiących o zaletach zaznaczenia swojej obecności w tym specjalnym wydaniu, jak i na stronach wirtualnych CADraportu, okazała się bardziej czasochłonna, niż z początku zakładałem. A wydawanie Raportu datowanego na 2010 rok w grudniu tegoż roku – jednak mija się z celem. Dlatego spokojnie można jeszcze dodawać swoje uwagi, wprowadzać zmiany i informacje o nowościach, a po Nowym Roku (z niestety już wyższą stawką VAT), zebrane w całość i uporządkowane informacje znajdą swoje miejsce w papierowym numerze. Co mogę już w tej chwili obiecać, wiedząc, że będzie to obietnica mająca pokrycie, to że będzie... no właśnie: więcej CAD'u ;). I oczywiście nie tylko. Zresztą, krótka zapowiedź, a także fragmenty artykułów, które tam się pojawią (uwaga, będzie coś z GIS, ale także coś na temat rozwiązań PTC, rzadko pojawiających się w zwykłych e-wydaniach), trafi do wydania Świąteczno-Noworocznego, którego okładka widoczna jest już na lewym pasku nawigacyjnym. Nawiasem mówiąc, to chyba pierwsza taka sytuacja w mojej karierze, w której równolegle w przygotowaniu pozostają dwa wydania.
Ale chyba na brak materiałów do poczytania nie mogą Państwo narzekać, a moje dzieciaki cieszą się, że tata jakimś cudem znajduje jednak dla nich więcej czasu. Cóż, zawsze coś kosztem czegoś...

A teraz... to chyba wszystko na dzisiaj. Do Wigilii Świąt Narodzenia Pańskiego pozostały dwa dni. Muszę jeszcze przygotować i rozesłać kartkę z życzeniami. I wprowadzić kilka danych do CADraportu ;)

Pozdrawiam
Maciej Stanisławski

Cytat tygodnia

„W Chinach oddano do eksploatacji najszybszy na świecie pociąg. Cóż – nie takie rzeczy się tam dzieją. Ale dalej większe zaskoczenie. To jest produkt chińskiej myśli technicznej, bez obcych licencji, a przybyli na uroczystość eksperci europejscy wyrażali wielkie zainteresowanie... kupnem licencji. Zakupem z Chin, a nie sprzedażą do Chin. To zupełnie nowa jakość w spojrzeniu na przemiany w Azji i pora na krytyczne spojrzenie na możliwości Europy i USA (...)"

Julian Obrocki: Człowiek pogryzł psa. Auto Motor i Sport, nr 12/2010, s. 122

Środa 15.12.2010 r.

O bajkach trochę żartem, a trochę na poważnie...

O jakie bajki chodzi? Mam na myśli bajki animowane, te, na które w siermiężnym PRL czekało się do godziny 19-tej. A konkretnie jedną z nich. Odbyłem bowiem wczoraj „podróż sentymentalną”, oglądając z najmłodszym jeden z odcinków czeskiego „Krteka”. Konkretnie – odcinek pod tytułem „Krecik w mieście”...

To był prawie „pełnometrażowy” film (jak na kreskówkę), ponad 20 minut oglądania. Czy pamiętają Państwo może scenę w fabryce zabawek? Krecik razem z towarzyszącymi mu zwierzątkami zostaje zaproszony do wielkiej sali, w której całą ścianę zajmuje potężny komputer (taśmy ferromagnetyczne, karty dziurkowane, takie klimaty z epoki). Tam zostaje postawiony przez jednego z pracowników na specjalnej platformie i... uwaga!... obfotografowany ze wszystkich stron. Klisze (zapewne klisze) zostają następnie wsunięte do otworu w komputerze, a po chwili – maszyna jest w stanie produkować trójwymiarowe zabawki – dokładne kopie „Krecika”!

Uśmiech uśmiechem, ale jak szybko spełniły się przewidywania twórców filmu! Przecież to doskonały przykład inżynierii odwrotnej, wspartej skanerem 3D, komputerem do przetworzenia danych i urządzeniem do... nawet nie tyle szybkiego prototypowania, co do szybkiego wytwarzania (Rapid Manufacturing).

Miałem okazję obejrzeć na stronach Wirtotechnologii (Expo Silesia) materiał filmowy będący krótką relacją z tegorocznych targów (relacja na CADblog.pl tutaj – już niebawem; mam straszliwe zaległości). Przygotowany przez ekipę TV Expo, jeśli chodzi o montaż nie budził zastrzeżeń, jeśli chodzi o warsztat dziennikarski prowadzącego – w zasadzie też nie (tzn. nie odbiegał on od średniej oglądanej na co dzień w TV). Ale jeśli chodzi o elementarną chociażby wiedzę na temat tego, o czym mówił prowadzący – cóż, wszystko wskazuje na to, że on „Krecika w mieście” nie oglądał...
Fragmentu zamieszczonej w relacji rozmowy z przedstawicielami firmy zajmującej się szybkim prototypowaniem nie dało się słuchać. Na stoisku firmy można było oglądać skaner 3D – optyczny skaner, dokonujący pomiarów i skanujący model współczesnego VW Garbusa. Mimo iż fachowiec starał się wytłumaczyć, o co chodzi w szybkim prototypowaniu i inżynierii odwrotnej (chociaż nie robił tego chyba tak, jak w przypadku laika należałoby), dziennikarz zdobył się w końcu pytanie w stylu:
„Czyli to urządzenie i ta technologia pozwala projektować np. kolorystykę i malowanie nadwozia samochodu?”...

No cóż, skanowanie przestrzenne, nie mówiąc już o druku 3D, nadal wydaje się wielu osobom czymś rodem z bajek...

Pozdrawiam serdecznie
Maciej Stanisławski

| komentuj na forum |

link do filmu: http://www.tvexpo.pl/targi/name,WIRTOTECHNOLOGIA,rid,811,tid,89.html
strona Wirtotechnologii: http://www.exposilesia.pl/targi.php?targi_id=wirtotechnologia

Wtorek 14.12.2010 r.

ADSK broni SW przed DS? Ale się „porobiło”...

Daleko jeszcze na szczęście do analogii ze światem polityki, ale gdy śledzi się nie tyle informacje prasowe, co... blogi, można poskładać sobie z treści na nich zawartych czasem dosyć „zabawny obraz”. Zabawny dla nas, końcowych użytkowników systemów CAD, pod warunkiem wszakże, iż jesteśmy w stanie spojrzeć na pewne sprawy z dystansu. Bo jeśli np. na zakup oprogramowania CAD przeznaczonego do własnych celów wydaliśmy małą „fortunę”, to o ten dystans istotnie może być trudno...

I tak ostatnie przesunięcia w branży automotive, o których zresztą pozwoliłem „sobie się rozpisać” (tutaj), wywołały liczne komentarze – także ze strony osób (czyt. firm), które bezpośrednio w owych przesunięciach udziału nie miały. I tak np. ze strony szefostwa Autodesk mogliśmy usłyszeć słowa wyjaśnienia, dlaczego jedna firma (tutaj DS) oddaje pole w tym obszarze drugiej (Siemens PLM Software)...

W moim przekonaniu jeden z argumentów sprowadzał się do tego, iż w sytuacji, gdy firma nie wychodzi naprzeciw oczekiwaniom swoich użytkowników, a co więcej – doprowadza do sytuacji, w której jeden z systemów zostaje zastąpiony innym, w zasadzie bez zapewnienia dotychczasowym użytkownikom jakiejkolwiek alternatywy, cyt.:

„(...) the point is they are killing their old product and telling their customers that there is this new product
that they would like them to switch to”.
http://www.deelip.com/?p=4983

... to, kończąc poprzednią myśl, trudno się dziwić, iż pojawiają się takie nastroje, takie reakcje i wypowiedzi. W pierwszej chwili trudno się zorientować, o co chodzi. A chodzi ni mniej, ni więcej, tylko o wewnętrzną politykę Dassault Systemes w stosunku do DS SolidWorks, widzianą oczami jeszcze innej firmy z branży.
Prawdę powiedziawszy, mocne słowa o „zabijaniu oprogramowania obecnego od lat na rynku” można odnieść chyba jedynie do faktu zastąpienia DWG Editora (którego nazwa była solą w oku Autodesk) najpierw przez 2D Editora (który w zasadzie miał być rozwijany), a obecnie i docelowo – przez DraftSight. O pożegnaniu z 2D Editorem pisałem jakiś czas temu na łamach Swblog.pl (wpis z 15 października br.), o różnicach między DWG Editorem, a 2D Editorem również (http://www.cadblog.pl/Darmowe_systemy_CAD2D_co_dalej.htm).
(...)

| więcej | komentarze 0 |

Cytat tygodnia

„Oprogramowanie CAE (wykorzystujące analizy MES) sprawia, iż dobrzy inżynierowie stają się doskonałymi inżynierami,
a źli – niebezpiecznymi...”

Robert D.Cook

Czwartek 2.12.2010 r.

Rynek „DIY” i darmowy CAD 3D...

Zasypane łącza. Ciemno i zimno. Dzisiaj rano w rozmowie z najstarszym wskazałem 10 powodów, dla których nie lubię zimy. On podał dwa argumenty za zimą, przy których moje okazały się nic nie warte: po pierwsze Święta Bożego Narodzenia, po drugie – jego urodziny. Dlatego wracam do tajemniczego DIY, do którego odniosę się w kontekście ciekawych newsów dochodzących z USA, a dokładnie – z trwającej tam konferencji Autodesk University. I do nurtującego mnie pytania: czy ADSK byłoby stać na to, by zaoferować na rynku darmową aplikację CAD 3D każdemu użytkownikowi?

O cóż dokładnie chodzi? Otóż wszystko wskazuje na to, iż ADSK zauważył lukę, jaka tkwiła w jego portfolio między systemami AutoCAD, a flagowym rozwiązaniem 3D, jakim jest Inventor. Pomijam tutaj AliasStudio, który chociaż jest systemem CAD (gotów jestem bronić tego stwierdzenia także w stosunku do podobnych programów spoza portfolio ADSK, jak MoI lub Rhino) to raczej ma charakter modelera 3d, a jego cena zdecydowanie wychodzi poza obszar zdolności nabywczych przedstawicieli rynku „DIY”. Otóż podczas konferencji AU 2010, Robert Buzz Kross (prezes Autodesk Manufacturing Division) uchylił „rąbka tajemnicy” na temat planów ADSK w stosunku do „Inventor Fusion”.

Już nie „Inv. Fusion Technology”, ale samodzielnej, niezależnej aplikacji, opracowanej jako element rozwiązania pozwalającego na swobodne modelowanie w środowisku Inventora. Otóż aby korzystać z dobrodziejstw wynikających z technologii modelowania bezpośredniego/swobodnego ADSK, nie trzeba będzie wchodzić w posiadanie Inventora.

Nie będzie trzeba także kupować osobno „Inventor Fusion”. Wystarczy nabyć licencję AutoCAD'a, a „Inventor Fusion” dostaniemy bezpłatnie – czyli tak naprawdę w cenie AutoCAD'a. Przypomina to do złudzenia działania prowadzone swego czasu przez SolidWorks (każdy nabywca SW otrzymywał DWGeditora/2Deditora), tyle że na odwrót: Autodesk do rozwiązania 2D dodaje 3D za darmo, SW do 3D dodawał CAD 2D.
(...)

| więcej | komentarze 0 |

Cytat tygodnia

„(...) Na Penang prowadzi ponad trzynastokilometrowy most (z tego osiem kilometrów nad wodą), jeden z najdłuższych na świecie. Malezyjczycy zbudowali go według własnego pomysłu i projektu, własnymi siłami i zajęło im to... trzy lata. (...) Jeśli przez pryzmat Penang Bridge patrzeć na budowę Mostu Północnego w Warszawie, kluczowego dla miasta, to nawet nie ma sensu załamywać rąk. Wisła w miejscu budowy mostu ma dokładnie sześćset pięćdziesiąt metrów szerokości. (...) Wygląda na to, że – policzyłem to bardzo dokładnie – Malezyjczycy zbudowaliby nam most w... 50 dni.”

Tomasz Gorazdowski, 126 dni na „kanapie” – motocyklem dookoła świata. Wyd. Bezdroża, Kraków 2010

Czwartek, 25.11.2010 r.

Świadkowie nowej tendencji? PLM znowu najważniejsze...

Migracje z jednego systemu do drugiego są powszechne. Każdego dnia setki użytkowników systemów CAx stają przed pytaniem: czy aktualizować starą wersję, czy sięgać po najnowsze rozwiązanie z portfolio swojego dotychczasowego dostawcy, czy też może wybrać coś całkowicie innego. A mimo to zdaje się, iż ostatnie doniesienie informujące o decyzji podjętej przez koncern Daimler AG, wstrząsnęło światem CAD – a przynajmniej na to wskazywać mogą reakcje mediów z nim związanych...

„Sesnacja” rozbudzana przez portale takie jak „TenLinks”, a towarzysząca ogłoszonej przed niemalże chwilą decyzji Daimlera o porzuceniu rozwiązań Dassault Systemes i sięgnięciu po PLM w wykonaniu Siemens PLM Software, przez moją lepszą połowę przyrównana została do „pierwszej strony tabloidu”. I chyba coś w tym jest.

W swoim newsletterze TenLinks zawarł np. dwie sąsiadujące ze sobą informacje: oficjalne stanowisko DS w tej sprawie, jak i informację prasową umieszczoną na stronach Siemens:
1. info Dassault Systemes
2. info Siemens PLM Software

Jak można przeczytać na stronach DS, koncern Daimler AG jeszcze we wrześniu br. przedłużył na okres pięciu lat kontrakt z Dassault Systemes. Stąd informacje o podjęciu takiej decyzji mogły wywołać poruszenie w wielu środowiskach. Ale pomijając posmak sensacji: czy za tym kryje się coś więcej? Dassault Systemes ze swoim portfolio było do tej pory liderem w sektorze automotive. Tak postrzegali je fachowcy z różnych branż, a także niezależni eksperci. Czy zatem można zaryzykować stwierdzenie, że jesteśmy świadkami nowego trendu, nowej tendencji, a mianowicie – wchodzenia rozwiązań Siemens PLM Software (dawniej UGS) w obszar do tej pory poddany dominacji Dassault Systemes?

Powiedziałbym w ten sposób: jeśli komuś udało się opanować większość terytorium i fizycznie ciężko byłoby mu rozszerzać dalej ekspansję – z powodu tego, iż nie byłoby już nowych kierunków podboju, nowych terenów, pozostaje mu umocnić swoje pozycje i... czekać na atak. I w konsekwencji, po okresie ekspansji, może przyjść moment, kiedy miejsca trzeba będzie ustąpić innym. Oczywiście, odejście jednej firmy – takiej jak Daimler AG – nie oznacza utraty rynku, chociaż zapewne każdy dostawca oprogramowania musiałby odczuć taki ruch dosyć boleśnie. (...)

| więcej | komentarze 0 |

Cytat tygodnia

„Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia...”

Flp. 4, 13

Poniedziałek 15.11.2010 r.

CADblog.pl na Wirtotechnologii a.d. 2010

Stoisko nr 137. Więcej metrów kwadratowych niż w ubiegłym roku zarówno na moim stoisku, jak i w ogóle na terenie Targów. Przewidywana większa liczba odwiedzających! Czeka mnie jeszcze odbiór blankietów zamówień upoważniających do bezpłatnego otrzymania wydania papierowego, ulotek z informacjami o przedłużonym do końca miesiąca konkursie DraftSight, dodrukowanie wizytówek, oklejenie ozdoby stoiska – czyli pocket bike'a, głównej nagrody konkursowej. Jutro kończy się okresowe badanie techniczne mojego auta... Słowem – jest, co robić, a postanowiłem zjawić się na targach – dzień wcześniej. Będzie ciężko, ale – uda się!

Wirtotechnologia 2010 zaczyna się już w najbliższą środę, 17 listopada. W tym roku na odwiedzających czeka imponująca liczba wystawców – także zagranicznych – z branży, przede wszystkim oferentów i producentów systemów CAD, CAM, CAE i innych.

Dodatkową atrakcją z pewnością będzie także towarzyszące targom seminarium ProCAx. Szczegółowy plan wydarzeń, a także lista wystawców i mapka targów – w pliku pdf do pobrania tutaj. Ze względu na nietypowy format, nie polecam prób wydrukowania owego materiału na zwykłej drukarce i formatce A4 ;).

fot. Jak to było w zeszłym roku...

Jak wspomniałem, mój „kącik” można będzie znaleźć pod numerem 137. Raczej łatwo tam trafić, a zresztą powinienem być widoczny z daleka. Postaram się trwać dzielnie na stoisku przez większość czasu, ale – w tym roku będę jeszcze sam, także może się zdarzyć, iż będę krążył wśród innych wystawców.

Co będę miał do zaoferowania na stoisku? Informacje na temat darmowych systemów CAD 2D (Solid Edge 2D, DraftSight i AutoCAD WS). Druki zamówień promocyjnych wydań specjalnych (uprawniające do otrzymania bezpłatnego egzemplarza papierowego). Zapewne – także nietypowy na naszym rynku manipulator 3D – Astroid firmy SpatialFreedom. I oczywiście możliwość obejrzenia głównej nagrody w trwającym do 30.11.2010 roku konkursie Dassault Systemes (sponsora) i CADblog.pl (organizatora); prawdę mówiąc, w regulaminie nie ma nic na temat wykluczenia z udziału osób związanych z redakcją CADblog.pl (wiem, bo sam go układałem), także zapewne sam w nim wezmę udział – lojalnie uprzedzam. Przy okazji – na stronie konkursu (link tutaj) można znaleźć linki do tutoriali i samouczków ułatwiających poznanie DraftSight w praktyce. Polecam wszystkim zainteresowanym konkursem.

To tyle na dzisiaj. Pozdrawiam serdecznie i zapraszam do odwiedzin. 137!
Maciej Stanisławski

Cytat tygodnia

„Uważam, że telewizja jest bardzo pouczająca.
Za każdym razem, kiedy ktoś włącza telewizor, ja wychodzę do innego pokoju i czytam dobrą książkę.”

Groucho Marx

Środa, 10.11.2010 r.

Garść nowości przed Świętem Niepodległości...

Nowy samouczek dotyczący obliczeń inżynierskich na SolidEdgeblog.pl, nowa wersja Bricscad V11 PL do pobrania, nowe nagrody dla polskich VAR Siemens PLM Software, elektryczny samochodzik Arkus & Romet Group, nadchodzące targi Wirtotechnologia... to tylko garść informacji, którymi – w przerwie aktualizacji strony CADraport.pl – postaram się podzielić z Państwem.  Ale to w dziale Aktualności, a tutaj...  kilka smutnych refleksji

Ostatnio staram się nie patrzeć w stronę telewizora, nawet wtedy, gdy jest wyłączony. Ale cóż, kiedy czasem jest to nieuniknione i z ekranu docierają do mnie informacje np. obligujące mnie do radosnego uczestniczenia w jutrzejszych obchodach, wycinania i klejenia czerwono-białych kotylionów (kolejność kolorów nieprzypadkowa) etc. Najzabawniejsze jest to, że owe imperatywy dopływają ze źródeł, które jeszcze niedawno mocno sceptycznie wyrażały się na temat wszelkich możliwych obchodów owego Święta. Czy zmieniła się sytuacja, w jakiej żyjemy? Zapewne tak. Mnie w każdym razie odeszła już jakiś czas temu ochota do radosnego świętowania niepodległości. Jak obchodzić święto czegoś, czego chyba jednak tak do końca nie ma? Ale cóż, jak napisał kiedyś Jan Pietrzak, obecnie działający w swoistym podziemu i nieobecny w telewizji tak publicznej, jak i w prywatnych rozgłośniach:

„(...)
Kto tutaj zechce w rozpaczy tkwić,
Załamać ręce, płakać i pić,
Ten święte prawo
Ma, bez dwóch zdań...
Jest takie miejsce,
Taki kraj.

Nadziei uczą ci, co na stos
Umieli rzucić swój życia los,
Za ojców groby,
Za Trzeci Maj...
Jest takie miejsce,
Taki kraj.

Z pokoleń trudu, z ofiarnej krwi
Zwycięskiej chwały nadejdą dni.
Dopomóż Boże
I wytrwać daj!
Tu nasze miejsce,
To nasz kraj!”

Jan Pietrzak, Taki Kraj

Wykonanie tego znakomitego i z jakiejś przyczyny (ciekawe, z jakiej) mało znanego utworu, w interpretacji artystów z Piwnicy pod Baranami, można obejrzeć na YouTube (link tutaj: gorąco polecam!). Ale Internet też już powoli zaczyna podlegać cenzurze. I co z tą wolnością? Z niepodległością? Ale cóż. Flagę wywieszę. Patrzę na mój paszport, jest na nim jeszcze Rzeczpospolita Polska. Najważniejsza. Na paszporcie mojego syna już nie jest na pierwszym miejscu... Cóż, za Niepodległość, Panowie – do dna!

Pozdrawiam (mając świadomość, że zapewne niestety nie przysporzę sobie wielu nowych zwolenników podobnymi komentarzami).
Ale jak blog, to blog. Uprzedzałem, że nie tylko o CAD...

Maciej Stanisławski

Poniedziałek, 08.11.2010 r.

Do trzech razy sztuka*

Kiedy przyszedł mi do głowy pomysł na zorganizowanie konkursu projektowego, w którym uczestnicy posługiwaliby się darmowym oprogramowaniem CAD 2D, oczami wyobraźni od razu ujrzałem główną nagrodę: motocykl. Oczywiście motocykl dostosowany do możliwości rozwijającego się e-czasopisma, a więc nie „wielka maszyna, zziajana, zdyszana”, ale coś skromniejszego i dowcipnego zarazem. Stąd pocket bike (lub inaczej mini-moto)...

Stąd też formuła konkursu: „zaprojektuj coś i wygraj to coś”, a owym cusiem – co jest – wiadomo. Z zadowoleniem odebrałem jakiś czas temu oczekiwaną przesyłkę kurierską; wielkie pudło z grubej tektury, w środku tkwiący w specjalnych podstawkach – pojazd, chociaż niewielki, to jednak było nie było ze spalinowym silnikiem dwusuwowym (drżyjcie „ekoterroryści”) o pojemności magicznych 47 ccm. I deklarowanej przez producenta mocy rzędu 2,5 KW przy 8700 obr./min. Powiem z doświadczenia, że nawet jeśli byłoby to 2,5 KM, to przy niewielkiej masie pojazdu (bez paliwa 19 kg), pod manetką gazu „drzemie potęga”. A ponieważ siedzi się nisko (nawet nie „jak na psie”, ale „jak na kocie” – tak przynajmniej mawiają motonici) i stosunkowo niewygodnie (chyba, że ma się powiedzmy dziesięć lat jak mój Najstarszy), to wrażenia z jazdy są jedyne w swoim rodzaju.

Pudło rozpakowane, niech nacieszę moje oczy główną nagrodą konkursową – vide foto poniżej:

Większość ze stałych Czytelników blogu zapewne zna moje skrzywienie jednośladowe.
– Wiem, że ty byś się ucieszył z takiej nagrody – powiedziała moja Ślubna, patrząc, jak wiercę się na siodełku – ale może nie każdy?
– Dlatego nie tylko pocket jest do wygrania, a zdobywca pierwszego miejsca będzie mógł nagrodę sobie wybrać – dodałem (o nagrodach więcej na stronie konkursu – tutaj).

Wróćmy do samego pocket'a... Łatwo, bo jego zapach (zwłaszcza ogumienia) unosi się w redakcyjnym pokoju.
Na pomysł budowy zawodniczych maszyn kieszonkowych, bo tak można powiedzieć o wszelkiej maści pocketach, wpadli... Japończycy, kilkanaście lat temu. W chwili obecnej większą część rynku tych miniaturowych jednośladów opanowali Chińczycy i prezentowany na zdjęciach egzemplarz również ma chińską metrykę, chociaż bardziej szlachetny rodowód. Standard wykonania nie różni się od większości skuterów i małych motocykli oferowanych na naszym rynku. Innymi słowy – w miarę solidnie (tam, gdzie trzeba), w miarę tanio (tam, gdzie można i gdzie to zbytnio nie razi, chociaż bywają niestety niechlubne wyjątki). Rozrusznik typu „szarpak”, ale obudowa szarpaka – solidna, metalowa (są na rynku modele z plastikową osłoną tego elementu, wrażliwą na upadki). Tarczowe hamulce przód i tył (dźwignie zaadaptowane z rowerów), śruby regulacji położenia tylnego koła – to już „kawałek” motocykla. Gaźnik ze sportowym stożkowym filtrem powietrza. Stacyjka umieszczona z prawej strony pod zbiornikiem paliwa (jak w niektórych anglikach). Odcięcie zapłonu na wypadek wywrotki i sztywne zawieszenie obu kół, jak również wpis w instrukcji: „ten pocket bike został zaprojektowany i zbudowany z przeznaczeniem do wykorzystania na zamkniętych sportowych torach” dopełniają obrazu całości. To dobrze, że coraz łatwiej w miastach i większych miejscowościach o tory kartingowe. W najgorszym razie – pozostają opustoszałe parkingi przy supermarketach ;).

Każdy, kto chciałby zobaczyć na własne oczy pocketa – już w barwach DraftSight i „CADblog.pl CUP” – a także „przymierzyć się” do niego, będzie miał ku temu okazję podczas tegorocznej Wirtotechnologii, na stoisku CADblog.pl. Już teraz gorąco zapraszam, zarówno do odwiedzin, jak i do wzięcia udziału w konkursie. Cóż, jeśli nie będzie chętnych, bądź żadna z prac nie spełni kryteriów, proszę liczyć się z tym, iż nagroda... pozostanie w redakcji ;)

Pozdrawiam serdecznie
Maciej Stanisławski

pocket bike na youtube:| film 1 | film 2 |

* To już trzecia i ostatnia zmiana terminu nadsyłania prac. Aby ułatwić udział w konkursie pewne niewielkie zmiany wprowadziłem także w regulaminie (nie ma np. konieczności nadsyłania opisu wybranych funkcjonalności ani przebiegu pracy projektowej). Osoby, które napotkają na trudności podczas procesu rejestracji, mogą pobrać szczegółową instrukcję dostępną w pliku pdf na stronie konkursu (link tutaj).
Na stronie konkursu można także znaleźć link do samouczków i tutoriali DraftSight.

Cytat tygodnia

„Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
zostaną po nich buty i telefon głuchy
tylko co nieważne jak krowa się wlecze
najważniejsze tak prędkie że nagle się staje
potem cisza normalna więc całkiem nieznośna
jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy
kiedy myślimy o kimś zostając bez niego (...)”

ks. Jan Twardowski, Śpieszmy się kochać

Czwartek, 21.10.2010 r.

Miesiąc pożegnań i wspomnień

Tegoroczne pierwsze dni listopada, święto Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny okazały się wyjątkowo ciepłe i sprzyjające odwiedzinom na rodzinnych nekropoliach. Warunkiem oczywiście było ogólne dobre samopoczucie i zdrowie, którego chwilowy brak skutecznie uniemożliwił mi nawiedzenie drogich mi miejsc i chwilę zadumy nad bliskimi, którzy odeszli. Ale listopad przecież się nie kończy, okazji będzie jeszcze wiele...

Dla mnie listopad 2010 ma znaczenie szczególne. I nie myślę tutaj o wydarzeniach z kwietnia br., chociaż może powinienem. Cóż, w pamięci i tak pozostają ofiary smoleńskiej katastrofy, których śmierć przyczyniła się do obnażenia wielu niedociągnięć polskiej sceny politycznej, na której od 1989 roku obserwujemy praktycznie te same twarze w różnych konfiguracjach, ostatnio bijące coraz niższe pokłony w kierunku wschodnim... Ale mniejsza z tym.

Otóż właśnie w tym roku odeszły dwie bliskie mi osoby.
Pierwszą z nich był mój Ojciec Chrzestny, a brat Mamy, Jerzy Kaliński. Na zawsze pozostanie w mojej pamięci jako człowiek pogodny, nie poddający się łatwo przeciwnościom losu i tryskający pomysłami. To jego samochodem, jako kilkuletni dzieciak, miałem okazję podróżować do Dziadków na Śląsk. Do tej pory pamiętam zdziwione spojrzenia na stacjach benzynowych, towarzyszące wlewaniu oleju napędowego do baku... poloneza. To był chyba jeden z pierwszych, jeśli nie pierwszy, polonez przerobiony w taki sposób, na długo zanim FSO zaczęła montować jednostki wysokoprężne do swoich samochodów. Zmiany obejmowały przednie zawieszenie (wzmocnione wahacze i sprężyny), przekonstruowaną komorę silnika (mocowania elastycznych wieszaków dieslowskiej jednostki napędowej pochodzącej z Peugeota), zmienioną obudowę skrzyni przekładniowej. Ową obudowę, dostosowaną do połączenia z nietypowym silnikiem, mój Wujek zaprojektował sam i nadzorował jej wykonanie (odlew).

Montaż odbywał się w jego warsztacie samochodowym w Tychach, mieszczącym się na parterze domu, nota bene również jego projektu (pamiętam nowoczesny salon z przeszklonymi ścianami wychodzącymi na taras nad pomieszczeniami warsztatowymi, otwartą przestrzeń i jedyny ciąg komunikacyjny idący wzdłuż galeryjki prowadzącej do kuchni i części nocnej domu (łazienki, sypialni, gabinetu)... Koniec lat 80-tych to produkcja grzejników olejowych. Koncepcja i układ elektroniczny zawiadujący ich pracą – to wykonanie Wujka. Jeden taki grzejnik nadal znajduje się u moich Rodziców. Raz trzeba było w nim wymienić bezpiecznik – i to była chyba jedyna awaria...
Posunięcia wspólników doprowadziły do tego, że musiał sprzedać dom, warsztat, dobrze prosperujący zakład... Nie poddawał się, przez całe życie poszukiwał nowych rozwiązań. Wiosną tego roku zdiagnozowano u Niego nowotwór złośliwy. W stanie na tyle zaawansowanym, że trudno było liczyć na poprawę, chociaż jak to bywa w przypadku takiej choroby, zdarzały się okresy niosące nadzieję. Jeszcze nie tak dawno liczyłem na to, iż będzie razem ze mną na Wirtotechnologii. Interesował się CADem, szczególnie – elektrycznym i elektronicznym. Myślał o stworzeniu darmowej nakładki na Solid Edge 2D. Odszedł we wrześniu tego roku, pozostawiając żonę i niepełnosprawnego syna. Tutaj szczególnego znaczenia nabierają słowa wiersza ks. Jana Twardowskiego: „Śpieszmy się kochać ludzi”... Wujku, maili od Ciebie nie usunę ze skrzynki pocztowej.

Władysław Paszkowski – znajomy jeszcze z czasów, kiedy starałem się redagować „Moto Pasje”. Czy dobry znajomy? Chyba tak, niezwykle ciepły i serdeczny człowiek i jednocześnie chodzący autorytet w dziedzinie sportu samochodowego, doskonalenia technik jazdy, bezpieczeństwa ruchu drogowego. Charyzmatyczny, społecznik w dobrym tego słowa znaczeniu. Z techniką i inżynierią miał tyle wspólnego, iż potrafił naprawić (i poprawić) prawie wszystko w swoich licznych samochodach, potrafił też podsunąć doskonałe pomysły z dziedziny ergonomii. Z CADem nie miał nic wspólnego, ale wymieniam Go tutaj nie ze względu na profil blogu, ale – na listopad... Pewnie uczy tam jeździć niejednego, który życie stracił właśnie przez brak umiejętności. O Władku można poczytać w cyklu biograficznym publikowanym na łamach „Automobilisty”...

O kim napiszę za rok?

Maciej Stanisławski

Cytat tygodnia

„(...) Rozwiązania konstrukcyjne, tak jak w większości amerykańskich pojazdów II wojny światowej, były proste, praktyczne i oparte o łatwo dostępne podzespoły. Konstruktorzy zdawali sobie sprawę, że zwycięstwo to kwestia przede wszystkim wielkich liczb i zamiast poszukiwać doskonałych, niezwykle złożonych rozwiązań, szli w stronę prostoty i masowej produkcji. Rozwój wydarzeń na frontach całkowicie potwierdził ich koncepcję...”

Krzysztof Mika: Scout Car pancerna ciężarówka. Automobilista, wydanie specjalne 2/2010, s. 74
www.automobilista.com.pl

Czwartek, 21.10.2010 r.

Newsletter, CADraport.pl 2010 i nowe zasady pobierania wydań pdf...

Ostatnio zdarzyła mi się zabawna „wpadka”. Rozesłałem kolejny newsletter, w jego tytule wpisując, iż jest on
z września, a tymczasem była to połowa października. Zmęczenie „materiału”? Raczej nie. Po prostu kolejne dni
po udostępnieniu nowej edycji e-wydania zazwyczaj są okazją do reorganizacji pewnych spraw i złapania
„oddechu”. Tym razem jest inaczej...

A dzieje się tak po pierwsze: za sprawą przygotowywanego wydania specjalnego, obejmującego Raport dotyczący systemów CAD. O owym wydaniu już zresztą pisałem i teraz nie będę specjalnie do tematu wracał. Dodam jedynie, iż na stronach opisujących przykładowe systemy CAD (w tej chwili aktualizowanych – link tutaj) znajdą Państwo – na dole każdej strony – formularz pozwalający na dokonanie i przesłanie na adres redakcji subiektywnej oceny danego systemu, w kilku kategoriach. Czy nadesłane opinie w jakiś sposób zostaną wykorzystane – tego w chwili obecnej nie jestem w stanie

przewidzieć. Sądzę, że tak, ale każda z nadesłanych odpowiedzi będzie wymagała weryfikacji, ich liczba w odniesieniu do każdego systemu musi być na tyle wysoka, by wyniki mogły mieć wymierny charakter etc. Można przyjąć, iż jest to pierwsza (poza forum) próba wprowadzenia pewnej interakcji na strony związane z CADraport.pl i CADblog.pl.

Dodam, iż „interakcja” ta realizowana jest w „pure HTML”, ale niebawem się to zmieni – nowy system pozwalający na tworzenie strony i administrowanie nią (a także na kanały RSS, aktywne formularze, sondy etc.) już do mnie dotarł. Swoją drogą, dawno nie widziałem u siebie na biurku pudełka z oprogramowaniem innym niż CAD ;). I w ten właśnie sposób udało nam się przejść do kolejnej przyczyny, sprawiającej, iż bieżące funkcjonowanie sprawia pewne organizacyjne i nie tylko niespodzianki.

Udostępniłem od tego tygodnia możliwość rejestracji w celu otrzymywania newslettera – za pomocą przycisku na górze lewej kolumny naszej witryny. Wystarczy go „kliknąć”, a automatycznie wygenerowany zostanie mail, wysyłany z adresu odwiedzającej witrynę osoby (i z jej programu pocztowego; warunek: skonfigurowany program pocztowy). I tutaj uwaga – jeśli chcą Państwo otrzymywać newsletter na inny adres, niż ten, z którego mail zostanie wysłany, wystarczy podać go w jego treści. Brzmi skomplikowanie, ale tak naprawdę jest stosunkowo łatwe. A że realizacja prosta, wręcz „prymitywna” – cóż, na finezyjniejsze sposoby przyjdzie jeszcze pora („Pajączek 5 NxG” czeka!).

Pobieranie wydań pdf
Jak zapewne część z Państwa już się zorientowała, przygotowywane wydanie specjalne ukaże się zarówno w postaci papierowej, jak i w dotychczasowej – elektronicznej. Jeśli chodzi o tą ostatnią, będzie ono dostępne – podobnie jak wszystkie poprzednie i następne e-wydania – bezpłatnie i bez ograniczeń, ale tym razem jej pobranie będzie wymagało jednorazowej rejestracji. Z podaniem kilku niezbędnych informacji – w tym adresu mailowego – i wypełnieniem krótkiej ankiety (na wzór „Develop 3D”). Zarejestrowana osoba każdorazowo otrzyma link prowadzący do nowego wydania. Powód prozaiczny – zależy mi na rozbudowaniu bazy osób, które potencjalnie zechcą otrzymywać newsletter, a także na możliwości stworzenia wreszcie profilu czytelników CADblog.pl. Dodam, iż po części przekonuje mnie do tego fakt, iż niektóre wydania CADblog.pl pobrano ponad 4000 razy. Czy to dużo, czy mało – każdy może ocenić sam. Z wcześniejszych bogatych doświadczeń oceniam, iż jak na półtoraroczną działalność – jest całkiem dobrze!

Jeśli chodzi o wydanie papierowe – będzie ono dostępne odpłatnie w wybranych punktach sprzedaży, natomiast nieodpłatnie – dla wszystkich odwiedzających stoisko CADblog.pl podczas zbliżających się targów Wirtotechnologia, a także dla zarejestrowanych prenumeratorów i – tutaj uwaga – dla aktywnych forumowiczów! Innymi słowy każdy, kto zarejestruje się na forum, będzie miał możliwość otrzymać bez ponoszenia jakichkolwiek kosztów – papierowe wydanie CADblog.pl.

Tyle tytułem „uporządkowania” spraw organizacyjno-technicznych. Zachęcam do odwiedzin na CADraport.pl i w dziale aktualności, gdzie postarałem się zamieścić kilka nowości, m.in. relację z warszawskiego „dnia innowacji 3D” (już dostępna na Swblog.pl!). A w razie jakichkolwiek wątpliwości – proszę o kontakt, najlepiej mailowy (maciej@cadblog.pl).

A tak na zakończenie... gdy sięgam wstecz i patrzę na częstotliwość dokonywanych wpisów, dochodzę do wniosku, iż coś niezwykłego musi wiązać się z „czwartkiem”. Najczęściej właśnie w czwartek dokonuję nowych wpisów, lub też zaległych aktualizacji. Czy dzieje się tak dlatego, iż ten dzień tygodnia zapowiada rychłe nadejście wyczekiwanego weekendu?

Pozdrawiam i życzę udanego – tego wyczekiwanego ;)

Maciej Stanisławski

Cytat tygodnia

„(...) I słowo >>gawęda<< użyte jest nie bez kozery, gdyż anegdotyczne ciekawostki, czepliwe cytaty z literatury i w miarę swobodny ton narracji, to są wypróbowane sposoby utrwalenia wiadomości u wielu osób, w przeciwieństwie do suchego wykładu czy beznamiętnego inwentarza faktów oraz rekwizytów. (...) Czy te zamiary autorskie powiodą się, pozostaje kwestią otwartą i bardziej już od Czytelników niż ode mnie zależną...”

Szymon Kobyliński, fragment wstępu do Gawęd o broni i mundurze, wyd. MON Warszawa 1984

Środa, 13.10.2010 r.

Poza zasięgiem...

Zastanawiające jest to, jak wielu młodych ludzi, zarówno studentów, jak i inżynierów z kilkuletnim stażem, nadal „dowiaduje się” o takich „nowościach”, takich źródłach informacji, jak 3Dcad.pl, PSWUG.info, czy też CADblog.pl. Nieustannie zdumiewa mnie fakt, iż po ponad półtora roku od zamieszczenia w internecie pierwszego „zerowego” numeru e-wydania, nadal cieszy się ono zainteresowaniem – i jest regularnie pobierane! Również liczba stałych użytkowników powracających na strony CADblog.pl to około 30% wszystkich odwiedzających. Na resztę składają się nowi, wchodzący na CADblog.pl po raz pierwszy! I mimo dynamiki wzrostu, proporcja ta – z pewnymi wahaniami – cały czas się utrzymuje...

Taka sytuacja – sytuacja w której treści dostępne w sieci nadal pozostają dla większości użytkowników CAD nie odkryte – znakomicie ułatwia zadanie osobom chcącym np. przygotować ciekawą prezentację podczas seminarium, konferencji etc.; wystarczy przecież sięgnąć po takie materiały (znane wszystkim zaglądającym na strony dedykowane konkretnemu oprogramowaniu) i można mieć pewność, iż wśród uczestników danej konferencji, seminarium itp. nie znajdzie się wiele osób, które miały okazję zetknąć się z nimi wcześniej.

Wielokrotnie doświadczałem tego w przeszłości i zaryzykuję stwierdzenie, iż w przeciągu ostatnich powiedzmy pięciu lat – nic się pod tym względem nie zmieniło. Może odpowiada za to fakt, iż nawet młodzi ludzie często w rozmowach kuluarowych tłumaczą mi, że „to jest tylko praca” i niewielu tak naprawdę ma czas i chęć, by po spędzeniu regulaminowych godzin pracy przed ekranem, zgłębiać jeszcze zagadnienia związane z CAD, nierzadko z obszaru będącego mimo wszystko poza zasięgiem ich zainteresowań, albo zgoła odmiennego, po godzinach. Ale wniosek nasuwający się z tego jest smutny; większość osób pracujących z CAD wydaje się bowiem wykonywać swój zawód jak każdy inny, a nie pasjonuje się tym, co robią na co dzień. Faktycznie, nie każdy może projektować bolidy Formuły 1, jak Steve Nevey...

Z obszaru, mam nadzieję nie będącego „poza zasięgiem”, tym razem proponuję Państwu lekturę zaledwie kilku materiałów. Ale za to – jakich! Po pierwsze – premiera Solid Edge ST 3. Czy gdzieś jeszcze będą Państwo w stanie dowiedzieć się więcej (i wcześniej) na temat najnowszej edycji systemu CAD 3D z technologią synchroniczną trzeciej generacji?* Na tym nie koniec nowości – na łamach e-wydania debiutuje SolidWorks 2011. To trochę spóźniony debiut, ale za to mogę pochwalić się kilkoma niepublikowanymi wcześniej materiałami ilustrującymi nowe funkcjonalności SW. Pozostając w temacie CAD – w tym numerze zebrane w całość i w jednym miejscu próby testowania różnych systemów CAD 2D i 3D (z przewagą tych pierwszych). Czy warto, w jaki sposób i w jakim celu – może lektura tego materiału pomoże znaleźć Państwu właściwą, czyli – własną, indywidualną odpowiedź.

Rola „kartki z historii” przypadła pierwszemu odcinkowi opracowania dotyczącego systemów CAD na komputery inne niż PC. Co prawda miałem wspomnieć o „Gigancie”, miniaturowym polskim motocyklu, ale ponieważ pojawiła się szansa na przygotowanie odrębnego, wyczerpującego opracowania na jego temat, zostawiam go na razie w tzw. „zapasie”.

Ale zainteresowani konstrukcjami z obszaru motoryzacji nie powinni narzekać. Wewnątrz numeru znalazły się bowiem artykuły poświęcone dwóm, jakże odmiennym i odmiennie opracowanym samochodom: bolidowi Formuły 1, w całości zaprojektowanemu przy użyciu nowoczesnych systemów MCAD (konkretnie – NX) i polskiej wizji BMW – powstałej nie przy użyciu systemów CAD, ale jedynie dzięki silnej woli i talentowi swojego konstruktora. I niech ktoś teraz powie, że... się nie da?
Uzupełnieniem artykułu o zwycięskim (bo należącym do Red Bull Racing) bolidzie jest wywiad ze Stevem Nevey, pracującym dla Red Bull Technology. Czy uwierzą Państwo, że 700-konny silnik może ważyć jedynie 90 kg? Praca z CAD naprawdę jest pasjonująca.

Zachęcam do lektury...

I pozdrawiam serdecznie
Maciej Stanisławski
 

P.S.
Zachęcam do odwiedzin na stronach poświęconych konkursowi DraftSight! Warto, a termin zgłoszeń zbliża się wielkimi krokami! A po aktualności i nowości odsyłam tym razem na CADblog.pl, SolidEdgeblog.pl i Swblog.pl. Zapewne jeszcze dzisiaj uda się tam coś ciekawego znaleźć.

*Owszem. Artykuł z dzisiejszego e-wydania można było już po północy pobrać ze strony www.camdivision.pl!

Cytat tygodnia

„(...) Z dobrodziejstw wynalazków Kegresse korzystały armie wielu krajów. Na bazie jego konstrukcji powstał w Polsce samochód pancerny wz. 28 oraz zakupiono wiele patentów na różnorakie wynalazki inżyniera (...).
I wreszcie przyszedł rok 1940 oraz agresja hitlerowskich Niemiec na Francję. Wtedy też w ręce agresora wpadają projekty prototypowych konstrukcji Kegresse'a. Pomiędzy wieloma (...) jest ten jeden (...), już wiadomo, że daleko wyprzedzający swoją epokę. Niewielki pojazd na gąsienicach sterowany zdalnie.”

INDIA: Goliath ponownie w akcji, Arsenał nr 8(77)2010, s. 54

Czwartek, 7.10.2010 r.

„Tak się pisze blogi...”

...padło z ust Sylwestra Blajera (którego zawsze nazywam „Panem Sebastaniem”, za co on rewanżuje mi się nazywając mnie „Michałem”) prezentującego najnowsze rozwiązania obecne w nowej edycji SolidWorks 2011, podczas zorganizowanej w Warszawie konferencji z cyklu „Dzień Innowacji 3D”. Warszawski „dzień” wypadł wczoraj i skutecznie wyłączył mnie z typowych blogowych działań. Obawiam się, że do momentu opublikowania papierowego wydania specjalnego obejmującego „CADraport 2011”, częstotliwość aktualizacji bloga nie ulegnie znaczącej poprawie...

„Tak się pisze blogi” odnosiło się do wykorzystanego w prezentacji zdjęcia, które w zeszłym roku pojawiło się na CADblog.pl, a przedstawiało... bajzel, przepraszam: bałagan panujący na moim biurku. W tej chwili jest niewiele lepiej, ale może o tym nie wspominać. Ale skoro już mowa o tym, jak się „pisze blogi”, to tym razem będzie króciutko...

Jest godzina 22:17. Na przygotowanie (zredagowanie) i wrzucenie na stronę czekają newsy dotyczące: CATIA V6 i Tesla (uzupełnione informacją o problemach Tesla z wiązkami okablowania w ich elektrycznym roadsterze); nowej strony CAMdivision (polecam: www.camdivision.pl); nowej wersji Kompas-3D; odejścia SW od DWG Editora, 2D Editora (jak zwał tak zwał)  i nie tylko; jubileuszowej konferencji AutoR'a; najmocniejszych stron nowej odsłony SolidWorks 2011; nowego polskiego – a w zasadzie ostatniego polskiego – samochodu dostawczego, będącego dosyć kontrowersyjną (designersko) modernizacją popularnego Lublina; „CADowego” serialu telewizyjnego dostępnego on-line, a będącego ciekawym źródłem inspiracji dla osób projektujących w różnych systemach CAD; podpowiedzi odnośnie rejestracji DraftSight na potrzeby konkursu; sukcesu polskich studentów na zawodach lotniczych w USA (wiele portali pisało o przygotowaniach, ale o tym, że zajęli pierwsze miejsce – chyba nie dało się przeczytać)... Tyle, jeśli chodzi o same newsy. Co jeszcze?

Na stronach CADraport na uzupełnienie czekają wpisy dotyczące m.in. Alibre Design, czy też oprogramowania Autodesk. Każdy opis dodatkowo „wzbogacony” zostanie możliwością przesłania własnej subiektywnej oceny danego systemu CAD w kilku wybranych kategoriach, m.in.: funkcjonalności, intuicyjności, szybkości, możliwości, relacji ceny do możliwości etc. Po przekroczeniu „masy krytycznej” niezbędnej dla uzyskania względnej miarodajności takich subiektywnych ocen, pojawią się one (uśrednione) zapewne na stronach CADraport.pl.

Jutro muszę przesłać zamówienie do drukarni dotyczące przygotowywanej wersji papierowej. Okładka – obok (może ulec zmianie). Również potwierdzić zamówienie nowego systemu do projektowania i zarządzania zawartością witryn www (to taka inwestycja w przyszłość CADblog.pl).

W poniedziałek spodziewam się akceptacji jednego z ostatnich artykułów do 4(14) tegorocznego e-wydania. Opóźnienie ma ten skutek, że numer udostępnię 13 października, a jego zawartość uzupełnię o relację z premiery SW 2011 i o... opis nowości Solid Edge ST 3 :) Tak, tak – ja już coś niecoś na ten temat wiem, ale – mimo najszczerszych chęci – jeszcze się tym podzielić nie mogę...

Jak widać, właśnie tak się pisze blogi... Faktem jest, że ten jest trochę nietypowy, ale taki już jego urok. Acha... tym razem nie będzie nowego „cytatu tygodnia”...

Pozdrawiam serdecznie
I życzę spokojnej nocy (ja jeszcze trochę przy kompie zabawię)

Maciej Stanisławski

| < | << | strona 4 z 8  | >> | > |

1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 ...

Blog monitorowany przez: